Derdi Ummanlara döktüm
Bekledim yıllardır ömrü demledim
Kimseye söz etmedim
suskunluğa ram ettim
Biliyordum ki nasip içinde anlamlaşan bir nefestim
Hisleri kime amade eğleyim
İnsan kimliğinde iradeyi öncelerim
Aşk için çilenin harmanını işaret ederim
Sevda ikliminde hasredilmeyi şevk içinde beklerim
Hasret ne kadar özlemdir
Şefkati esirgeyen sevgiye haiz midir
Masrafsız tebessüm ne içindir kalp bilir
Samimiyette insan kimliği niteliktir hissedilmelidir
Kelam hal için zarurettir
Düşünmek insani olan haslettir
İdrak ihsan içindir kemaliyet sarihtir
Muvazene ne için öncelenir akıl bahşedildiğini bilir
Kokma bazen yalnızlıktan
Adamlığı solumak için kul olmaktan
Aşkı koklamak için feda olmak hazzından
Azimeti kuşanmaktan hilmi sabırla yutkunmaktan
Lekeler insanlar için ardır
Hayâ olmazsa neyin hükmü kalacaktır
Ahlaklı insan anlamlıdır yoksa ne önemi vardır
Kul olmak vuslatın sancısıdır ihlâsta çok önem vardır
Kitabı celil anlaşılmazsa
Ameller cennet için tasarlanınca
Kişisel hesabın muvazeneden yoksunsa
Ne yaptığının farkında olsana vaktin önemi anlaşılsa
Her şeyin kıvamı asliyettir
Ahenk insan kimliğinde zarurettir
Arzı cihan zaten hilkatinde muazzamdır
Ruh her ikisi için anlamlıdır kalbin hicranı korkulandır
Kabir müstesna mekândır
Dünyanın aynasıdır Hakkı iyi bilir
Sahibi için beklemektedir mizan hakikattir
Akıl mükellefiyet için gerekçedir bir aaafiyet değildir
Hakkın rızası ihsana amadedir
Niyet sadakatin içinde bir mihenktir
Kul olmak nasip işidir gayret için sebeptir
Yoksa insan kimliği badire için haşyeti nefeslenmektir
Sessiz kalır bazen lisan!
Ansızın
Dalgalarının
Arasında çaresiz çırpınırken
Yine
Sen geliyorsun
Aklıma hüznü yutkunsam da
Niye
Bu kadar
Bağlanmak sürekli bocalamak
Ümitsiz
Bir hayale kapılmak
Aşkı anlamadan ütopi yaşamak
Anladım ki
Senin iradeyi azmin
Ulviyet sahnesinde anlamlaşıyor
Yüreğin
Tutsak dilin
Aşk şarkısını yeisle mırıldansa da
Aşkı
Dalgalar eşliğinde
Yaşayarak gecelerde yorulsan da
Sen
Dili perişansın
Yüreği prangalar da olan hazansın
Her
Zerreni sarmışsa
Bir duvar sen hücrende çaresiz kal
Salma
Bir nefesi gülizar
Yazma mısrayı nazar hazanı kokla
Eyleme
Yüreği aşk için
Yanan gönülleri sen bir umut verme
Lisanı
Kalp ile söyleme
Hali ahvalin itirafında hislerini gemle
Senin
Yüreğini sarmışsa
Muhkem bir zırh zaten biçare figansın
Mısralarında
Acıyı yaşatan en nadide
Hengâme kalan nefesinle solgun şevkin
Sen
Ne bir gül
Ne de bir orkidesin sen saksıda tutsaksın
Sen
Kendini hayalini
Hülyasını yalnızlığında yaşayan efsanesin
Yar?
Duyuyormusun?
Bütün mumları yak..Ağacın altı aydınlık olsun..
Bir melodi..Damlalar ve sen...
Sus konuşma..
Sadece gözlerime bak..
Konuşursam...isyan ederim..
Konuşursam...Sevdiğimi söylerim...
Konuşursam...İnanki Gidemezsin..
Bavulunda boş bir köşe ayır bana..
Ne kadar güçlüyüm desem de sana,
Bavuluna sığmak için küçülebilirim...
Küçülecek kadar büyük sevdam..
Bir bavulda yaşayacak kadar isyanım var..
Korkuyorum...
Korktuğum sadece rüzgar..Öyle sinsi ki bu gece..Hani dalsam bir ara gözlerine.. Kaybolsam..Alıp gotürecek seni..
Lanet olsun sana kalemim..
Susmuyorsun yine bu gece..
..
Ağlamak yok..
Sen beni hiç sevmedin ki...
Sevseydin,ayrılık yazmazdı bizim kitabımızda
Hasretin zamansız pusuda beklemezdi,
Öldürmek için beni. nefesimi kesen vuruşlara,
Sebep olmazdı soğuk,alaylı sözlerin...
Sen beni hiç sevmedin ki..sevseydin,
Gölgem ağlıyor omzunda,onu görürdün,
Odandaki her köşede,
Nefes alışlarım var,onu duyardın...
Gözyaşlarıma kıyamazdın,
Can çekişmelerime dayanamazdın...
Cellat olup sevgimin,
Boynunu vurmazdın acımadan,
Sen beni hiç sevmedin ki...
Sevseydin
Herşeyi ama herşeyi benimle birlikte,
Omuzlardın....
Tutardık mutluluğun saçlarından,
Sürüklerdik olduğumuz yere...
Sevda şerbetini içerdik,
Umuda yolculuk yapardık,
Sevgi dolu bulutlara binip...
Sen beni hiç sevmedin ki...
Sevseydin,
Şimdi şu an,silerdin gözyaşlarımı...
Yanımda olurdun hiç düşünmeden...
ikiz cocuklarimiza davetiye gönderirdik,
nikah şahidimiz olurdu bütün şiirler...
sen beni hiç sevmedin ki..
sevseydin,
beni ayazda bırakmaz,
gözlerine misafir eder,
gamzelerinde uyuturdun....
Hayat....
Hayat;
Seni kaç kişinin aradığı kimi öptüğün,hangi sporu
yaptığın da degildir.
Hayat, ayakkabıların,saçın,derinin rengi de değildir.
Nerede yaşadığın veya hangi okula gittiğin de değildir.
Aslında hayat; notlar,para,giysiler,
girmeyi başardığın ya da başaramadığın okullar da değildir.
Hayat;
Kimi sevdiğin ve kimi incittiğindir.
Kendin için neler hissettiğindir.
Güven ,mutluluk,şefkattir.
Arkadaşlarına destek olmak ve nefretin yerine
sevgiyi koymaktır.
Hayat;
Kıskançlığı yenmek,önemsemeyi öğrenmek ve
güven geliştirmektir.
Ne dediğin ve ne demek istediğindir.
İnsanların sahip olduklarını değil,kendilerini olduğu
gibi görmektir.
Her şeyden önemlisi hayatı,başkalarının hayatını
olumlu yönde
etkilemek için kullanmayı seçmektir.
İşte hayat bu seçimden ibarettir.
İnsanların en acizi dost edinemeyen,
Ondan daha acizi ise dost kaybedendir
eger' ile baslayan cumlelerin ortasinda,
'keske' lerden yorulmus,
'acaba' lara bogulmus,
bir vazgecisin ardindan,
yeniden baslamaya korkar olmusum..
ruhumun yaralari daha kabuk baglamadan,
yeni sevda yaralari kaldirir mi yuregim?..
sen;yolumu bulamadigim cikmaz sokakmisin,
geri donmek isteyip cikmaz sona carptigim..
bi sarhosluk ki henuz gecmemis;
ayilmayi bilmeden sarhos olur mu gonlum..
sen;anahtari yuregim,
cennetimmisin,kapida bekledigim..
sen;faili mechul bir ayriligin alfabesinde,
ilk harfimmisin sonunu getiremedigim..
bir cumlenin oznesi,tumleci,yuklemi benken;
bir nida sen dedigim..
noktayi senle koymusum,
virgulle yeni bir cumleye nasil baslayip devam edeyim..
Bir derin yanlızlıktır bu...
Öyle sakin,o kadar kısa sürer ki sen daha başladı mı?derken o çoktan bitmiş olur...
Sen daha geldi mi?derken o çoktan gitmiş olur...
Sen daha unutmam!derken o çoktan unutulmuş olur....
Bir derin iç çekiştir bu...
Sanki hayat; buruşmuş,titrek,ürkek iki çift elin sardığı sigaradır...
Bir ömür,hayattan derin bir iç çekmeye benzer...
Sanki ne kadar derin çekerse o kadar çabuk hayatın son bulacağına inanır gibi...
Bir derin karanlıktır bu...
Dipsiz bir kuyuya ip sarkıtarak onun dibini bulma arayışı gibidir...
Sanki sessizliktir...
Gölgede kalan karanlıktır sanki...
Ümitsiz bir aşığın boş bir yürekte haykırışlarının yankı yapması gibidir...
Bir derin bakıştır bu...
Kıymetsiz,sakin ama bir o kadarda hırçın ve derin bir bakış...
Ölümün soğukluğunun farkına varmıştır o an...
Donuk bakışları derinliği anımsatır...
Bir derin yalnızlıkta iç çekerek karanlığa bakıştır bu...
O kadar inanılmaz ve imkansızdır ki;
yalnızlık...
iç çekiş...
karanlık...
bakış...
Bunların birlikteliği hiç bir zaman sevinç getirmemişken nasıl mutluluk beklenir...
Nefret,kin,acı bunların yaşama olan bağlılığı...
O kadar inanılmaz ve anlatılmazdır ki...
Bunu anlatmaya ne kelimelerin ne de cümlelerin gücü yeter...
"Sadece boş bir duvara,karanlıkta derin bir nefes alarak donuk bakarsan belki anlarsın..."
Zamanı geri getirmek yerine...
Onun ayarıyla oynamak yerine...
SADECE ANI YAŞAYIN....
Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
Akşamlardan gecelerden senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün birdenbire çıkıp gelmesen.
Şarkılarla geleceksin duygulu ince
Yalnız gözlerime bak diyeceksin.
Ellerim usulca ellerine değince
Kaybolup gideceksin
Bir elim seni çizecek bütün pencerelere
Bir elim seni silecek.
Kalbim: Ebemkuşağı; günde bin kere
Senin için yeni baştan can kesilecek.
Ne güzel seni bulmak bütün yüzlerde
Sonra seni kaybetmek hemen her yerde
Ne güzel bineceğim vapurları kaçırmak
Yapayalnız kalmak iskelelerde.
Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
Geldin de yanık yıkık gönlümü yine gülşen eyledin.
Karanlık düşlerime
O siyah inciler gibi gözlerinden
Yine yıldız yıldız umut ışıkları yansıttın...
Yeniden can verdin ölüşlerde olan duygularıma..
Titreyen adımlarıma buğulanan sitemli gözlerime güç verdin...
Yağmur duasına çıkmış yüreğimin göynük sevda kıraçlarına
Sağnak sağnak rahmet gibi yağdın yeniden...
Sen konuştun ben seni seyre daldım...
Uçsuz bucaksız bir okyanusu seyreden sevdalı yürekler gibi...
Sözcüklerin
Düşlerimi efsunlayan meltemler gibi esti içimin derinliklerinde...
Dalgalar vurdu kıyılarıma okşayan coşkularıyla...
Konuşamadım! ..
Daldım gittim yüzünün güzelliğine ve bakışlarının derinliklerine...
Konuşamadım! ..
Dilim yüreğime kement olmuştu...
Diyeceklerim içimde gömülü kaldı...
Oysa sana sitemler yağdıracaktım...
Ah mavi derinliğim
İçimin acısı gözlerime vurdu da yutkundum karşında..
Diyeceklerimi yine diyemedim...
Kaç ay oldu?
Bahar çoktan gitti...
Yaz da bitti...
Ve bağbozumu mevsimindeyiz şimdi...
Kırlangıçların göçe durduğu sonbaharın kapısındayız...
Kavurucu yalımınla dallarını kuruttun gönlümdeki güllerin...
Bilirim ilkbahar sonbaharın yanılgısıdır...
Ne olur mevsiminin çiçeklerini taşı bana..
Ara vermeden taşı gönlünün çiçeklerini
Baharınla baharlanayım...
Ah mavi derinliğim
Mavi düşüm benim
Koma beni karanlık gecelerin ıssızlığında..
Bırak gözlerin gözlerimde kalsın sessizce ve ışık ışık..
Gözlerini alıp götürme...
Ama sesine de muhtacım...
Sesini gülüşüne kat da öyle gönder meleğim...
Sesin gülüşün ve gözlerin...
Bu tarifsiz güzelliğin içinde yitmeliyim...
Ben bende değilim şu an...
Her şey her yer sen oluyorsun...
Sen çoğalıyorsun...
Seni böyle sevdikçe büyüyorsun içimde
Ve aşkça artıyorsun yüreğimde...
Aşkça artıyorsun Mavi düşüm benim
