12-08-2006, Saat: 09:00 PM
G?n a?armakta ufkunda bu isyan?n…
Ka? y?ld?r karanl?kt? sensiz bu ?ehir
Ka? y?ld?r hesaps?z, sebepsiz bir bekleyi?,
Ba?r?na dayanm??t? bi?are saatlerin…
(bitaneme...)
Penceresiz kalmak nedir, ?ocuktum ilk ya?ad???mda, k???kt?m. Sonra ne oldu anlamad?m, ya?ar oldum t?n?lar?. Korkar oldum bir insandan. ka?ar oldum… susar oldum… “Duvarlar konu?muyor anne”... Anlar oldum… E?er bakacak bir d?nyan yoksa neye yarar v?r olsa da penceren… g?r?r oldum…
Nedir bu sal?k verilen ac?lar?n ard?ndaki duygular? Yok mu? Ya da yok mu oldu?
Anlamak ve anlatmak, bu muydu?..
K???kt?m o zamanlar. Aya??mda h?la d?n gibi hat?rlad???m pantolonum. Peslik p?r??k. Muamma bir kalabal?k i?indeyim. Bak??lara anlam vermek zor. Her yer, herkes zorak? ya??yor. Hareketler a??rla?m??.Konu?malar f?s?lt?n?n ard?na saklanm??. Her bakt???m y?z ac? bir g?l?c?k at?yor bana. Anlam veremiyorum.
Sonra biri geliyor yan?ma. Kuca??na al?yor. O tel tel sa?lar?m? seviyor, ok?uyor. Ve anlam?n? bilmedi?im bir ?ey s?yl?yor: “Deden cennete gitti yavrum. ~?lmedi.”
?l?m! Neydi acaba. K?t? bir ?ey olsa gerek. Herkes a?lamakl?yd? ??nk?. Ak?am?nda o g?n?n, bir mezarl??a g?t?rd?ler dedemi. Bir tahta kutu i?ine koymu?lard?. Bilmedi?im bir s?r? harf yaz?l? ?rt?yle de sarm??lard?. Derken namaz k?l?naca??n? ??rendim. Gittik?e anlar oldum ?l?m?. Ya?ama veda demetini. Herkes yerini alm??t?. En ?nde ise dedemi koyduklar? kutu duruyordu (ad?, tabutmu?). ?yle bir s?ra vard? ki, ya?l?dan gence son buluyordu. Bense toprakla oynuyordum. Kafam? ?evirdi?im bir yerde ise bir ta? dikkatimi ?ekmi?ti. ?st?nde bir ?eyler yazmaktayd?. Ama neydi, bilmiyordum (ad?, mezar ta??ym??). Veda bitti?inde, bir ?ukura g?md?ler dedemi. Herkes var g?c?yle ?st?ne toprak at?yor, kapat?yordu. ??te o anda, anlad?m ?l?m?, anlamak istemeden anlad?m. Ka?t?m, ko?tum bilmedi?im bir yere do?ru. A?l?yordum. Ve t?m h?z?m? korurken, bir ta?a tak?ld?m birden bire, d??t?m. Dizim kanamaya ba?lam??t?. Ac?yordu. Etraf?ma bak?nd?m. Kimsecikler yoktu. T?m d?nya ?ss?zla?m??t? sanki. K???kt?m, korkuyordum. Bir feryat duydum yak?n bir da?a ?arp?p geri d?nen. Ve gittik?e ?o?alan. Herkes anne derdi ya. Ben, dedemi s?ylemi?tim. Parma??m kanasa, ya?l? g?zleri titrer, unuttururdu t?m ac?y?. Kuca??na al?r severdi. Ve tak?ld???m ta?? d?verdi. Dedem b?yle biriydi. Kambur beli t?m g??l?klerin kar??s?nda dimdikti. Fakat o da g?n gelince, ?l?me yenik d??m??t?.
Aradan y?llar ge?ti. Okul s?ralar?nda 7 y?l? ard?mda b?rakm??t?m. B?y?yordum. Ya??m ilerledik?e, san?yordum ki d?nyaya daha ?ok saplan?yordum. Bir g?n okul ??k???, insan?n hi? akl?na getirmedi?i (getirmek istemedi?i) ama insana ?ok yak?n olan ?l?m, yine can evimden vurdu beni. ?ok sevdi?im bir arkada??m, toplulu?a ald?rmadan t?m s?ratini toplam?? bir araban?n alt?nda kalm??t?. G?zlerimle g?rm??t?m savruldu?u ?n?. S?ms?k? tuttu?u ?antas?n? hi? b?rakmam??t?. Dona kalm??t?m. Bir saniye bir ?mre bedelmi?, anlam??t?m. Hayat! Me?er ne ac? bir ger?ekmi?sin sen. Her g?n d?n? ya?atan, d?n de ?nceki g?n?… G?n gelip, son g?n?… Annesi, zavall? kad?n, bir insan ne kadar g?zya?? d?kebilir, ya?arken ?lmekten! nas?l beter olabilir, g?rm??t?m ac? da olsa. Ya?ama veda demetinde, yerimi alm??t?m bu kez. En arkadayd?m, ve tabuta gittik?e yakla?maktayd?m. ?len arkada??m olmas? gereken yerde de?ildi, yan? ba??mda de?ildi, ya?amas? gerekliydi, ama… ama hayatta da de?ildi… Bu kez, bir avu? toprak atan ben oldum ?ukura. Y?re?imden bir par?ay? da s?k?p g?mm??t?m yan?na. A?lam??t?m. S?km??t?m di?lerimi, Azrail’i par?alarcas?na... Mezar ta??n? g?rmekten en ?ok o anda nefret etmi?tim.
?imdi bak?yorum da hayata, ya? ilerledik?e, hayata veda demetinde git gide en ?ne geliyoruz. Ya?land?k?a tabutun ?ehresi daha da b?y?yor g?z?m?zde. Ne yaz?k ki, ya?lan?yoruz. Ve y?llar ?nceki bizler, yani ?ocuklar geliyor ard?m?zdan. Dedemin cenazesinde toprakla oynayan ben, bug?n tabut omzumda ?l?m? ta??maktay?m. T?pk? ben hayatla oynarken, tabutu ta??yan insanlar gibi.
G?n gelip ?l?m demetinde en ?nde olaca??z fark etmeden. Kimilerine baba, kimilerine dede, kimilerine amca olaca??z. Fakat hep ?ocuklar gelecek ard?m?zdan. Yar?n?n b?y?kleri. Yani bug?n?n bizleri.
Ve ne yaz?k ki, ?l?m olaca??z bir g?n. Veda demetinin tek sahibi. Belki de daha ya?anmam?? onca hayat?m?z olmas?na ra?men. D?n 5 ya??ndayd?m, bug?n 18. Yar?n 30, sonraki g?n 70… Dedem ?ld??? g?n anlam??t?m ?l?m?…
"?l?mden niye korkaca??m ki? Ben varken o yoktu, o gelince de ben olmayaca??m"
Ka? y?ld?r karanl?kt? sensiz bu ?ehir
Ka? y?ld?r hesaps?z, sebepsiz bir bekleyi?,
Ba?r?na dayanm??t? bi?are saatlerin…
(bitaneme...)
Penceresiz kalmak nedir, ?ocuktum ilk ya?ad???mda, k???kt?m. Sonra ne oldu anlamad?m, ya?ar oldum t?n?lar?. Korkar oldum bir insandan. ka?ar oldum… susar oldum… “Duvarlar konu?muyor anne”... Anlar oldum… E?er bakacak bir d?nyan yoksa neye yarar v?r olsa da penceren… g?r?r oldum…
Nedir bu sal?k verilen ac?lar?n ard?ndaki duygular? Yok mu? Ya da yok mu oldu?
Anlamak ve anlatmak, bu muydu?..
K???kt?m o zamanlar. Aya??mda h?la d?n gibi hat?rlad???m pantolonum. Peslik p?r??k. Muamma bir kalabal?k i?indeyim. Bak??lara anlam vermek zor. Her yer, herkes zorak? ya??yor. Hareketler a??rla?m??.Konu?malar f?s?lt?n?n ard?na saklanm??. Her bakt???m y?z ac? bir g?l?c?k at?yor bana. Anlam veremiyorum.
Sonra biri geliyor yan?ma. Kuca??na al?yor. O tel tel sa?lar?m? seviyor, ok?uyor. Ve anlam?n? bilmedi?im bir ?ey s?yl?yor: “Deden cennete gitti yavrum. ~?lmedi.”
?l?m! Neydi acaba. K?t? bir ?ey olsa gerek. Herkes a?lamakl?yd? ??nk?. Ak?am?nda o g?n?n, bir mezarl??a g?t?rd?ler dedemi. Bir tahta kutu i?ine koymu?lard?. Bilmedi?im bir s?r? harf yaz?l? ?rt?yle de sarm??lard?. Derken namaz k?l?naca??n? ??rendim. Gittik?e anlar oldum ?l?m?. Ya?ama veda demetini. Herkes yerini alm??t?. En ?nde ise dedemi koyduklar? kutu duruyordu (ad?, tabutmu?). ?yle bir s?ra vard? ki, ya?l?dan gence son buluyordu. Bense toprakla oynuyordum. Kafam? ?evirdi?im bir yerde ise bir ta? dikkatimi ?ekmi?ti. ?st?nde bir ?eyler yazmaktayd?. Ama neydi, bilmiyordum (ad?, mezar ta??ym??). Veda bitti?inde, bir ?ukura g?md?ler dedemi. Herkes var g?c?yle ?st?ne toprak at?yor, kapat?yordu. ??te o anda, anlad?m ?l?m?, anlamak istemeden anlad?m. Ka?t?m, ko?tum bilmedi?im bir yere do?ru. A?l?yordum. Ve t?m h?z?m? korurken, bir ta?a tak?ld?m birden bire, d??t?m. Dizim kanamaya ba?lam??t?. Ac?yordu. Etraf?ma bak?nd?m. Kimsecikler yoktu. T?m d?nya ?ss?zla?m??t? sanki. K???kt?m, korkuyordum. Bir feryat duydum yak?n bir da?a ?arp?p geri d?nen. Ve gittik?e ?o?alan. Herkes anne derdi ya. Ben, dedemi s?ylemi?tim. Parma??m kanasa, ya?l? g?zleri titrer, unuttururdu t?m ac?y?. Kuca??na al?r severdi. Ve tak?ld???m ta?? d?verdi. Dedem b?yle biriydi. Kambur beli t?m g??l?klerin kar??s?nda dimdikti. Fakat o da g?n gelince, ?l?me yenik d??m??t?.
Aradan y?llar ge?ti. Okul s?ralar?nda 7 y?l? ard?mda b?rakm??t?m. B?y?yordum. Ya??m ilerledik?e, san?yordum ki d?nyaya daha ?ok saplan?yordum. Bir g?n okul ??k???, insan?n hi? akl?na getirmedi?i (getirmek istemedi?i) ama insana ?ok yak?n olan ?l?m, yine can evimden vurdu beni. ?ok sevdi?im bir arkada??m, toplulu?a ald?rmadan t?m s?ratini toplam?? bir araban?n alt?nda kalm??t?. G?zlerimle g?rm??t?m savruldu?u ?n?. S?ms?k? tuttu?u ?antas?n? hi? b?rakmam??t?. Dona kalm??t?m. Bir saniye bir ?mre bedelmi?, anlam??t?m. Hayat! Me?er ne ac? bir ger?ekmi?sin sen. Her g?n d?n? ya?atan, d?n de ?nceki g?n?… G?n gelip, son g?n?… Annesi, zavall? kad?n, bir insan ne kadar g?zya?? d?kebilir, ya?arken ?lmekten! nas?l beter olabilir, g?rm??t?m ac? da olsa. Ya?ama veda demetinde, yerimi alm??t?m bu kez. En arkadayd?m, ve tabuta gittik?e yakla?maktayd?m. ?len arkada??m olmas? gereken yerde de?ildi, yan? ba??mda de?ildi, ya?amas? gerekliydi, ama… ama hayatta da de?ildi… Bu kez, bir avu? toprak atan ben oldum ?ukura. Y?re?imden bir par?ay? da s?k?p g?mm??t?m yan?na. A?lam??t?m. S?km??t?m di?lerimi, Azrail’i par?alarcas?na... Mezar ta??n? g?rmekten en ?ok o anda nefret etmi?tim.
?imdi bak?yorum da hayata, ya? ilerledik?e, hayata veda demetinde git gide en ?ne geliyoruz. Ya?land?k?a tabutun ?ehresi daha da b?y?yor g?z?m?zde. Ne yaz?k ki, ya?lan?yoruz. Ve y?llar ?nceki bizler, yani ?ocuklar geliyor ard?m?zdan. Dedemin cenazesinde toprakla oynayan ben, bug?n tabut omzumda ?l?m? ta??maktay?m. T?pk? ben hayatla oynarken, tabutu ta??yan insanlar gibi.
G?n gelip ?l?m demetinde en ?nde olaca??z fark etmeden. Kimilerine baba, kimilerine dede, kimilerine amca olaca??z. Fakat hep ?ocuklar gelecek ard?m?zdan. Yar?n?n b?y?kleri. Yani bug?n?n bizleri.
Ve ne yaz?k ki, ?l?m olaca??z bir g?n. Veda demetinin tek sahibi. Belki de daha ya?anmam?? onca hayat?m?z olmas?na ra?men. D?n 5 ya??ndayd?m, bug?n 18. Yar?n 30, sonraki g?n 70… Dedem ?ld??? g?n anlam??t?m ?l?m?…
"?l?mden niye korkaca??m ki? Ben varken o yoktu, o gelince de ben olmayaca??m"