01-22-2007, Saat: 10:37 PM
Hiç uyumak gelmiyor içimden. Sabaha kadar oturup sadece seni düşünmek istiyorum. Hiç bir şeyden tat alamıyorum. İçimdeki sen ile yaşamak istiyorum.
Bazen bir parlıyorum, etrafa saçılıyorum. Fakat her defasında aklıma sen geliyorsun yeşil gözlüm... Sana sönüyorum. Karanlıkta yaşıyorum seni. Kimse görsün istemiyorum seni, ne de duysun... Paylaşılmazsın çünkü. Bir an için gözlerimi açsam dünyam kararıyor. Görmüyor bu gözler senden başkasını. Sen yaşatıyorsun bana karanlıkta aydınlığı. Seninle yaşıyorum kışta baharı... İstemem, gelmesin yaz, gelmesin kış...
Tek mevsim ol sen benim için… Bahar...
Yaşamak mı? Sensiz yaşamayı durdurdum buralarda. Yasak ettim gözlerime bakmayı, dudaklarıma konuşmayı... Sana saklıyorum bakışlarımı ve sen gelince bir bir dökülecek cümlelerim.
Sana saklıyorum yüreğimin tüm sıcaklığını...
Seni ne geceye benzetiyorum ne de mevsimlere... Çünkü gece gibi bitmez mevsimler gibi de gitmezsin bu gönlümden. Ben seni bende yaşıyorum yeşil gözlüm...
Gidiyorum sensizlik ülkesine sessizce… Yağmur yüklü bir bulut misali ağlıyor gözlerim... Korkularımı aldım yanıma umutlarım ise sana emanet... Gözlerim umutsuzluğumla kararmış, karanlığın içinde renklere hasret kalmış...
Karanlık ve sisli bir yolda yürüyorum. Önümde dağlar mı uçurumlar mı var göremez olmuşum... Ruhum ağır bir yükün altında ezilmiş... Sessizce gidiyorum sensizliğe doğru...
Bazen bir parlıyorum, etrafa saçılıyorum. Fakat her defasında aklıma sen geliyorsun yeşil gözlüm... Sana sönüyorum. Karanlıkta yaşıyorum seni. Kimse görsün istemiyorum seni, ne de duysun... Paylaşılmazsın çünkü. Bir an için gözlerimi açsam dünyam kararıyor. Görmüyor bu gözler senden başkasını. Sen yaşatıyorsun bana karanlıkta aydınlığı. Seninle yaşıyorum kışta baharı... İstemem, gelmesin yaz, gelmesin kış...
Tek mevsim ol sen benim için… Bahar...
Yaşamak mı? Sensiz yaşamayı durdurdum buralarda. Yasak ettim gözlerime bakmayı, dudaklarıma konuşmayı... Sana saklıyorum bakışlarımı ve sen gelince bir bir dökülecek cümlelerim.
Sana saklıyorum yüreğimin tüm sıcaklığını...
Seni ne geceye benzetiyorum ne de mevsimlere... Çünkü gece gibi bitmez mevsimler gibi de gitmezsin bu gönlümden. Ben seni bende yaşıyorum yeşil gözlüm...
Gidiyorum sensizlik ülkesine sessizce… Yağmur yüklü bir bulut misali ağlıyor gözlerim... Korkularımı aldım yanıma umutlarım ise sana emanet... Gözlerim umutsuzluğumla kararmış, karanlığın içinde renklere hasret kalmış...
Karanlık ve sisli bir yolda yürüyorum. Önümde dağlar mı uçurumlar mı var göremez olmuşum... Ruhum ağır bir yükün altında ezilmiş... Sessizce gidiyorum sensizliğe doğru...
