02-03-2007, Saat: 07:28 PM
ÖYLECE GİTTİN
Gittin... Ben, arkandan sadece baktım. Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki... Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.Gidersen sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi O karanlıkta yolumu kaybedeceğim" diyecektim sana.Konuşamadım...
Gittin... Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım Öylesine acıdı ki içim, tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım.Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden. Ağlayamadım...
Gittin...Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa. Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek,tutkum hayatı seninle sadece paylaşmaktı.Anlatamadım...
Gittin...Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?Ürperdin yine biliyorum.Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.Tutamadım.
Gittin...Bir yıkım gibiydi gidişin Sen adım adım uzaklaşırken benden Çöküp kaldı bedenim olduğu yere.Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.Kalkamadım...
Gittin...Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum. Hazırdım gidişine,kaçak zamanları yaşıyorduk zaman bitecek ve sen gidecektin bense, gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.Başlayamadım...
Gittin...Bir şey söyledin mi giderken?"Kal" dememi istedin mi? Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?"Bekle beni döneceğim" diye umut verdin mi?Beynim öylesine uğulduyordu ki.Duyamadım...
Gittin...Nereye gittiğin önemli değildi Binlerce kilometre uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.Kurtulamadım...
Gittin...Unutulanların arasına katılmalıydım. Anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım. Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.Yapamadım...
Gittin...Bir okyanusun ortasında tek küreği kaybolmuş sandalda Dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni,Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde. Bil ki; seni Unutamadım...
AYRILAMAZSIN
Aşk biter... Bu limandaki zamanın dolmuştur. Yelkenlerini şişirip engin denizlere açılmanın vakti gelmiştir artık. Bir özgürlük çağrısı gibi gelir başkalarına bu durum. Ama sen bilirsin ki, nice fırtına seni beklemektedir. Bu yüzden o limanı terk etmek istemezsin.
İçin hep hüzün doludur. Bir yanın bittiğini kabul etsede diğer yanın ''Belkı yapılacak birşey vardır'' der. Durursun, kıpırdayamazsın. Bir tek adım bile atamazsın. Öylece durup gözlerinin içine bakarsın. Sana yeniden ''Gel'' demesini beklersin. Ben de senden ayrılamam '' demesini beklersin. Ama hiç o söz çıkmaz ağzından, duyamazsın...
Gururlusundur, istenmediğin yerde duramazsın. Ağızından ''Evet, bence de bitmeliydi bu aşk'' sözcükleri çıkar; ama buna sen bile inanamazsın. Gururun, oyun oynamaya başlar sana. Önce ''Belki biraz zaman vermeliyiz birbirimize'' diyerek gururunu ucundan köşesinden yemeye başlarsın. Öyle bir an gelir ki, ''Ne olur ayrılmayalım'' demeye kadar vardırırsın işi. Bu sözleri nasıl söylediğine inanamazsın...
Alışmışsındır. Onun sıcaklığınu hiç kimsede bulamayacağını bilirsin. Kimse onun gibi gülemez, kimse onun gibi öpemez. Kimseyi onun kadar sevemeyeceğini düşünmeye başlarsın. Bunlar içini sıkar. Nefes alamaz hale gelirsin. Ne uykular uykudur artık ne geceler gece... Birkaç dakika huzurlu uykuya hasretsindir artık... Uyuyamazsın...
Ondan gelecek birtek haberi umutsuzca beklersin. Telefonun yanında ka. gece sabahladığını hatırlayamazsın. Yoktur, birtek haber bile yoktur. Beklemek, ölüm gibi gelir insana. Aslında ölüm fikri de pek garip değildir artık. Öylesine umutsuz kalırsın ki ölümü tek çare olarak görmeye başlarsın. Ölümle ilgili planlar yaparken bile onun tekrar geri dönme olasılığını hiç çıkaramazsın aklından. Bu yüzden ölemezsin...
Hayat devam ediyordur; ama, bir şey hep yarım, hep eksiktir. Yüreğin asla eskisi gibi atmayacaktır. Kimle beraber olursan ol, onu her zaman hatırlayacaksındır. Yıllar sonra bile olsa birgün sana ''Gel'' dese nerede vekiminle olduğuna bakmadan ona koşacaksındır. Kahredici bir gerçektir bu. Bu gerçeği bilmek çok daha acı vericidir. Katlanırsın çünkü acı senin kardeşindir. O kim bilir kimle, hangi mutlu hayatın içinde yeni aşkın tadını çıkarmaktadır. Bunu da bilirsin. Bilirsin ama... Ayrılamazsın...
Gittin... Ben, arkandan sadece baktım. Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki... Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.Gidersen sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi O karanlıkta yolumu kaybedeceğim" diyecektim sana.Konuşamadım...
Gittin... Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım Öylesine acıdı ki içim, tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım.Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden. Ağlayamadım...
Gittin...Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa. Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek,tutkum hayatı seninle sadece paylaşmaktı.Anlatamadım...
Gittin...Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?Ürperdin yine biliyorum.Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.Tutamadım.
Gittin...Bir yıkım gibiydi gidişin Sen adım adım uzaklaşırken benden Çöküp kaldı bedenim olduğu yere.Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.Kalkamadım...
Gittin...Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum. Hazırdım gidişine,kaçak zamanları yaşıyorduk zaman bitecek ve sen gidecektin bense, gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.Başlayamadım...
Gittin...Bir şey söyledin mi giderken?"Kal" dememi istedin mi? Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?"Bekle beni döneceğim" diye umut verdin mi?Beynim öylesine uğulduyordu ki.Duyamadım...
Gittin...Nereye gittiğin önemli değildi Binlerce kilometre uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.Kurtulamadım...
Gittin...Unutulanların arasına katılmalıydım. Anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım. Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.Yapamadım...
Gittin...Bir okyanusun ortasında tek küreği kaybolmuş sandalda Dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni,Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde. Bil ki; seni Unutamadım...
AYRILAMAZSIN
Aşk biter... Bu limandaki zamanın dolmuştur. Yelkenlerini şişirip engin denizlere açılmanın vakti gelmiştir artık. Bir özgürlük çağrısı gibi gelir başkalarına bu durum. Ama sen bilirsin ki, nice fırtına seni beklemektedir. Bu yüzden o limanı terk etmek istemezsin.
İçin hep hüzün doludur. Bir yanın bittiğini kabul etsede diğer yanın ''Belkı yapılacak birşey vardır'' der. Durursun, kıpırdayamazsın. Bir tek adım bile atamazsın. Öylece durup gözlerinin içine bakarsın. Sana yeniden ''Gel'' demesini beklersin. Ben de senden ayrılamam '' demesini beklersin. Ama hiç o söz çıkmaz ağzından, duyamazsın...
Gururlusundur, istenmediğin yerde duramazsın. Ağızından ''Evet, bence de bitmeliydi bu aşk'' sözcükleri çıkar; ama buna sen bile inanamazsın. Gururun, oyun oynamaya başlar sana. Önce ''Belki biraz zaman vermeliyiz birbirimize'' diyerek gururunu ucundan köşesinden yemeye başlarsın. Öyle bir an gelir ki, ''Ne olur ayrılmayalım'' demeye kadar vardırırsın işi. Bu sözleri nasıl söylediğine inanamazsın...
Alışmışsındır. Onun sıcaklığınu hiç kimsede bulamayacağını bilirsin. Kimse onun gibi gülemez, kimse onun gibi öpemez. Kimseyi onun kadar sevemeyeceğini düşünmeye başlarsın. Bunlar içini sıkar. Nefes alamaz hale gelirsin. Ne uykular uykudur artık ne geceler gece... Birkaç dakika huzurlu uykuya hasretsindir artık... Uyuyamazsın...
Ondan gelecek birtek haberi umutsuzca beklersin. Telefonun yanında ka. gece sabahladığını hatırlayamazsın. Yoktur, birtek haber bile yoktur. Beklemek, ölüm gibi gelir insana. Aslında ölüm fikri de pek garip değildir artık. Öylesine umutsuz kalırsın ki ölümü tek çare olarak görmeye başlarsın. Ölümle ilgili planlar yaparken bile onun tekrar geri dönme olasılığını hiç çıkaramazsın aklından. Bu yüzden ölemezsin...
Hayat devam ediyordur; ama, bir şey hep yarım, hep eksiktir. Yüreğin asla eskisi gibi atmayacaktır. Kimle beraber olursan ol, onu her zaman hatırlayacaksındır. Yıllar sonra bile olsa birgün sana ''Gel'' dese nerede vekiminle olduğuna bakmadan ona koşacaksındır. Kahredici bir gerçektir bu. Bu gerçeği bilmek çok daha acı vericidir. Katlanırsın çünkü acı senin kardeşindir. O kim bilir kimle, hangi mutlu hayatın içinde yeni aşkın tadını çıkarmaktadır. Bunu da bilirsin. Bilirsin ama... Ayrılamazsın...
