yorgunum..
anılar arası saklambaç oynadığım bir istasyonun
son yolcusuyum belkide
akvaryumun içinde tıkılıp kalmış hayatlar
ışığı gören ama hep camlara vurup kanayan yitik hayaller doluyum
yürüyorum rayların üzerinde
ve birden olduğum yerde durup ölüme açıyorum kollarımı son kez
üzerimden düş kırıkları geçiyor hırsla
acımıyorum artık canım yanmıyor
ismim damlıyor çakıl taşlarının üzerine ..
unutuluyorum..
hadi son bir nefes daha tüm yaşanmışlıklarıma gidiyorum ..
iyi yolculuklar denmez bir gidene
yapılamaz çünkü
çok yolculuk bir seferde
yolcu denmez her gidene
herkes o yolun taraftarı olmayabilir
hiç bir sürgün
gitti i yolu sevmez mesela
yol bir yere gitmez
o bir susma biçimidir
so uk bir taşıtın u ultusunda..
yıLmaz erdogan
...SeN Yokken BeN...
Sen yokken ben, hep yollarini gözledim, binlerce kes gururumu önüne serdim..
sen yokken ben, ismini kalbime kazdim, ümidimi hic kesmedim..
Sen yokken basima neler geldi neler... Yüregime eklendi tüm yaralar..
Umursamadim, ümidimi kesmedim !!
Neleri geri dönmüsken, sen yine dönmedin...
Bir ufak tatli sözüne hasrettim..
Sen yokken, ben kactim....
Gittigin gün sonumuzun olacagini biliyordum.. El sallamistin bana, oysa ben kapiyi arkamdan kapadiktan sonra, gözyaslarina boguldum..
Sen yokken, siirler yazdim sana, saatler gecmedi sensizlik haramdi..
Oysa, seninleyken zaman tek düsmanimdi benim..
Sen yokken ben, her ask sarkisinda kederlenir, aglardim.. Yabanci eller dokunmasin sana isterdim..
Haber alamazdim senden, sen yokken ben, askimizin enkazinin altinda kaldim............
Sen yokken her gün, caresizlikler sardi dört yanimi..
Sen yokken ben, ben yoktum...
Her ask filimlerini bize benzetir, burkulurdu kalbim..
Sen yokken, nerde sevgililer görsem, boynum bükülürdü...
Sen yokken ben, denizlere anlattim derdimi.. alip götürsünler diye..
Sen yokken ben, sabahlari uyanip martilara yem verirdim...
Sensiz iken, acima aci katip, hayal dünyalara kapildim...
Bazen öfkenelip sana kizardim.. Benmiyim aski erkekce bir yük gibi tasiyan diye..
Bunlari söyledigim icin bazi zaman camdan bakar, seni yine özlerdim...
Gözlerine isim verdim ey acimasiz sevdali...
Gecelere söylenmedik laf birakmadim...
Bir ormani yaktin sen icimde, emeklerle parlayan..
Düsünmedin hic, ben nasil yasarim ciceksiz, günessiz, nasil yasarim ben kuslarin söyledigi sarkilarsiz, düsünmedinn....
Oysa, hayatimda daha bu kadar hic kimseyi istememistim...
Oysa, tek amacim sana büyüttügüm askii yasatmandi...
Öldürdün.....
BEN SANA SEVDALI SENSE UNUTMAYA SEVDALIYDIN!!
Şimdi ise, sensizlik büyüttü beni, olgunlastirdi..
Diyemem, hosgeldin, diyemem bitanem..
Onurluyum...
Ey sevgili, yasadigim acilari silebileceksen gel...
Savaslara hazirsan gel...
Oysa, bunlari silebilmek icin Ömrün bile yetmez....
Ben sensizlikten aci cektim, sense gururun yüzünden...
Bensizlikten degil.....
TesekkürLer Arkadasım ....
Emegine SagLık ....
Sizi PayLasımLarda Görmek GüzeL ...
DevamLı OLması DiLeğimLe ....
Mevsimler sen kokarken
Ay, geceye sürgün biliyorum.
Zemheri artığı umutlarımla
Geceye inat yürüyorum.
Gözlerini arıyorum,
Karanlıkların düştüğü kaldırımlarda..
Cehennem yangınlarından
Kirpiklerine firar ediyorum.
Ateşini söndüremezsem hasretinin,
Korkma canım,
Ateşlere gözlerini verdim diye...
Sen; saçlarını bırak rüzgara,
Küllerimden saçlarına gülleri işlemeden
Ölümü dudaklarından öpmeyeceğim.
Takvimler, yaprağından acıyı elerken
Yıldızlar, karanlığa küskün biliyorum.
Alnıma, kavgalarını alıp
Cellâtlığına soyunuyorum
Geçmiş yıllarının..
Suskunluğunu almayın kurşunların.
Yârimi yaralamadan,
Gözbebeklerinden öpeyim ölümün...
Menzil, bir kez ıskalarsa da göğsümü
Ben serileyim elvedası toprağa...
Şafakları sökerken karanlıklardan
Her sabah sana gülümsüyorum.
Şimdi gülümseme zamanı ey yar.
Dünden miras kalsa da acıların,
Hep güllerle anılacak ömrün.
Aydınlığa çevir yüzünü,
Meleklerin kirpiklerine yazılacak
Bahar kokan naif gülüşün.
İsmaiL SaRıgene