02-12-2007, Saat: 01:51 PM
3 Aralık 2005
Her şey gayet normaldi..Yani tekdüze her zaman ki gibi bir zaman işte…Öylesine geçen zamanlardan…
Sabah işe geldim.Ve her sabah yaptığım gibi bilgisayarımı açıp sürekli takıldıgım forum sitesine girdim..Rutin di bu alışkanlığımdı artık..
Durgun bir iş günüydü..sanal alemde vakit geçiriyordum..
Ve işte o an..Hayatımın akışını değiştiren,nabzımı hızlandıran O an….Bir mesaj geldi okudum ilginç di..Ve ne tuhaftır ki cevap yazdım..Mesajlara devam edildi…Değişik di her şey (: O beni arkadaş listesine eklemeye çalışıyor başaramıyor ve bende aynı şekilde başaramıyordum..Biliyorum ikimizde bu duruma kızmıştık..Neyse msn adresleri verildi ve akşam buluşmak üzere sözler alındı..
Akşam’ı iple çektik sanırım ikimiz de…Ve işte o anlardan biri daha..Evet adresler açıldı..Cümleler kurulmaya başlandı..Peki burada tuhaf olan neydi?Hani dersin ya bu benim cümlem,bu benim sözüm,bu benim hecem…Ve o gece bu benimler bitmedi bitemedi…Aynı sözcükleri söylüyor aynı anda aynı cümleleri kuruyorduk..İkimizde kendimizi anlatırken aslında birbirimizi anlatıyorduk..Ayrı bedenlerde,ayrı şehirlerde aynı ruh’tu taşıdığımız..Büyülenmiştik adeta ikimizde.Saat geldi çattı ve o gecelik veda etme zaman’ıydı..Kapattık adresleri..Ve afalladık…Olamazdı bu!Ben gibi bir ben daha olabilir miydi?
Sabah’ı zor ettim o gece ve biliyorum ki sende..Bütün gece arkadaşına anlatmıştın beni.Ve bende kendi kendime ne olur bir düş olmasın bu dedim defalarca kendime..İşte o an Düş koydum adını..Yıllardır özlemle beklediğim düşlerimdeki kadın sendin..Evet evet sen o oldun…Hayallerim,rüyalarım,içimdeki sıcaklık,özlemlerim sendin işte o Düşâ€™üm…Ertesi akşamı iple çektik ve sana söyledim bunu Düşâ€™ümsün sen dedim…
Her şeyden herkeslerden soyutlamıştık birbirimizi.Sadece ama sadece biz vardık..Bizim zamanlarımız bizim cümlelerimiz asılıydı düşlerimizin duvarlarında.
Her sabah uyandığımızda bir an önce akşam olsa da düşüme kavuşsam diye dualar ediyorduk.Nice akşamlarımız geçti böyle..Kenetlendik birbirimize delice…
Ne zaman nasıl görüşeceğiz derken işte o anlardan biri daha yaklaşıyordu..
19 Mayıs 2006
Düşâ€™üm geliyordu,yoldaydı..Nasıl uyurdum nasıl sabah olur du?Zaman nasıl geçerdi o gelene kadar..Durmuştu saniyeler ilerlemiyor du.Sabah kalkıp işe geldim..Saat 10:00’da benim şehrime adım atmıştı..Bense saat 13:00’e kadar çalışacaktım..
Vakit geldi çattı ve ben kaçarcasına çıktım işten..Buluşucağımız yere koşuyordum adeta.Ve işte karşımdaydı,buradaydı..Çakıldım kaldım orada.Bacaklarım koşmak istiyor ama kımıldayamıyordum.O iki adımlık yol bitmedi bir türlü.Uzadıkça uzadı..Sarıldık birbirimize kimselere aldırmadan..Ve o cafe’ye gittik.Cafe M (: …
Konuşamadık ki..Kaçamak bakışlarla birbirimizi süzüyor içimizden haykırıyorduk o sen misin diye.Nasıl büyülü bir andı yine..Yeniden ve yeniden defalarca aşık olmuştuk birbirimize..O duran kımıldamayan zaman bir anda geçip gitmişti..Durduramıyorduk..Ayrılma zamanı geldiğinde tuhaf bir hüzün sarmıştı sanki dünya’yı..Ve otobüs saati yaklaştığın da biz koparırcasına yüreğimizi ayrılmak zorun da kaldık…
Geçen şu zaman içinde öyle büyük bir aşk’la bağlandık ki birbirimize..Belki biliyorduk imkansızlığı ama itiraf edemiyorduk..Defalarca kopmaya çalıştık olmadı olamadı kopamadık..Aşkımızı yok sayamadık.
Şimdi şimdi anladık ki yokuz belki hiç olmamışız..Belki gerçekten bir düşâ€™tük düşüm..Ne mi ayırdı bizi..Toplum,toplum kurallarıydı aramıza giren..Hani o ne der?Konu komşu ne der?Akrabalar ne düşünür?Kime ne deriz ler girdi aramıza..
Benim yüreğim yanmıyor mu sanıyorsun ha?Ölmüyormuyum sensiz her saniye.Bu şehir,bu oda,bu atmosfer boğuyor beni.Yakıyor ciğerlerimi.Nefes alamıyorum Düşüm sensiz..Yok’um yok oldum..Bakma o acı sözlerime..Kıyamam ki sana biliyorsun değil mi?Çaresizlik düşüm o acı kelimeleri düşüren dilimden..Sensizlik beni üşüten..Hiç Olamayacağını düşünmek kahrediyor her saniye beni..Her an ama her an aklımdasın..Ben hiç böyle sevmedim ki..Bak itiraf ediyorum işte..Şu geçen zaman içinde en mutlu olduğum anlar senli anlar dı birtanem..
Senin için ser’den,senin için yerden,senin için gökyüzümden,senin için yağmur’umdan ,senin için senden vazgeçiyorum düşüm.Gitmiyorum,gidemiyorum ayaklarım hep geri gidiyor..Başka hayatlar tarafından kovuluyorum düşlerimden…Ne yaparım nasıl yaşarım bilmiyorum ama Mutlu ol düşüm.Ne olur benim için mutlu olmaya çalış olur mu?
Başkası olamaz olmayacak yüreğimde.Çünkü o yürek sende asılı kaldı düşüm.Kim sığar senden başka.Kime düşüm derim bir düşünsene..Öyle sevdim ki seni kelimeler yetersiz kalır..Anlatamam anlayamaz kimseler.Boğazımda bir düğüm çözülmüyor..Sonsuzlukta asılı kaldı hıçkırıklarım.Ama sen ağlama ne olur..Dökme göz yaşını bensiz zamanlara..Çünkü ben sensiz olamayacağım..Olamam ki.Bu fütursuzca yaşadığım sevdamda hep sen olacaksın Aşkım.Gözüm kara sevdim seni unutma..
Seni seviyorum sevdim ve hep seveceğim Düşâ€™üm.
İşte SANAL ALEMDE ASK böyle yaşanır arkadaşlar..Böyle yakıyor bu sevgi..Öyle işte (:
Her şey gayet normaldi..Yani tekdüze her zaman ki gibi bir zaman işte…Öylesine geçen zamanlardan…
Sabah işe geldim.Ve her sabah yaptığım gibi bilgisayarımı açıp sürekli takıldıgım forum sitesine girdim..Rutin di bu alışkanlığımdı artık..
Durgun bir iş günüydü..sanal alemde vakit geçiriyordum..
Ve işte o an..Hayatımın akışını değiştiren,nabzımı hızlandıran O an….Bir mesaj geldi okudum ilginç di..Ve ne tuhaftır ki cevap yazdım..Mesajlara devam edildi…Değişik di her şey (: O beni arkadaş listesine eklemeye çalışıyor başaramıyor ve bende aynı şekilde başaramıyordum..Biliyorum ikimizde bu duruma kızmıştık..Neyse msn adresleri verildi ve akşam buluşmak üzere sözler alındı..
Akşam’ı iple çektik sanırım ikimiz de…Ve işte o anlardan biri daha..Evet adresler açıldı..Cümleler kurulmaya başlandı..Peki burada tuhaf olan neydi?Hani dersin ya bu benim cümlem,bu benim sözüm,bu benim hecem…Ve o gece bu benimler bitmedi bitemedi…Aynı sözcükleri söylüyor aynı anda aynı cümleleri kuruyorduk..İkimizde kendimizi anlatırken aslında birbirimizi anlatıyorduk..Ayrı bedenlerde,ayrı şehirlerde aynı ruh’tu taşıdığımız..Büyülenmiştik adeta ikimizde.Saat geldi çattı ve o gecelik veda etme zaman’ıydı..Kapattık adresleri..Ve afalladık…Olamazdı bu!Ben gibi bir ben daha olabilir miydi?
Sabah’ı zor ettim o gece ve biliyorum ki sende..Bütün gece arkadaşına anlatmıştın beni.Ve bende kendi kendime ne olur bir düş olmasın bu dedim defalarca kendime..İşte o an Düş koydum adını..Yıllardır özlemle beklediğim düşlerimdeki kadın sendin..Evet evet sen o oldun…Hayallerim,rüyalarım,içimdeki sıcaklık,özlemlerim sendin işte o Düşâ€™üm…Ertesi akşamı iple çektik ve sana söyledim bunu Düşâ€™ümsün sen dedim…
Her şeyden herkeslerden soyutlamıştık birbirimizi.Sadece ama sadece biz vardık..Bizim zamanlarımız bizim cümlelerimiz asılıydı düşlerimizin duvarlarında.
Her sabah uyandığımızda bir an önce akşam olsa da düşüme kavuşsam diye dualar ediyorduk.Nice akşamlarımız geçti böyle..Kenetlendik birbirimize delice…
Ne zaman nasıl görüşeceğiz derken işte o anlardan biri daha yaklaşıyordu..
19 Mayıs 2006
Düşâ€™üm geliyordu,yoldaydı..Nasıl uyurdum nasıl sabah olur du?Zaman nasıl geçerdi o gelene kadar..Durmuştu saniyeler ilerlemiyor du.Sabah kalkıp işe geldim..Saat 10:00’da benim şehrime adım atmıştı..Bense saat 13:00’e kadar çalışacaktım..
Vakit geldi çattı ve ben kaçarcasına çıktım işten..Buluşucağımız yere koşuyordum adeta.Ve işte karşımdaydı,buradaydı..Çakıldım kaldım orada.Bacaklarım koşmak istiyor ama kımıldayamıyordum.O iki adımlık yol bitmedi bir türlü.Uzadıkça uzadı..Sarıldık birbirimize kimselere aldırmadan..Ve o cafe’ye gittik.Cafe M (: …
Konuşamadık ki..Kaçamak bakışlarla birbirimizi süzüyor içimizden haykırıyorduk o sen misin diye.Nasıl büyülü bir andı yine..Yeniden ve yeniden defalarca aşık olmuştuk birbirimize..O duran kımıldamayan zaman bir anda geçip gitmişti..Durduramıyorduk..Ayrılma zamanı geldiğinde tuhaf bir hüzün sarmıştı sanki dünya’yı..Ve otobüs saati yaklaştığın da biz koparırcasına yüreğimizi ayrılmak zorun da kaldık…
Geçen şu zaman içinde öyle büyük bir aşk’la bağlandık ki birbirimize..Belki biliyorduk imkansızlığı ama itiraf edemiyorduk..Defalarca kopmaya çalıştık olmadı olamadı kopamadık..Aşkımızı yok sayamadık.
Şimdi şimdi anladık ki yokuz belki hiç olmamışız..Belki gerçekten bir düşâ€™tük düşüm..Ne mi ayırdı bizi..Toplum,toplum kurallarıydı aramıza giren..Hani o ne der?Konu komşu ne der?Akrabalar ne düşünür?Kime ne deriz ler girdi aramıza..
Benim yüreğim yanmıyor mu sanıyorsun ha?Ölmüyormuyum sensiz her saniye.Bu şehir,bu oda,bu atmosfer boğuyor beni.Yakıyor ciğerlerimi.Nefes alamıyorum Düşüm sensiz..Yok’um yok oldum..Bakma o acı sözlerime..Kıyamam ki sana biliyorsun değil mi?Çaresizlik düşüm o acı kelimeleri düşüren dilimden..Sensizlik beni üşüten..Hiç Olamayacağını düşünmek kahrediyor her saniye beni..Her an ama her an aklımdasın..Ben hiç böyle sevmedim ki..Bak itiraf ediyorum işte..Şu geçen zaman içinde en mutlu olduğum anlar senli anlar dı birtanem..
Senin için ser’den,senin için yerden,senin için gökyüzümden,senin için yağmur’umdan ,senin için senden vazgeçiyorum düşüm.Gitmiyorum,gidemiyorum ayaklarım hep geri gidiyor..Başka hayatlar tarafından kovuluyorum düşlerimden…Ne yaparım nasıl yaşarım bilmiyorum ama Mutlu ol düşüm.Ne olur benim için mutlu olmaya çalış olur mu?
Başkası olamaz olmayacak yüreğimde.Çünkü o yürek sende asılı kaldı düşüm.Kim sığar senden başka.Kime düşüm derim bir düşünsene..Öyle sevdim ki seni kelimeler yetersiz kalır..Anlatamam anlayamaz kimseler.Boğazımda bir düğüm çözülmüyor..Sonsuzlukta asılı kaldı hıçkırıklarım.Ama sen ağlama ne olur..Dökme göz yaşını bensiz zamanlara..Çünkü ben sensiz olamayacağım..Olamam ki.Bu fütursuzca yaşadığım sevdamda hep sen olacaksın Aşkım.Gözüm kara sevdim seni unutma..
Seni seviyorum sevdim ve hep seveceğim Düşâ€™üm.
İşte SANAL ALEMDE ASK böyle yaşanır arkadaşlar..Böyle yakıyor bu sevgi..Öyle işte (:
