02-17-2007, Saat: 08:26 PM
Alışkını olduğum gecelerden birini daha yaşıyorum.
Acılarım ,gözyaşlarım,seviştiğim kadınlar,canımı acıtan yüzler,gece ve sevgili yalnızlığım...
Herkesin herşeyi söyleyebildiği,kafa yormadan,duymadan,dinlemeden,kendi hükmünce infaz ettiği,ortalarda kendi gerçeklerinden habersiz öylece dolanıp durduğu hastalıklı bir evrenin,geçirilmesi gereken evrimlerinin bilmem kaçıncı evrimindeyim...
Öyle ya! sabah olacak çok bilen herkes yine anlatmaya başlayacak...
Peki,herkes anlatırsa,durmaz,susmaz,yorulmazsa,beni kim anlayacak?
Ağızlarından çıkan sözlerin anlamını dahi anlayamayan kişiler beni nasıl anlayacaklar?
Peki,ya ben?
Onları anladığımı fakat,onları onlara anlatamadığımı nasıl anlatacağım,onlara (iki) yüz-lere?
Bu zor ve yaman bir çelişki.
Akıl çelmek gibi bir şey değil ,çelişkileri çelmek!
Biz hep iki kere iki dört eder deriz,tamam doğru dört eder ama,dört işlevsiz işlemlerde dört eder.
Dört ruh,dört beyin,dört beden yanyana geldiği zaman ortaya apayrı bir sonuç çıkar ; dört dünya eder,dört farklı zaman eder,dört ayrı hayat eder,işin içine birde dörtte, bir'inin iki yüzlü olanını da katarsak,ki bu büyük ihtimalle dörtte bir'inin iki yüzlü olması olası ihtimal bu demek oluyor ki,
iki kere iki dört işlevsiz işlem fakat,sekiz ruh,sekiz beyin,sekiz beden ve sekiz hayat eksi bir ikiyüz'ü çıkartırsak eğer,üç ayrı zaman,ruh,beyin,beden,hayat ve yargı eder ...
Herşeyin başlangıç noktasıda burasıdır!
dört işlevsiz işlemde iki kere iki dört eder.
Dört işlevsel kişilerle eşlendiğinde bu orantı sekiz,ruh,sekizbeyin,sekizbeden ve sekiz hayat ; eksi bir ikiyüz'lü ediyorsa geriye kalan üç ayrı zaman,beden,ruh,ve hayat aymı mertebede yargılayamaz ve yargıları aynı hükmü veremez...
Hal böyle oluncada ben ve benim gibiler; alışkını olduğu gecelerden birini daha yastığa başını dayadığı her yeni gecede yeniden yaşamaya başlarlar.
Bunun adına da; Kalabalıklar içerisinde yalnızlık adı veriliyor...
Mevsim yazsa senin takviminde, çevrendeki seni gören her göz yemyeşil ve ışıl ışıl cümleler gülen sözlerle koşar sana.
Ama eğer ki mevsim, senin takviminde kışı gösteriyorsa o zaman işin zor!
Çevren sayı bakımından bir elin parmaklarından az fakat laf işitme vabında bir çarpı bir milyon cümle eder,ne yemyeşil gözler,ne ışıl ışıl cümleler,nede gülümseyerek sana doğru koşan sözler olur...
Bunların yerini ;
Acıların, seviştiğin kadınlar yada adamlar,canını acıtan yüzler,gece ve sevgili yalnızlığın alır.
Artık ne söylesen boş ve manasız bu yüzden sus,sus ve gözyaşlarınla gurur duy.çünkü düşünülenin aksine zafer senindir!
Aynaya bak ve kendinle gurur duy ;kendini,gerçeklerini,değerlerini,onurunu ve benliğini materyaller uğruna bir mal gibi satmadığın için gurur duy kendinle ve sevgili yalnızlığınla...
Akıp giden her zaman,zaman değildir,bazen değerlerimizide zamana akıta biliriz,farkında olarak yada olmadan....
Acılarım ,gözyaşlarım,seviştiğim kadınlar,canımı acıtan yüzler,gece ve sevgili yalnızlığım...
Herkesin herşeyi söyleyebildiği,kafa yormadan,duymadan,dinlemeden,kendi hükmünce infaz ettiği,ortalarda kendi gerçeklerinden habersiz öylece dolanıp durduğu hastalıklı bir evrenin,geçirilmesi gereken evrimlerinin bilmem kaçıncı evrimindeyim...
Öyle ya! sabah olacak çok bilen herkes yine anlatmaya başlayacak...
Peki,herkes anlatırsa,durmaz,susmaz,yorulmazsa,beni kim anlayacak?
Ağızlarından çıkan sözlerin anlamını dahi anlayamayan kişiler beni nasıl anlayacaklar?
Peki,ya ben?
Onları anladığımı fakat,onları onlara anlatamadığımı nasıl anlatacağım,onlara (iki) yüz-lere?
Bu zor ve yaman bir çelişki.
Akıl çelmek gibi bir şey değil ,çelişkileri çelmek!
Biz hep iki kere iki dört eder deriz,tamam doğru dört eder ama,dört işlevsiz işlemlerde dört eder.
Dört ruh,dört beyin,dört beden yanyana geldiği zaman ortaya apayrı bir sonuç çıkar ; dört dünya eder,dört farklı zaman eder,dört ayrı hayat eder,işin içine birde dörtte, bir'inin iki yüzlü olanını da katarsak,ki bu büyük ihtimalle dörtte bir'inin iki yüzlü olması olası ihtimal bu demek oluyor ki,
iki kere iki dört işlevsiz işlem fakat,sekiz ruh,sekiz beyin,sekiz beden ve sekiz hayat eksi bir ikiyüz'ü çıkartırsak eğer,üç ayrı zaman,ruh,beyin,beden,hayat ve yargı eder ...
Herşeyin başlangıç noktasıda burasıdır!
dört işlevsiz işlemde iki kere iki dört eder.
Dört işlevsel kişilerle eşlendiğinde bu orantı sekiz,ruh,sekizbeyin,sekizbeden ve sekiz hayat ; eksi bir ikiyüz'lü ediyorsa geriye kalan üç ayrı zaman,beden,ruh,ve hayat aymı mertebede yargılayamaz ve yargıları aynı hükmü veremez...
Hal böyle oluncada ben ve benim gibiler; alışkını olduğu gecelerden birini daha yastığa başını dayadığı her yeni gecede yeniden yaşamaya başlarlar.
Bunun adına da; Kalabalıklar içerisinde yalnızlık adı veriliyor...
Mevsim yazsa senin takviminde, çevrendeki seni gören her göz yemyeşil ve ışıl ışıl cümleler gülen sözlerle koşar sana.
Ama eğer ki mevsim, senin takviminde kışı gösteriyorsa o zaman işin zor!
Çevren sayı bakımından bir elin parmaklarından az fakat laf işitme vabında bir çarpı bir milyon cümle eder,ne yemyeşil gözler,ne ışıl ışıl cümleler,nede gülümseyerek sana doğru koşan sözler olur...
Bunların yerini ;
Acıların, seviştiğin kadınlar yada adamlar,canını acıtan yüzler,gece ve sevgili yalnızlığın alır.
Artık ne söylesen boş ve manasız bu yüzden sus,sus ve gözyaşlarınla gurur duy.çünkü düşünülenin aksine zafer senindir!
Aynaya bak ve kendinle gurur duy ;kendini,gerçeklerini,değerlerini,onurunu ve benliğini materyaller uğruna bir mal gibi satmadığın için gurur duy kendinle ve sevgili yalnızlığınla...
Akıp giden her zaman,zaman değildir,bazen değerlerimizide zamana akıta biliriz,farkında olarak yada olmadan....