02-18-2007, Saat: 01:29 PM
Her masal, adamı büyütmez
Kimisiyle sade’ce küçülürsün(!)
Bir varmış
Bin yokmuş
Tembel bir efe varmış
O kadar tembelmiş ki!
Kurşunları tüfeğine koyup ateş edene kadar
Evini sarıp kurşunlarlarmış!
efe tembellikten iki kurşun anca sıkarmış..
Masal bu ya!!!
Bense ciğerlerimi üflüyorum
Soluk dünyanın pas tutmuş nefeslerine
Yırtıla yırtıla dikiyorum yüreğimi..
Sadece Pazar günleri açık değilim
Yakışıklı bir yorulmamışlık taklidi
Taşıyorum omuzlarımda
Hangi kavim ulusların hafızalarında
Bir yerleri yıkmış..ama sadece yıkmış
Olarak kalmak isterki?
Edige Mirza, Timur’un saflarında olsaydı mesela
Yine bir Edige Destanı kalır mıydı kitaplarda?
Sonu acıyla biten bir masal olsam
Herkes benden utanacak
Oysa kimi acılar vardır
Sorumlusu o acının üstüne mutluluğunu kuranlarındır!
Başı enginlerde olanın
Biraz da ayaklarına bakmak lazım
Omzu yükseklerde olanın
Biraz da bastığı omuzlara sormak lazım
Bu masal yukarıda rengarenkte
Ya aşağıda neden ateşten bir gömlek?
Kime “unutma” dediysek
Önce o, sildi hatıralardan bizi
Sonu mutlukla biten masallara giden tek yoldu, bu!
Bir varmış
Bin yokmuş
Bir efe varmış
Kimseyi unutmamış
Annesi ve babası kahvaltıda
“ uğraşmıyorsun çok tembelsin” demişler
Oğul ölmüş acısından
Fonda Mahsun-i Şerif’ten
“Giderim” çalıyormuş..
Masalımız burada bitmiş
Gökten bir çift ayak düşmüş sofraya
Kimsenin yüreğine basmamış bir çift ayak!...
...bunu anne ve baba görmemiş!...
Kimisiyle sade’ce küçülürsün(!)
Bir varmış
Bin yokmuş
Tembel bir efe varmış
O kadar tembelmiş ki!
Kurşunları tüfeğine koyup ateş edene kadar
Evini sarıp kurşunlarlarmış!
efe tembellikten iki kurşun anca sıkarmış..
Masal bu ya!!!
Bense ciğerlerimi üflüyorum
Soluk dünyanın pas tutmuş nefeslerine
Yırtıla yırtıla dikiyorum yüreğimi..
Sadece Pazar günleri açık değilim
Yakışıklı bir yorulmamışlık taklidi
Taşıyorum omuzlarımda
Hangi kavim ulusların hafızalarında
Bir yerleri yıkmış..ama sadece yıkmış
Olarak kalmak isterki?
Edige Mirza, Timur’un saflarında olsaydı mesela
Yine bir Edige Destanı kalır mıydı kitaplarda?
Sonu acıyla biten bir masal olsam
Herkes benden utanacak
Oysa kimi acılar vardır
Sorumlusu o acının üstüne mutluluğunu kuranlarındır!
Başı enginlerde olanın
Biraz da ayaklarına bakmak lazım
Omzu yükseklerde olanın
Biraz da bastığı omuzlara sormak lazım
Bu masal yukarıda rengarenkte
Ya aşağıda neden ateşten bir gömlek?
Kime “unutma” dediysek
Önce o, sildi hatıralardan bizi
Sonu mutlukla biten masallara giden tek yoldu, bu!
Bir varmış
Bin yokmuş
Bir efe varmış
Kimseyi unutmamış
Annesi ve babası kahvaltıda
“ uğraşmıyorsun çok tembelsin” demişler
Oğul ölmüş acısından
Fonda Mahsun-i Şerif’ten
“Giderim” çalıyormuş..
Masalımız burada bitmiş
Gökten bir çift ayak düşmüş sofraya
Kimsenin yüreğine basmamış bir çift ayak!...
...bunu anne ve baba görmemiş!...