:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Orjinalini görmek için tıklayınız: Bir Şiire Gömüyorum Kendimi
Şu anda (Arşiv) modunu görüntülemektesiniz. Orjinal Sürümü Görüntüle internal link
Dünyanın en büyük ressamı gibi
Zamanı çizer… ayna.
Ağlamaları …
Ve…‘’mutluluğun resmini‘’

İlişkileri görsel bir dile çeviriyor
Yansımalardan türlü oyunlar…
Hatıraları kusuyor pusları bile…
Anılarımı kuşanıyor her baktığımda…
Kendi düşüncelerimle beni öldürüyor
Kimseler görmüyor oysa
Yaşantımı bir günce gibi…kaydediyor…

Rüzgar….ıslıkla toplar…bütün müritlerini…
Kırılmalar çoktan davetli…
Sonsuz hızda, talan
Mahvediyor…
Alev yakıyor her şeyi
Anılardan başka…elimizde kalan mı var…
Ağlıyor mutluluğun tozlu resmi…

Şiiri bırakmıştım bir kuytuda
Oysa,peşimden gelir…sadık bir köpek gibi.
Hislerimi ıslak diliyle yalar…
Üzüntümü paylaşır gözleri…

Yok umursadığım kendimi…
Yitirdiğim ben değilim aslında
Eksilen ben değilim
Biten …geceyle biten, ben değil…

Bir öyküyü bitirdiğim doğru değil…
Flu bir gökkuşağını ben çizmedim
Kurguladığım mutlu son… bu değil…
Bu, benim romanım değil…
Son sayfaları meçhul duruyor…
Lakin… karanlık bakışı…
Beni tanıyor gibi…

Hüzün bir yosma gibi yaklaşıyor,kırıtarak…
İçim ölüyor…ben değil.
Ümitlerimi döküyorum… düşman gibi,denize…
Kendime ihanetime hayretim büyüyor…
Bir şiire gömüyorum, kendimi…