03-05-2007, Saat: 05:08 PM
[SIZE=4] SEN BEN…DE!![/SIZE]
Tarifsiz renklere, biçimlere bürünen bir çiçeksin, bir gülsün hafızın kabrinde açan yada karlı kuzeyde boy atan bir zakkumsun Leylak ta olabilir ‘bir geçmişin olsun’ buketin de yada gönül alıcı bir beyansın..
İnsan eli değmemiş dimdik kayanın tepesinde mozaikleşen bir avuç çiçeği ya ne bileyim her şeyim her şeyimsin seni gerçekten seviyorum..
Sen ismini veremediğim bir şiirsin bende şairlerin, ozanların yazamadığı, görenlerin kıskandığı bir altın parçasısın. Hatta bir türküsün içimde umut dolu olan güneşin hep tepede özgürlüğünü zincirsiz bir şekilde yansıtan bir ışık kaynağımsın içimde bilinçsiz hareket eden yoldaşın kılavuzu gibisin hayatımda…
Sen belki benim hayatımda bir çocuksun işte o zaman ben seni çocuk gibi severdim..ne biliyim belki bir şiirsin ben de seni okumaktan vazgeçmeyen bir AŞIK………olurya bir yağmur olsaydın seni içmeye doyamayan toprak olurdum ve sen ECELİM OLSAYDIN BEN BAŞIM DİK ARKANDAN GELİRDİM…İŞTE BÖYLE SEN HERŞEYİMSİN..
Hayalimde olabilirdin çaldığımda kapıyı sen açan ve ansızın beni karşında görünce şaşıran hatta bayılan, bu arada rüyalarım bile sensin seni görüyorum hemen her gece ellerim ellerinde, gözlerim gözlerinde uzun uzun bakıyorsun gözlerime fakat elveda diyorsun rüyamın bitiminde olsun yine de seni çok seviyorum…
Diyorum ya sen benim her şeyimsin seni çok seviyorum sen ben de her şeysin ve çok değerlisin senin bana dediğin gibi SEN BAŞKASIN evet aşkım sen de çok başkasın…”DÜNYA UÄžRUNDA CAN BEDENDEN ÇIKANA KADAR AŞKIMSIN AŞKIM..”
Ama bir gün çekip gidersen….
Sevgi denen bu erdem çirkefleşmiş hayatımda bir kaktüs çiçeği gibi bana her dokunanın canını yakardı..
Şu an düşündüğüm her şeyi hissettikçe nefes almakta zorlanan bir kalp hastasından farkım olmazdı ve her saniye nefes yerine zehir saçardım karşıma çıkan insanlarla sevgi yerine içimde ki nefreti verirdim ve oyun oynardım.. Sanma ki seni rahat bırakırdım ben değil belki ama ahım hep sırtında yük taşıyan bir deveden farkın olmaz her geçen gün daha beter olurdun..Ben bunları yazarken bile sanki bu duyguları yaşıyormuş gibi sinirleniyorum..kim bilir belki gerçek olsa belki seni vururum..tövbeler tövbesi tek korktuğum şey SENİNLE YAŞAMAK NE KADAR GÜZELSE SENİNLE OLMAMAK BİR O KADAR KÖTÜ,İÄžRENÇ BELKİ DE BENİM FELAKETİM OLURDU….
SENİ ÇOK ÇOK ÇOK SEVİYORUM…
SENEM ALBAYRAK
Tarifsiz renklere, biçimlere bürünen bir çiçeksin, bir gülsün hafızın kabrinde açan yada karlı kuzeyde boy atan bir zakkumsun Leylak ta olabilir ‘bir geçmişin olsun’ buketin de yada gönül alıcı bir beyansın..
İnsan eli değmemiş dimdik kayanın tepesinde mozaikleşen bir avuç çiçeği ya ne bileyim her şeyim her şeyimsin seni gerçekten seviyorum..
Sen ismini veremediğim bir şiirsin bende şairlerin, ozanların yazamadığı, görenlerin kıskandığı bir altın parçasısın. Hatta bir türküsün içimde umut dolu olan güneşin hep tepede özgürlüğünü zincirsiz bir şekilde yansıtan bir ışık kaynağımsın içimde bilinçsiz hareket eden yoldaşın kılavuzu gibisin hayatımda…
Sen belki benim hayatımda bir çocuksun işte o zaman ben seni çocuk gibi severdim..ne biliyim belki bir şiirsin ben de seni okumaktan vazgeçmeyen bir AŞIK………olurya bir yağmur olsaydın seni içmeye doyamayan toprak olurdum ve sen ECELİM OLSAYDIN BEN BAŞIM DİK ARKANDAN GELİRDİM…İŞTE BÖYLE SEN HERŞEYİMSİN..
Hayalimde olabilirdin çaldığımda kapıyı sen açan ve ansızın beni karşında görünce şaşıran hatta bayılan, bu arada rüyalarım bile sensin seni görüyorum hemen her gece ellerim ellerinde, gözlerim gözlerinde uzun uzun bakıyorsun gözlerime fakat elveda diyorsun rüyamın bitiminde olsun yine de seni çok seviyorum…
Diyorum ya sen benim her şeyimsin seni çok seviyorum sen ben de her şeysin ve çok değerlisin senin bana dediğin gibi SEN BAŞKASIN evet aşkım sen de çok başkasın…”DÜNYA UÄžRUNDA CAN BEDENDEN ÇIKANA KADAR AŞKIMSIN AŞKIM..”
Ama bir gün çekip gidersen….
Sevgi denen bu erdem çirkefleşmiş hayatımda bir kaktüs çiçeği gibi bana her dokunanın canını yakardı..
Şu an düşündüğüm her şeyi hissettikçe nefes almakta zorlanan bir kalp hastasından farkım olmazdı ve her saniye nefes yerine zehir saçardım karşıma çıkan insanlarla sevgi yerine içimde ki nefreti verirdim ve oyun oynardım.. Sanma ki seni rahat bırakırdım ben değil belki ama ahım hep sırtında yük taşıyan bir deveden farkın olmaz her geçen gün daha beter olurdun..Ben bunları yazarken bile sanki bu duyguları yaşıyormuş gibi sinirleniyorum..kim bilir belki gerçek olsa belki seni vururum..tövbeler tövbesi tek korktuğum şey SENİNLE YAŞAMAK NE KADAR GÜZELSE SENİNLE OLMAMAK BİR O KADAR KÖTÜ,İÄžRENÇ BELKİ DE BENİM FELAKETİM OLURDU….
SENİ ÇOK ÇOK ÇOK SEVİYORUM…
SENEM ALBAYRAK
