Gecenin zifiri karanlığından kara çalındı gözlerime
Oysa ben aydınlık bakardım senden yana
Şimde gecem gündüzüm kalmadı...sadece siyahım sana
Soğuk bir odayı bile ısıtırdı nefesin,ki nefesimle karıştığı an yangın çıkardı içimde.
Ellerimde birikmiş küllerden ibaretsin artık ömrümde...
Üflesem donarsın,
Bıraksam uçarsın,
Sen yanılgılarımın tam ortasındasın...
Yarım kalmışlık böyle bi'şey demek ki.Ve ıssız,ve yârsız...doğrultamıyormuşsun bedeni.
Gidene yas tutmak siyah giymek değil,karanlığın ta kendisiymiş...
Yalnızlığa dair kırık dökük mısralarım dışında,dairliğim kalmadı hayata.
Tat yok,koku yok,haz yok...bu kimsesizlik y(ç)ok bana!
Yıpratırken bu sensizlik aciz yüreğimi,hâlâ gözlerinde ufak bir ışık görme niyetindeyim.
Açsaydın,
Görecektin belki...
Sonsuz bekleyiş,
Sonsuz acılar üretmiş
Geriye kalan sadece geceymiş...
Yolun başında da geceydi buralar,sonunda da...Boşa giden onca sabahın ardından payıma düşeni gördükçe ben...sustukça sen...
Neyse...dert etme lütfen
Simsiyah bir geceydi...
Sİmsiyah bakışların...
Yüreğimi seni yutan karanlığa bıraktım...
Takılı kaldım sensizliğin orta yerinde...
Karanlıkların tam ortasında bir kukla gibi asılı bekliyorum çaresiz.
O kukla ki beklemekte olduğu oynatıcısı çoktan intihar edip gitmiş uzaklara...
O kukla ki çoktan bitmiş sevildiği vakitlerde atılmış bodrumun bir köşesine, yakılmak için beklemekte habersiz...
Ve o kukla ki çoktan kopmuş bacağı eli...
Tıpkı ben gibi...
Tıpkı katlettiğin sevdam gibi...
Biz gibi...
Sensizliği içime çekerek oturduğum sahilde,hüzünle dans ediyorum şimdi...
İşte bir damla akıyor sol yanağıma,usul usul iniyor yüreğime, ilmek ilmek işliyor sensizliği benliğime...
Akşam geliyor bulunduğum sahile şimdi....
Deniz coşmak istiyor, ben atlamak ve kulaç kulaç akmak sana...
sonra...
Sonra deniz vazgeçiyor,
Ben...
Ben unutuyorum yüzmeyi, boğulmaktan korkuyorum,
Ve tıpkı deniz gibi vazgeçiyorum....
Vazgeçişimin ardına geliyor gece,hafif bir esinti yalıyor saçlarımı..
İnce bir sızı karanlığın tam ortasında hissettiriyor kendini...
Adını SeN koyuyorum...
Bulutlar gelmeye başlıyorlar derken...
Son ışığımı da kapatıp yok ediyorlar Ay ı bu gece sebepsiz...
Derken Sensizlik işliyor iyice yüreğime...
Sızım artıyor..
Sızım dayanılmaz olup kriz halini alıyor...
Adını sensizlik koyuyorum bu sefer nedensiz...
Bırakıyorum seni o kıyıda,boğulmaktan korkuyorum derken...
Sensizlik koynumda dönüyorum karanlıklara,sol yanağımda bir damla yaşla..
Bombos sokaklarinda yürüyorum...
Seni bulmak umuduyla...
Ariyorum seni... izleri kaybolmus yüregimin sevda çikmazlarinda
Sonra göçebe hayaller karsiliyor beni
Gözlerinde ilik bir yaz yagmurunda
Sensizlige inandim,her sevdaginin çakagina silah dayadigimda...
Esir oldum hazar düslere..
Ben aglarim..dokunma...
Dinmez izdirabin yemin olmus kadere
Sevda yasatmaz aldigim her nefes sensin diye
Dön artik!..
Kelepçe vurdum...
Terkedip gittin öksüz gönlüme...
Özür Dilerim Hayatım. Kalbim Seni Esir Aldı Biliyorum. Ve Çok Üzgünüm. Seni Bu Kadar Sevdiğim İçin.”
Asılı Kaldım Bir İpin Ucunda
Yenildim Durdum Ben Yokluğunda
Bir Avuntu Aradım Durdum Gecenin Kör Boşluğunda
Yüreğim Daldan Düşen Bir Yaprak
Gözlerim Gökten Kopan Bir Yıldız
Beklemek Diyorsun Sevgilim
Söyle Nereye Kadar
“Hiç Bekle Beni Demedim Sana Biliyorsun. Ama Hep Bekle İstedim Yüreğimde… Anlatamadım… Kalbim Deli Gibi Çarparken Sen Diye… Git Dedim Sana… Hayatını Yaşa… Gittin… Ben Aslında Gitmezsin Sanmıştım… Farklısın Sanmıştım… Belki Bir Kumar Oynamıştım.. Sonucunu Biliyordum Belki Ama Yanılt Beni İstemiştim… İlk Kez Biri Beni Sanki Yanıltacak Diye Hayal Etmiştim… Yanılmışım… İnan Kinaye Etmiyorum… Yolun Açık Olsun… Özgürsün Turnam…”
Gönül Yareler İçinde
Yürüyor Hüzünler Şehrine
Gönül Uslansa Bi Çare
Ama Koşuyor Hasretler Peşinde
Bu Sevda Beni Öldürsün İstiyorum Artık… Çünkü Kalbim Sana Ait… Ve Çıkmıyorsun Her Şeye Rağmen… Ben Se Böyle Yaşayamıyorum… Ne Sensiz Nede Senle… Yaşayamam Artık…
Yüzün, Ellerin Silmiyor Aşkım
Sabrım Tükeniyor
Sen Diye Birşey,Ben Diye Sevdam
Canım Kalmıyor
Bir Masal Mıydı Bu… Yazdığım Bir Roman Mı? Başlamak Da İstememiştim Hatırlasana… Şimdi Sonunu Yazamıyorum… Kadere Hükmüm Yoktur Ki Benim… Eller Gibiyim… Yapabildiğim Tek Şey Susmak… Ve Bu Canımı Çok Yakıyor…
Dillerimiz lal olurdu, bedenlerimiz gül olurdu, kururduk.
Her şey aşktı, herşey aşk kokuluydu. Herşey aşk masalı gibi gizemliydi...
Tükettik ömrümüzden tüketilecek ne varsa. Yığdık önümüze buz dağlarını. Ne gençlik kaldı türkü olup söylediğimiz,
ne de dili tutulan sözcüklerin ateş dansı...
Dahası, yalın bir ağıt kaldı dudaklarımızda, zehir tadında.
bitanem bunlar çok güsel yaa a
teşekkür ederim 
