03-17-2007, Saat: 12:44 AM
Uzak diyarda bir kız yaşarmış.Her gün penceresine koşar bakmak istermiş.Ama baksada göremezmiş.Çünki gözleri kör imiş.Seslerden nesleleri,ayak seslerinden ,konuşmalardan insanları ve hayvanları tanımak istermiş.Hergün duyma algısını geliştiriyormuş pencerenin önünde.Dikkatini çeken birkaç sesler hergün belirli saatlerde aynı kişileri duyarmış.Zamanla bu seslere alışmış ve o kişilerle tanışıp arkadaş olmuş.Onları çok sevmiş kör olduğunu biraz olsada unutturmuş arkadaşları,okadar derinden bağlanmış,gözü ve tüm benliği arkadaşları olmuş. 
Hergün aynı yerde buluşmak için bu arkadaşlar sözleşirmişler ayrılırken. Ayrılmak saatti yaklaşınca hüzün düşermiş yüreklerine gözleri görmesede kör kız,arkadaşlarının sevgisini derinden hissedermiş.Gece mutluluktan göz kapakları kapanmakta bilmez buluşma saatini iple çekermiş.Ne acı ki bu buluşmalarda arkadaşlarının değiştiğini anlamsızca tavırlara başladıklarını kör kız hissetmeye başlamış gece o mutluluktan uyuyamıyan kız şimdi de sorularla nedenlerle uyuyamaz hale gelmiş.Bu durumu içler acı,günden güne erimeye neler olup bittiğini anlamak için kendinle savaşa başlamış.Bir mucize gerçekleşmiş.Kör kızın gözleri görmeye başlamış ama bunu arkadaşlarına belli etmemiş.Çünki olan biteni birde gören gözlerinle anlamaya çalışacak ön yargıyla sevdiklerini boş yere yargılamamak istemiş.Gördüklerinin karşısında üzülüyormuş arkadaşlarının hayatlarına bir anlam katamadığından.Bu arkadaşları ancak yaşadıkları,söyledikleri yalanlarla kendilerini kandırdıklarını farkedememiş.Sevgi sözcüğünü maske olarak takmışlar yüzlerine,kör kız o maskeli yüzlerini görmemek için isyan etmiş.ALLAH'a neden benim gözlerimi açtın neden sevdiklerimin iki yüzlü insanlar olduğunu gösterdin.Bıraksaydında ben arkadaşlarımı hep o hallerinle hatırlasaydım diye.İsyan etmiş geceler boyu ağlamış ama kör kızın sadece gözleri değilmiş.Bir o kadarda yüreği kör imiş.Onun sevgisini kullananlarıda görmemiş,belkide görmüşte sevdiği için arkadaşlarına yakıştıramamış....
BİZE SEVGİMEYİ,SEVDİÄžİMİZİ KAYBETTİKTEN SONRA HAYAT ÖÄžRETİYOR.
BEN SEVMEDİM NE DEMEK?SİZLER SEVMESİNİ ÖÄžRENMEMİŞ MİYDİNİZ?
[url]
[/url]
İŞTE DOSTLUK,ARKADAŞLIK BUDUR.
ATILAN KURŞUNLARIN ÖNÜNE SEVDİKLERİN İÇİN KALKAN OLMAKTIR.
SELİN DENİZ
Hergün aynı yerde buluşmak için bu arkadaşlar sözleşirmişler ayrılırken. Ayrılmak saatti yaklaşınca hüzün düşermiş yüreklerine gözleri görmesede kör kız,arkadaşlarının sevgisini derinden hissedermiş.Gece mutluluktan göz kapakları kapanmakta bilmez buluşma saatini iple çekermiş.Ne acı ki bu buluşmalarda arkadaşlarının değiştiğini anlamsızca tavırlara başladıklarını kör kız hissetmeye başlamış gece o mutluluktan uyuyamıyan kız şimdi de sorularla nedenlerle uyuyamaz hale gelmiş.Bu durumu içler acı,günden güne erimeye neler olup bittiğini anlamak için kendinle savaşa başlamış.Bir mucize gerçekleşmiş.Kör kızın gözleri görmeye başlamış ama bunu arkadaşlarına belli etmemiş.Çünki olan biteni birde gören gözlerinle anlamaya çalışacak ön yargıyla sevdiklerini boş yere yargılamamak istemiş.Gördüklerinin karşısında üzülüyormuş arkadaşlarının hayatlarına bir anlam katamadığından.Bu arkadaşları ancak yaşadıkları,söyledikleri yalanlarla kendilerini kandırdıklarını farkedememiş.Sevgi sözcüğünü maske olarak takmışlar yüzlerine,kör kız o maskeli yüzlerini görmemek için isyan etmiş.ALLAH'a neden benim gözlerimi açtın neden sevdiklerimin iki yüzlü insanlar olduğunu gösterdin.Bıraksaydında ben arkadaşlarımı hep o hallerinle hatırlasaydım diye.İsyan etmiş geceler boyu ağlamış ama kör kızın sadece gözleri değilmiş.Bir o kadarda yüreği kör imiş.Onun sevgisini kullananlarıda görmemiş,belkide görmüşte sevdiği için arkadaşlarına yakıştıramamış.... BİZE SEVGİMEYİ,SEVDİÄžİMİZİ KAYBETTİKTEN SONRA HAYAT ÖÄžRETİYOR.
BEN SEVMEDİM NE DEMEK?SİZLER SEVMESİNİ ÖÄžRENMEMİŞ MİYDİNİZ?
[url]
[/url]
İŞTE DOSTLUK,ARKADAŞLIK BUDUR.
ATILAN KURŞUNLARIN ÖNÜNE SEVDİKLERİN İÇİN KALKAN OLMAKTIR.
SELİN DENİZ