03-23-2007, Saat: 02:03 PM
Yaşarken Görmediğim
Sanma unutulur kalp ağrısı zamanla
Her şeyi unutarak yaşanır sanma;
Bazen sanıyordum ki sen hep vardın; Bazen sanıyordum ki, sen hep olacaktın..
Yüreğimdeki sevgi kimliğini yitirmeyecekti zamanla; Ben hep senin olacaktım.
Sen hep bana aynı gözlerle bakacaktın. Sana ilk kez dokunduğum o karanlık Akşamdaki gibi, birden bire oluverdi her şey bizim hayatımızda;
Bizim bir hayatımız var mıydı onu bile bilmiyorum şimdi...
İçimde sönmeyen alev..
Dinmeyen direnişim..
Ne varsa bize ait Hepsi yerlebir şimdi..
Bir evin odalarında seni arar gibi maziye daldım
Bitmeyen kırıntılarını topluyorum...
Özümsediğim yaşamlar kuruyorum adı "Sen" le başlayan "Kırıntı hayatlar.."
Can çekişen şairlerin aşkın ve ölümün bahçesine
Şiirler düşürdüğü gecelerde
Aklımı yitirip çok kere sokaklara vurdum kendimi...
Sadece senin pencerende mum ışığı var
Bilinmezlikte saklı sevgili...
Ve sen... zamanlı zamansız takılan aklıma..
Ey sesi buğulu akşamlarda şarkılara karışıp gelen
Sen, yankısı tiz bir çığlığın
Pencerendeki son mum ışığı da
Sönüyor şimdi..
Bilmem nereye kadar gıder bu bilinmezlik bu avuntu surer mi yıllarca?
Yarına bir sey kalmaz belki... belki de hiç beklenmedik anda doğar o güneş
Sakıncalı bir hayalsin sen gerçekleşmesini istemediğim
Ve sokmuyorum senı gecelerıme en guzel ruyamsın sen
Yasarken gormediğim...
Sanma unutulur kalp ağrısı zamanla
Her şeyi unutarak yaşanır sanma;
Bazen sanıyordum ki sen hep vardın; Bazen sanıyordum ki, sen hep olacaktın..
Yüreğimdeki sevgi kimliğini yitirmeyecekti zamanla; Ben hep senin olacaktım.
Sen hep bana aynı gözlerle bakacaktın. Sana ilk kez dokunduğum o karanlık Akşamdaki gibi, birden bire oluverdi her şey bizim hayatımızda;
Bizim bir hayatımız var mıydı onu bile bilmiyorum şimdi...
İçimde sönmeyen alev..
Dinmeyen direnişim..
Ne varsa bize ait Hepsi yerlebir şimdi..
Bir evin odalarında seni arar gibi maziye daldım
Bitmeyen kırıntılarını topluyorum...
Özümsediğim yaşamlar kuruyorum adı "Sen" le başlayan "Kırıntı hayatlar.."
Can çekişen şairlerin aşkın ve ölümün bahçesine
Şiirler düşürdüğü gecelerde
Aklımı yitirip çok kere sokaklara vurdum kendimi...
Sadece senin pencerende mum ışığı var
Bilinmezlikte saklı sevgili...
Ve sen... zamanlı zamansız takılan aklıma..
Ey sesi buğulu akşamlarda şarkılara karışıp gelen
Sen, yankısı tiz bir çığlığın
Pencerendeki son mum ışığı da
Sönüyor şimdi..
Bilmem nereye kadar gıder bu bilinmezlik bu avuntu surer mi yıllarca?
Yarına bir sey kalmaz belki... belki de hiç beklenmedik anda doğar o güneş
Sakıncalı bir hayalsin sen gerçekleşmesini istemediğim
Ve sokmuyorum senı gecelerıme en guzel ruyamsın sen
Yasarken gormediğim...
