03-29-2007, Saat: 05:48 PM
Biraz olsun sevebilseydin ya keşke. Biraz olsun sana verdiğim değeri anlayabilseydin. Biraz olsun yüreğini koyabilseydin ortaya. Sevgini haykırmadın hiçbir zaman, bari gönlünde yer ayırabilseydin küçücük yüreğime.
Gönlüm senden vazgeçmiyor kızma bana. Senden gitmiyor naçiz bedenim. Kokunu silemiyorum yastığımdan, üzgünüm. Sana artık gitme demiyorum, sana artık sev demiyorum artık ben sana seviyorum bile diyemiyorum. Yok ettin beni. Sensizliğe saldın, karanlıktayım artık.
Sen bir suydun benim için, sen havaydın… Ve ben senle yaşıyordum. Ve ben senle düşünüyordum. Ve sana çoğalıyordum sadece. Sevgimi sende yaşıyor, sende huzur buluyordum.
Bu satırları kendi kendime yazıyorum ben. Evet seni anlatıyorum, sana hitaben yazıyorum ama asla okuyamayacaksın yazımı. Ben senden gidiyorum artık. Seni terk ediyorum, seni bırakıyorum.
Hayatımda açan bir çiçektin, bir bahardın, denizin coşkun yanıydın… Sen mutluluğun adı idi. Sen sana gelen bedenimin en güzel seslenişiydin. Sen gözlerimin parıldamasıydın.
Ama olmuyormuş… Yalnız başına sevmek ancak bu kadar olabiliyormuş. Karşılıksız sevince ancak bu kadar dayanabiliyormuş insan. Ben de yaşadım; sana olan sevgimle bu zamana kadar senle yaşadım. Seninle doydum ama değmiyormuş, geç de olsa bunu anladım. Denedim, seninle yaşamaya devam etmeyi denedim ama tükendi sevgim. Karşılığı olmayan bir sevginin en uzun hikâyesi oldu benimki.
Şimdi artık ben de sevmiyorum seni. Ben de parçalamıyorum yüreğimi senin için. Değer vermiyorum, yollarda seni aramıyorum artık. Yüreğime söz geçiyorum ve gidiyorum….
__________________
Gönlüm senden vazgeçmiyor kızma bana. Senden gitmiyor naçiz bedenim. Kokunu silemiyorum yastığımdan, üzgünüm. Sana artık gitme demiyorum, sana artık sev demiyorum artık ben sana seviyorum bile diyemiyorum. Yok ettin beni. Sensizliğe saldın, karanlıktayım artık.
Sen bir suydun benim için, sen havaydın… Ve ben senle yaşıyordum. Ve ben senle düşünüyordum. Ve sana çoğalıyordum sadece. Sevgimi sende yaşıyor, sende huzur buluyordum.
Bu satırları kendi kendime yazıyorum ben. Evet seni anlatıyorum, sana hitaben yazıyorum ama asla okuyamayacaksın yazımı. Ben senden gidiyorum artık. Seni terk ediyorum, seni bırakıyorum.
Hayatımda açan bir çiçektin, bir bahardın, denizin coşkun yanıydın… Sen mutluluğun adı idi. Sen sana gelen bedenimin en güzel seslenişiydin. Sen gözlerimin parıldamasıydın.
Ama olmuyormuş… Yalnız başına sevmek ancak bu kadar olabiliyormuş. Karşılıksız sevince ancak bu kadar dayanabiliyormuş insan. Ben de yaşadım; sana olan sevgimle bu zamana kadar senle yaşadım. Seninle doydum ama değmiyormuş, geç de olsa bunu anladım. Denedim, seninle yaşamaya devam etmeyi denedim ama tükendi sevgim. Karşılığı olmayan bir sevginin en uzun hikâyesi oldu benimki.
Şimdi artık ben de sevmiyorum seni. Ben de parçalamıyorum yüreğimi senin için. Değer vermiyorum, yollarda seni aramıyorum artık. Yüreğime söz geçiyorum ve gidiyorum….
__________________