04-11-2007, Saat: 03:16 PM
Bir ömürdür yaşanılan ya , Ona hitaben ...
Gece ansızın uykularım kaçardı , bir bilinmezlik içerisindeydim ama kendime bunu anlatamıyordum . Dinleyen bir ben zaten yokdu , anlatsamda boş gibi . Saatlerce balkonda sigara içerek bir tek onu düşünürdüm , düşünür oldum aslında , önceleri yokdu böyle birşey . O daha hayatıma girmeden bile hayatımı değiştirmeye başlamışdı . Anlayamadğım birşey vardı onda , Onu seviyormuyum , yoksa ona deliler gibi aşıkmıydım yada onsuzluğumu istemiyordum , çok karışıkdım . Derin bir nefes alırdım kendime gelmek için ama nafile etkisi yok denilecek kadar azdı , çünkü onun yüreği bir hançer gibi saplanmışdı yüreğime , düşünmeden olmuyordu .
Ona içimden hep şöyle hitap ederdim ,
Bekle papatya
Önce baharlar gelsin elime
Sonra açarsın sen
İstediğin yerde
Ama artık istediği yer değilde , o yerin yüreğim olmasnı istercesine içimden gelen haykrışlar ve ilan ı aşk a benzer istekler vardı . Hatta öncesinde baharların bile gelmesini bekleyemez oldum , baharlardan önce sen gelmeliydin, papatya yüreklim le baharları arşılamalıydım , öylesine yürekden ve öylesine sevdiğimden di bunlar .
Sonra yine bir içten gelen fısıltı , Bu seferki sadece mutluluğun resmi papatyaydı .
Onunla ir defasında uzun uzun konuşmuşduk , Ona ellerini uzat demişdim , uzattımı bilmiyorum ama ben o elleri görmesemde hissettim , sanki yanıbaşımda sanki bendeydi gibi . Ne yapabilirdim ki , seviyordum ama bunu dile getiremiyordum , belkide en iyisi budur diye düşünmeye bile başladım , ona söylemedim , söyleyemedim .
Oysa ,
kelebeğin papatyaya sevdası
soğuk bir şubat gecesi
başlar
gece karanlık ve sessiz
ve yalnız
ay var mı yok mu bilinmez gibidir ...
Ona olan sevdamı nedense kimselere anlatamıyorum , Şubatın o soğuk gecesinde balkon muhabbetine gülerler diyorum , kendi kendime . Gece hep karanlıkdır sessizdir , oysa alışkınım be yalnızlığa . Ömrüm papatyam bunu anlayabildimi bilmiyorum , anlasa ne olurdu yine bilmiyrum . Şöyle kafanı kaldır bak gökyüzüne ay var mı yokmu , işte o zaman anlarsın beni . Ay şahittir aslında herşeye .
Ona yüreğimin en güzel yerini vermişim , o şimdi nerelerde bilinmez , o yerdemi değilmi bilmiyorum yinede .
Ömrüm papatyalarda ama , ömürmü kaldı bende . Bir başlangıcın tam ortasındayım , bitime yakın en uç noktadayım , bunun anlamı bitermi ? biter .
Alnından öpüyorum seni papatyam ... En helalinden ve en şereflisinden .
Gün güne hasret
Bir bedende sevda olmaz
Gün bana hasret
Bir ben olalı Sensiz olmaz
Gün sana hasret
Se sen olalı bensiz olmaz
İhtirası yüreğinde yaşayanların hep içlerinden söyledikleri bir söz vardır , Sevda ağırdır , yükü ağırdır seviyorsan ya Allahına kadar sev , yada hiç bulaşma bu işe , Bu işin mebalıda büyükdür . Oysa yüreklerde sevgi hep vardır , bilene , görene birde sevene sormak lazım .
Özellikle sorun sevenlere ,
Özlem neymiş ?
Hasretik neymiş ?
Hele hele Ahh o ayrılıklar . ???
İşte son damalalar dökülür gözlerden bir ahh çekerek ..
Yahuu gelde dayan dayanabilirsen , Bu nasıl işdir ....
Sevg ...
Yazan : Firari Fırtına
Gece ansızın uykularım kaçardı , bir bilinmezlik içerisindeydim ama kendime bunu anlatamıyordum . Dinleyen bir ben zaten yokdu , anlatsamda boş gibi . Saatlerce balkonda sigara içerek bir tek onu düşünürdüm , düşünür oldum aslında , önceleri yokdu böyle birşey . O daha hayatıma girmeden bile hayatımı değiştirmeye başlamışdı . Anlayamadğım birşey vardı onda , Onu seviyormuyum , yoksa ona deliler gibi aşıkmıydım yada onsuzluğumu istemiyordum , çok karışıkdım . Derin bir nefes alırdım kendime gelmek için ama nafile etkisi yok denilecek kadar azdı , çünkü onun yüreği bir hançer gibi saplanmışdı yüreğime , düşünmeden olmuyordu .
Ona içimden hep şöyle hitap ederdim ,
Bekle papatya
Önce baharlar gelsin elime
Sonra açarsın sen
İstediğin yerde
Ama artık istediği yer değilde , o yerin yüreğim olmasnı istercesine içimden gelen haykrışlar ve ilan ı aşk a benzer istekler vardı . Hatta öncesinde baharların bile gelmesini bekleyemez oldum , baharlardan önce sen gelmeliydin, papatya yüreklim le baharları arşılamalıydım , öylesine yürekden ve öylesine sevdiğimden di bunlar .
Sonra yine bir içten gelen fısıltı , Bu seferki sadece mutluluğun resmi papatyaydı .
Onunla ir defasında uzun uzun konuşmuşduk , Ona ellerini uzat demişdim , uzattımı bilmiyorum ama ben o elleri görmesemde hissettim , sanki yanıbaşımda sanki bendeydi gibi . Ne yapabilirdim ki , seviyordum ama bunu dile getiremiyordum , belkide en iyisi budur diye düşünmeye bile başladım , ona söylemedim , söyleyemedim .
Oysa ,
kelebeğin papatyaya sevdası
soğuk bir şubat gecesi
başlar
gece karanlık ve sessiz
ve yalnız
ay var mı yok mu bilinmez gibidir ...
Ona olan sevdamı nedense kimselere anlatamıyorum , Şubatın o soğuk gecesinde balkon muhabbetine gülerler diyorum , kendi kendime . Gece hep karanlıkdır sessizdir , oysa alışkınım be yalnızlığa . Ömrüm papatyam bunu anlayabildimi bilmiyorum , anlasa ne olurdu yine bilmiyrum . Şöyle kafanı kaldır bak gökyüzüne ay var mı yokmu , işte o zaman anlarsın beni . Ay şahittir aslında herşeye .
Ona yüreğimin en güzel yerini vermişim , o şimdi nerelerde bilinmez , o yerdemi değilmi bilmiyorum yinede .
Ömrüm papatyalarda ama , ömürmü kaldı bende . Bir başlangıcın tam ortasındayım , bitime yakın en uç noktadayım , bunun anlamı bitermi ? biter .
Alnından öpüyorum seni papatyam ... En helalinden ve en şereflisinden .
Gün güne hasret
Bir bedende sevda olmaz
Gün bana hasret
Bir ben olalı Sensiz olmaz
Gün sana hasret
Se sen olalı bensiz olmaz
İhtirası yüreğinde yaşayanların hep içlerinden söyledikleri bir söz vardır , Sevda ağırdır , yükü ağırdır seviyorsan ya Allahına kadar sev , yada hiç bulaşma bu işe , Bu işin mebalıda büyükdür . Oysa yüreklerde sevgi hep vardır , bilene , görene birde sevene sormak lazım .
Özellikle sorun sevenlere ,
Özlem neymiş ?
Hasretik neymiş ?
Hele hele Ahh o ayrılıklar . ???
İşte son damalalar dökülür gözlerden bir ahh çekerek ..
Yahuu gelde dayan dayanabilirsen , Bu nasıl işdir ....
Sevg ...
Yazan : Firari Fırtına