04-11-2007, Saat: 10:17 PM
Tozlu raflarda kalmış bir sevda bizimkisi
Onca zaman sonra raflara neden baktın ki?
Tozumu üflemesen,gözünü yaşartmazdım ki...
Sensiz soluğum kesilirken,ellerim yüreğimde,aklımda hayalin,gün ışıyana kadar
(ki aydınlanmak bilmezdi geceler) bir ses bekledim senden uzunca bir süre...
Hiç ses çıkmadı...benimse eski halimden eser kalmadı
Önceden rüyalarımda bile benimle olasın diye dualar ederken;
açılınca gözkapaklarım aklıma gelirsin diye,suretin belirir gözbebeklerimde diye,ölesiye bir korku sardı benliğimi şimdilerde...
Ne sandın...
Sebebimdin,söylemiştim
İnanmadın,
Sen beni hiç tanımadın...
Sebebi olduğun herşeyi yerlebir ettim.Burkarken içimi bu hissizliğin,ayakta kalmak için çok çabaladım.Çelmelerine takılmadan yürümek öyle zor oldu ki...
Önce esen rüzgârla yalpaladım,eve kapandım...Kitapları karıştırdım,her sayfa aralığında fotoğraflarınla karşılaştım.İnan,kitap bile okumadım...Arkadaşlarını görmezlikten geldim,o günleri yaşanmamış bildim.
Ama hiç unutmadım terkedişini...Unutursam affederim seni diye korktum.Ve o gidiş sahnesini aklımda hep canlı tuttum...
Şimdi durma
Çevir sırtını,git yine
Tıpkı geçenki gibi,yokmuşum gibi...
Tanıdık gelir bu gidişin
Ki alıştım vedalara...
Yaş bile dökmüyorum yollara
Ki haketmiyorsun bu defa...
Sevdim...hiç inkâr etmedim
Zamana yenik düştü sevda...
