04-21-2007, Saat: 09:20 PM
Yaralanmaya devam: Çocuğun adı Nesrin... Filistinli... El Halil’deki Fawar Mülteci Kampı’nda İsrail Ordusu’nun yaptığı bir operasyon sırasında evinin damındaymış. İsrail askerlerinin açtığı ateş sırasında plastik mermilerden biri yüzüne isabet etmiş. O sırada İsrail Ordusu sıhhiyesi çocuğa ilk müdaheleyi yapıyor. Mermi bir kere gidip vurmuş. Ama ‘o’ an, Nesrin’in hala yaralanmaya devam ettiğini göstermiş. (Associated Press / Nasser Shiyoukhi)
Hiç de eğlenceli değil: Burası İsrail Tel Aviv. Musevilerin antik İran’dan kurtuluşları şerefine yapılan Purim Bayramı sırasında çekilen bir fotoğraf. Geleneğe göre, bu bayramda çeşitli eğlenceler düzenleniyor. Fotoğraftaki renkler eğlenmeye hazır. Ama sanki çocukların içinde bulundukları coğrafyanın genel fotoğrafından bir şeyler, ‘o’ ana giriyor. Her nedense hüzün ağır basıyor. (Associated Press / Ariel Schalit)
Gözlerin Söyledikleri : Elbette yüzündeki çizgiler dikkat çekiyordu. Ama Keşmirli 70 yaşındaki Muhammed Azam Abbasi, uzak geçmişin anılarını kırışıkların içinde saklıyordu. Çünkü o sırada yakın geçmişi, depremi anlatıyordu. Deprem sırasında geniş ailesinden kimsenin ölmediğini söylüyordu.Zaten yüzünün kırışıklıklar dışında kalan bütünü, ışığı şükran duygularıyla karşılıyordu. Gözleri hariç... Denedik, elimizle kapatıp sadece gözlere baktık. Yaşlı adam, köyünde 22 kız çocuğunun öldüğünü, 250 evin neredeyse yerle bir olduğunu anlatmayı gözlerine bırakıyordu. (Associated Press / David Longstreath)
Sayıların önemi var mı?: Ukrayna’nın Başkenti Kiev’deki Çocuk Hastanesi’nde kanser tedavisi gören Vika Chervinska annesiyle sıra bekliyor. Uluslararası Yeşilbarış Örgütü, Çernobil Nükleer Felaketi nedeniyle 90 bin kişinin kanserden öldüğünü iddia ediyor. Birleşmiş Milletler’se bu sayının 4 bin olduğunu öne sürüyor. Fotoğraf, ajans tarafından abonelerine geçirilirken bu bilgiye yer verilmiş. Çernobil felaketi 8 yaşındaki Vika’ya sinmiş işte. ‘O’ ana bakınca “Sayının bir önemi var mı?” sorusu akla geliyor. (Associated Press / Oded Balilty
Bilinmeyen gerçeklerin de ötesinde: ''Gerçeklerin en az bilindiği ülke''... Sınır Tanımayan Doktorlar Örgütü, bu çocukların yaşadığı memleketi böyle tanımlıyor. Yani Uganda'daki insanlık krizinin boyutları bilinenin çok üstünde. Uganda'da 19 yıldır hüküm süren bir iç savaş var. Bilindiği kadarıyla bu savaş yüzünden 1 buçuk milyon insan yerinden oldu. Yine bilindiği kadarıyla binlerce çocuk, gerilla olarak devşirilmek üzere kaçırılma tehlikesiyle karşı karşıya. Gulu kentindeki hastanenin pediatri servisinde sağlık işlemlerini seyreden bu çocukların bakışları, 'o' anlık da olsa, Uganda'daki insanlık krizinin bilinemeyen boyutlarını da taşıyor.
Anlatılamayanların aktarımı: Tsunaminin vurduğu Campbell Adaları’ndan bir ‘o’ an. Bu çocuk evsiz kalmış ve Hindistan'ın güneydoğusundaki Port Blair'deki bir kampa yerleştirilmiş. ''Anlatamadığımı gözlerime yükledim. İçinde bulunduğum durumu dünyaya aktar'' diyen bakışlarla fotoğrafçı Manish Swarup'u seyrediyor. Dikkatli gözlenirse bakışlar çocuğun fotoğrafını çeken fotoğrafçıyı da yansıtıyor.
Gölgelerin anlatımı: İspanya’ya bağlı Kanarya Adaları’ndan Tenerif’te limanda bir köşede dinlenen ve kendilerine verilen battaniyelerle ısınan Afrikalı kaçak göçmenler. Tekneyle adaya çıkmak isterken yakalanmışlar. Yorgun ve yakalandıkları için üzgün oldukları belli oluyor. Bu yüzden, 'o’ anda duygularını gölgeleri anlatıyor. (Associated Press /Alvaro Barrientos)
“Neden?”: Irak'ta Amerikan Birlikleri, Suriye karayolu üzerindeki bir köyde silah ya da mühimmat arama operasyonu yapıyor. Annesi sorgulanan çocuk, Irak olayıyla ilgili bütün “neden” sorularını üstüne almış, bakışlarıyla bunları Amerikalı askere yönlendiriyor. Küçücük bedenin masum duruşundan öyle bir güçlü çıkıyor ki bu “neden?” demeti, 'o' an, çocuğun bakışları yüzünden bütün zerreleriyle askere doğru kayıyor. (AP/Jacob Silberberg)
Çocuk gerilla: Nepal’de Kral’ın geri adım atarak Parlamento’yu açacağını ilan etmesinden sonra muhalif ittifakı içinde yer alan Maocu gerillalardan biri kutlamalar sırasında kameraya gülümsüyor. Fotoğrafla ilgili ayrıntılı bilgi yok ama çocuk olduğu görülebiliyor. Belki de bu yüzden, gülümsemesi canlı renkleri nasıl da kabulleniyor. Yüzündeki masum ışıma elindeki köhne silaha nasıl da ağır basıyor. (Associated Press / Manish Swarup)
Ruh temizliği: Hindistan’da Allahabat kentinde bir baba, 1 buçuk yaşındaki oğlunu inanışına göre, ruhu yıkansın diye Ganj Nehri’ne daldırıp çıkarıyor. Baba, oğlunun ruhunun yıkandığına inanıyor ama çocuk ne bilsin, ‘o’ anda ruhu temizlenmekten ziyade ruhu korkuyor. (Associated Press / Rajesh Kumar Singh)
Ateş festivali: İspanya’nın Valencia kentinde her yıl Ateş Festivali yapılır. Zaman zaman patırtı gürültü altında zaman zaman da İsa Peygamber’in annesi Meryem’in eşi Aziz Joseph adına ayinlerle geçen bir haftanın sonunda sıkıştırılmış kağıttan yapılan dev heykeller yakılır. ‘O’ anda bu heykellerden biri yakılıyor. Ama foto muhabiri Fernando Bustamante öyle bir açı ve an yakalıyor ki, heykel son bir gayretle yanmasın diye elindeki kuşu salıyormuş gibi görünüyor. (Associated Press / Fernando Bustamante)
Bakış Açısı: Yine iki çocuk. Yer Irak’ın başkenti Bağdat. Amerikan askerleri bu çocukların evine baskın düzenlemiş ve babaları da tutuklanmış. Bu fotoğrafta özellikle kardeşlerin küçük olanına bakınca insanın içi eğiliyor. Ama Amerikalı askerlerin dimdik duruşu, üst tarafındaki kayıtsız görüntünün ipuçlarını veriyor. ‘O’ an, “Amerikalı fotoğraftan çıksa, bir de oalya bu taraftan baksa içi ne kadar eğilir?” diye bir soru da sorduruyor....