04-23-2007, Saat: 08:25 PM
Soluk bir havada nefes almak
Hergün değişen yüzleri anlamaya çalışmak
Güneş kaybolurken barınağımda yaşamaya çalışmak
Ben hala aynı insanım herkes neden değişir?
Değer yargıları bı kadar mı hızlı silinir
Sesim bile çıkmaz oldu yapılanlara
Kendimi kaybettim bu anlamsız kaosta
Kabus gibi geliyor herşey
Etrafimdaki insanlar umursanmak ister
Derdini anlatmak istediğinde hepsi çeker gider
Belki hata bende yanlış zamanda yanlış yerde
Kimi boktan sebeplerle içmekte
Kimiyse yarın kimi becericem derdinde
Gülmek bile ağır geliyor
Reflexlerim yok oldu
Biri bana açıklasın tüm bu olanları
Belki anlayabilirim etrafımdaki insanları
Karanlığın dibine vurmuş bu aklı
Biri tutup çeksin karanlıktan
Anlatsın ikiyüzlülüğün mantığını...
Soluk bir havada nefes almak
Hergün değişen yüzleri anlamaya çalışmak
Güneş kaybolurken barınağımda yaşamaya çalışmak
Hayatım bumerang cehennemi oldu
Sarp kayalıklardan oluşan kalelerime derin darbeler vuruldu
Kimse bana açıklamıycak neden böyle olduğunu
Herkes gibi yaşa denilicek unut umudunu
Kimse iyileştirmicek kanayan ruhumu
Hala ümidim var
Ama bunu söylerken bile zorlanıyorum
Eskiden böyle değildim
Gittikçe çürüyor ruhum
Uğraşmaktan yoruldum
Ama yinede bir ümidim var bunu biliyorum
Unutmak zor gelsede yapılanları
Affetmek gibi erdemliliğin yapıtaşını
Kimse üstlenmesede ben yaşatmak istiyorum
Belki anlayabilirim etrafımdaki insanları
Varlığımı koyup ortaya açıklıycam kendime yaşananları
Etrafımdakiler her ne kadar çok zor olduğunu söylesede
Zor olduğunu bilsem de...uğraşıyorum işte
Belki biri beni anlar diye....
güvenme kimselere
Aldanma sözlere
bakma yalancı gözlere
inanma seni seviyorum diyene
boşver belki düzelir
bütün bunlar günün birindee.....
Tüm bildiklerim yok olmuş
Ruhum zaafiyetlerle dolmuş
Ziyan olan şu ömrümde
Anladım ki yaşamak çok zormuş...
boşver belki düzelir
bütün bunlar günün birindee.....
Hergün değişen yüzleri anlamaya çalışmak
Güneş kaybolurken barınağımda yaşamaya çalışmak
Ben hala aynı insanım herkes neden değişir?
Değer yargıları bı kadar mı hızlı silinir
Sesim bile çıkmaz oldu yapılanlara
Kendimi kaybettim bu anlamsız kaosta
Kabus gibi geliyor herşey
Etrafimdaki insanlar umursanmak ister
Derdini anlatmak istediğinde hepsi çeker gider
Belki hata bende yanlış zamanda yanlış yerde
Kimi boktan sebeplerle içmekte
Kimiyse yarın kimi becericem derdinde
Gülmek bile ağır geliyor
Reflexlerim yok oldu
Biri bana açıklasın tüm bu olanları
Belki anlayabilirim etrafımdaki insanları
Karanlığın dibine vurmuş bu aklı
Biri tutup çeksin karanlıktan
Anlatsın ikiyüzlülüğün mantığını...
Soluk bir havada nefes almak
Hergün değişen yüzleri anlamaya çalışmak
Güneş kaybolurken barınağımda yaşamaya çalışmak
Hayatım bumerang cehennemi oldu
Sarp kayalıklardan oluşan kalelerime derin darbeler vuruldu
Kimse bana açıklamıycak neden böyle olduğunu
Herkes gibi yaşa denilicek unut umudunu
Kimse iyileştirmicek kanayan ruhumu
Hala ümidim var
Ama bunu söylerken bile zorlanıyorum
Eskiden böyle değildim
Gittikçe çürüyor ruhum
Uğraşmaktan yoruldum
Ama yinede bir ümidim var bunu biliyorum
Unutmak zor gelsede yapılanları
Affetmek gibi erdemliliğin yapıtaşını
Kimse üstlenmesede ben yaşatmak istiyorum
Belki anlayabilirim etrafımdaki insanları
Varlığımı koyup ortaya açıklıycam kendime yaşananları
Etrafımdakiler her ne kadar çok zor olduğunu söylesede
Zor olduğunu bilsem de...uğraşıyorum işte
Belki biri beni anlar diye....
güvenme kimselere
Aldanma sözlere
bakma yalancı gözlere
inanma seni seviyorum diyene
boşver belki düzelir
bütün bunlar günün birindee.....
Tüm bildiklerim yok olmuş
Ruhum zaafiyetlerle dolmuş
Ziyan olan şu ömrümde
Anladım ki yaşamak çok zormuş...
boşver belki düzelir
bütün bunlar günün birindee.....