05-10-2007, Saat: 08:48 PM
Denize vururken yüzüm, yüzümde göstermelik bir hüzün var, tüm defterleri savuruyorum aralarına sevdama gömdüğüm düşlerimi..
Aynadaki gözlerimde gördüğüm derin acılar, tarifsiz kederler içindeyim. Sorma içimi hiç, sanki cehennem, avuçlarımda yakamozlarım, yüreğimde sancılarım, gözlerimde kaygılarım var yine. Koşuyorum bir boşluğa.
Artık İstanbulun ,içinde ağlamak gizli kahkaha taşan gözlerinden bakıyorum küskün ıslak yollarına..
Gelipte saklanma sakın uykularıma. Gülüşüne, bakışına, sesine aldanamam. Sakın olaki yanmasın rengi gözlerinin.
Ben yokum ya gecelerinde şimdi,bensiz bir dünya ne çok incitecek seni!
Yorgun akşamların koynunda uyumadan uyanıp yeni bir güne başlarken; ben bu ıssız şehirde bir başıma yaşarken, şaşkın umutlarım gözlerimde uçuşurken yollar alır gider beni dönememki benliğime.
Dudaklarımda hecelenmiş bir şarkı, bitmeyen bir dans, yarılanmış bir ömrün savrulmuş tarifsiz kaybolmaları...
Yüreğimi dağlayan bir bakış, iki damla nefes, bir türlü bitirilemeyen yarılanmış bir dans, insanın içine işleyen bir yalnızlık şarkısı calıyor dudaklarımda..
Kayboldum..
Savruldum..
Olması gerektiği gibi.
Tenimde sen sönüyorsun, içimde ben yanıyorum..
Solgun bir mayıs akşamında kirpiğimdeki çiy tanesinden düşürebilir, gözlerimdeki beyaz yapraklara savurabilirim seni..
Masum bakışlara aldanmışlığımla ben, kirli parmak izlerini kazıyorum tenimden. Geride kalmış baharları kollarında taşıyan bedenim kan ter içinde beyaz bir mevsime sırnaşırken düşlerim, güneşin turuncu şefkati yaslanmıyor gözlerime artık.
Anlıyorsun her şey yalan,
Buruk bir karanlık çökecek yine bu akşamda..
İsmini ölümle birlikte bıraktım avuçlarıma...
Git şimdi ve erit kendini düşlerimle. Kelimeleri kirleten bir mektup gibi..
__________________
Aynadaki gözlerimde gördüğüm derin acılar, tarifsiz kederler içindeyim. Sorma içimi hiç, sanki cehennem, avuçlarımda yakamozlarım, yüreğimde sancılarım, gözlerimde kaygılarım var yine. Koşuyorum bir boşluğa.
Artık İstanbulun ,içinde ağlamak gizli kahkaha taşan gözlerinden bakıyorum küskün ıslak yollarına..
Gelipte saklanma sakın uykularıma. Gülüşüne, bakışına, sesine aldanamam. Sakın olaki yanmasın rengi gözlerinin.
Ben yokum ya gecelerinde şimdi,bensiz bir dünya ne çok incitecek seni!
Yorgun akşamların koynunda uyumadan uyanıp yeni bir güne başlarken; ben bu ıssız şehirde bir başıma yaşarken, şaşkın umutlarım gözlerimde uçuşurken yollar alır gider beni dönememki benliğime.
Dudaklarımda hecelenmiş bir şarkı, bitmeyen bir dans, yarılanmış bir ömrün savrulmuş tarifsiz kaybolmaları...
Yüreğimi dağlayan bir bakış, iki damla nefes, bir türlü bitirilemeyen yarılanmış bir dans, insanın içine işleyen bir yalnızlık şarkısı calıyor dudaklarımda..
Kayboldum..
Savruldum..
Olması gerektiği gibi.
Tenimde sen sönüyorsun, içimde ben yanıyorum..
Solgun bir mayıs akşamında kirpiğimdeki çiy tanesinden düşürebilir, gözlerimdeki beyaz yapraklara savurabilirim seni..
Masum bakışlara aldanmışlığımla ben, kirli parmak izlerini kazıyorum tenimden. Geride kalmış baharları kollarında taşıyan bedenim kan ter içinde beyaz bir mevsime sırnaşırken düşlerim, güneşin turuncu şefkati yaslanmıyor gözlerime artık.
Anlıyorsun her şey yalan,
Buruk bir karanlık çökecek yine bu akşamda..
İsmini ölümle birlikte bıraktım avuçlarıma...
Git şimdi ve erit kendini düşlerimle. Kelimeleri kirleten bir mektup gibi..
__________________