05-11-2007, Saat: 10:59 AM
Sen git ama, biraz umut kaLsın.....
uzakLas benden, kir dök her seyi, içimdeki seni,
içindeki beni ama biraz umut birak…
Bir araLik kapi birak,
yasamam için tek nedenimken böyle terk etme beni…
düsün… sensiz yasayabiLir miyim..?
düsün, bensiz yasayabiLir misin..?
düsün…yasariz diyorsan git, kapi orada
ama diyorum ya kapiyi araLik birak…
oLurda ne biLeyim geri dönmek istersen
beni bu kapinin arkasinda buLabiLecegini biL…
istersen geri dönebiLecegini biL…
ama bu kapiyi kapatirsan
benim yeniden açacak gücümün oLmadigini da anla…
savasacak gücüm oLmadigini biL senin için biLe..
öyLe paramparçayken her sey gidiyorsun ki,
öyLe büyük bir parçami yaninda götürüyorsun ki,
toparLanmamin imkansiz oLdugunu biLerek,
bundan önce yasanan her seyi siLip atip öyle ani gidiyorsun ki…
kaL diyemiyorum, desem kaLacaksin beLki kimbiLir..
ama yapamiyorum…
bu sayfaya yüzlerce ‘’KAL’’ yazmak istiyorum
ama yapamiyorum…
o yüzden git ama biraz umut kaLsin…
git ama geri dön…
git ama arkana bak bir kerecik..
beni nasiL parçaLadigini gör öyLe git…
senin çektigin acinin bin katini
sadece gitme fikrinLe bana çektirdigini anLa öyle git…
eLvedasiz bir ayriLik oLsun hosça kaL bile deme…
diyorum ya bari senden geriye bir umut kalsin bana…
beni benden aL ve git… pisman oLma…
sadece bir ihtimaL su kapiyi araLik birak…
bu kadar agir sözLer söyLeme giderken…
geri dönüsü oLmayan yoLLara sapmamiza neden oLma…
Düsün… ve gideceksen öyLe git…
git ama biraz umut kaLsin senden geriye…
ve bu kapinin arkasinda bekLedigim
her saat her gün ayak sesLeri oLacak kuLagimda
artik ayirt edebiLdigim, bekLedigim seninki….
U N U T M A…
uzakLas benden, kir dök her seyi, içimdeki seni,
içindeki beni ama biraz umut birak…
Bir araLik kapi birak,
yasamam için tek nedenimken böyle terk etme beni…
düsün… sensiz yasayabiLir miyim..?
düsün, bensiz yasayabiLir misin..?
düsün…yasariz diyorsan git, kapi orada
ama diyorum ya kapiyi araLik birak…
oLurda ne biLeyim geri dönmek istersen
beni bu kapinin arkasinda buLabiLecegini biL…
istersen geri dönebiLecegini biL…
ama bu kapiyi kapatirsan
benim yeniden açacak gücümün oLmadigini da anla…
savasacak gücüm oLmadigini biL senin için biLe..
öyLe paramparçayken her sey gidiyorsun ki,
öyLe büyük bir parçami yaninda götürüyorsun ki,
toparLanmamin imkansiz oLdugunu biLerek,
bundan önce yasanan her seyi siLip atip öyle ani gidiyorsun ki…
kaL diyemiyorum, desem kaLacaksin beLki kimbiLir..
ama yapamiyorum…
bu sayfaya yüzlerce ‘’KAL’’ yazmak istiyorum
ama yapamiyorum…
o yüzden git ama biraz umut kaLsin…
git ama geri dön…
git ama arkana bak bir kerecik..
beni nasiL parçaLadigini gör öyLe git…
senin çektigin acinin bin katini
sadece gitme fikrinLe bana çektirdigini anLa öyle git…
eLvedasiz bir ayriLik oLsun hosça kaL bile deme…
diyorum ya bari senden geriye bir umut kalsin bana…
beni benden aL ve git… pisman oLma…
sadece bir ihtimaL su kapiyi araLik birak…
bu kadar agir sözLer söyLeme giderken…
geri dönüsü oLmayan yoLLara sapmamiza neden oLma…
Düsün… ve gideceksen öyLe git…
git ama biraz umut kaLsin senden geriye…
ve bu kapinin arkasinda bekLedigim
her saat her gün ayak sesLeri oLacak kuLagimda
artik ayirt edebiLdigim, bekLedigim seninki….
U N U T M A…
