05-25-2007, Saat: 02:29 PM
Gidişin susturdu parmaklarımı, ardından bakakaldı gözlerim...Gidişin kuruttu ilham kaynağımı, peşinden gitme diyemedi cılız kalan sesim... Küstüm kendime, karanlıklara hapsettim kalbimi, içerisine tıka basa doldurduğum düzensiz, bumburuşuk, paçavra benzeri artık sevdam ile yollardayım tekrar... Ne çok özenirdim bir limana sığınıp orayı kendi egemenliği ilan eden insanlara, buldum sanmışken tekrar arayışlara girmek üzüyor beni; yoksa gidişine değil isyanım...
Yokluğun öyle zor geliyor ki senden önce ne yaptığımı hatırlayabilsem, vakit geçirecek bir meşgale bulurdum kendime ama senden öncem yok ki benim...Yoksun yanımda, elin elimde gözün gözümde değil. Bir daha bana gelme, bir daha sana dönmeyeyim diye elim bir başkasının elinde artık... Arama beni ne olur! Daha fazla bitirme kuş kadar kalbimi, ömrüm erimesin sesini duyduktan sonra... Benim olduğunu sandığım "herşeyin" aslında hayalden ve yalandan ibaret olduğu gerçeği acı bir tokat gibi yüzüme vurulduktan sonra ne yapabilirdim ki. Beni suçlamaktan vazgeç, "sen" beni öldürdükten sonra bile ben seni suçlamadım... Hep bir savunan tarafım oldu yüreğimde seni, sevgine inandım, beni sevdiğine inandım, benim olacağına inandım ama artık yoruldum, oysa hiçbir sebep benim deli ruhumu yormaya yetmedi yıllarca ,o gün o an o dakika duyduklarımdan sonra yılların yorgunluğu var, uyumak istiyorum kafamı yastıkların altına gömüp aylarca hatta yıllarca uyumak istiyorum, kalbim ağır geliyor bedenime taşıyamıyorum ya bu parçayı al benden ya da beni gerçekten bitir, yorgunum... Gittiğinden beri daha bir yakınız birbirimize, bana acıdığın için mi yanımdasın, kendime bir şey yapabilme ihtimalim mi seni benim yanımda tutuyor, ya da sevgin mi bilmiyorum ama artık yanımda olma, dimdik dikilemeyecek olsam da hayatın karşısına artık ,tekrar emeklemeyi öğrenebilirim. Beni bana bıraktıracak ne çok dengesizlikler yapıyorum görüyorsun ve üzülüyorsun değil mi? Hak etmediğim bir senaryo verdin ve oynamak zorundayım şimdi, lütfen biri çıkıp "dur" desin uyumak istiyorum... Ruhum üşüyor, kalbim yanıyor, ellerim tutmazken gözlerimden kıpkırmızı hayal damlacıkları akıyor, ben bunun için sevmedim seni, üzmek üzülmek istemedim. Kırmak istemedim kırılgan olan kalbimi. Hayatıma son noktayı kendim koymak istemedim. Sadece benim ol istedim. Benim için varolduğuna inanmak istedim inandım da, her güzel şeyin sonu var derler di, ben bunu hiç düşünmedim. Düşündüm ki bizim sonumuz bir çınar altında beraber bitecekti... Olmadı bir tanem, hayata benden çok önce başlamıştın sen ve benim hiç ama hiç hakkım yok benden önce yaşananları silip dağıtmaya, işte bu yüzden şimdi elim bir başkasında... Yaptıklarıma bir anlam yükleyebildiğin zaman ne kendini ne beni suçlayacaksın, beni canlandıran ve ardından dipsiz kör kuyulara atan senin hiçbir suçun yok bende... Tek suçlu sevmek idi, ben sevdim çok sevdim... Sevmek bir ateş oldu bende.... Sana çizmeye çalıştığın yolunda, bensiz ama benden öncekilerle mutluluklar dilemekten başka bir şey gelmiyor elimden. Küçücük minicik gülümseyişi soldurmaya benim hakkım yok, hani demiştim ya geldiğin güne kadar bekleyeceğim diye, sakın gelme beklemeyeceğim. Benim hiç kimsem yok artık, istediğimi yapabilecek kadar özgürüm... Keşke kalbimde olmasa ve acı vermese. Git artık! Senin hala o sokakta olduğunu bilerek burada yaşamak en azından yaşamaya çabalamak çok zor hadi git artık. Ben ne yaptıysam seni öldürmek bendeki seni bitirmek için yaptım yoksa kalbim hala senin... Seni hak eden ben olsaydım yıllar önce beni buluştururdu kader seninle, benim önümde koskocaman bir hayat var sensiz, seninkindeyse gitmenle sevinecek minicik bir yürek onu bekletme git ,ben beklemeyeceğim hayal kurmayacağım artık... Bıraktım hayallerimiz sonsuzlukta yaşasın. Yaşamak istediğimiz şehirde yaşamak istediğimiz gibi yaşatsınlar hayallerimizi başkaları, sana kızsam da sinirden deliye dönsem de bitti artık ne ben geri dönebilirim sana ne de sen açabilirsin kapılarını artık bana, öyle ise durma git... Söz ağlamayacağım artık, aklın bende kalmasın... Adına sevgi denilen bir şey yaşamasam da bir kez daha hayat devam ediyor.... Sadece çok özleyeceğim seni, yapayalnız kalmış gibiyim belki geçecek bunlar ama yokluğuna alışamayacağım hiç kimsem yok olmayacakta, beni benden çok tanıyan bir sen çıkmayacak karşıma. Ben buna üzülüyorum sadece gidişine , gitmek zorunda kalışına değil. Git artık öykü'ne ...Beni de hayallerim ile bırak....
Yokluğun öyle zor geliyor ki senden önce ne yaptığımı hatırlayabilsem, vakit geçirecek bir meşgale bulurdum kendime ama senden öncem yok ki benim...Yoksun yanımda, elin elimde gözün gözümde değil. Bir daha bana gelme, bir daha sana dönmeyeyim diye elim bir başkasının elinde artık... Arama beni ne olur! Daha fazla bitirme kuş kadar kalbimi, ömrüm erimesin sesini duyduktan sonra... Benim olduğunu sandığım "herşeyin" aslında hayalden ve yalandan ibaret olduğu gerçeği acı bir tokat gibi yüzüme vurulduktan sonra ne yapabilirdim ki. Beni suçlamaktan vazgeç, "sen" beni öldürdükten sonra bile ben seni suçlamadım... Hep bir savunan tarafım oldu yüreğimde seni, sevgine inandım, beni sevdiğine inandım, benim olacağına inandım ama artık yoruldum, oysa hiçbir sebep benim deli ruhumu yormaya yetmedi yıllarca ,o gün o an o dakika duyduklarımdan sonra yılların yorgunluğu var, uyumak istiyorum kafamı yastıkların altına gömüp aylarca hatta yıllarca uyumak istiyorum, kalbim ağır geliyor bedenime taşıyamıyorum ya bu parçayı al benden ya da beni gerçekten bitir, yorgunum... Gittiğinden beri daha bir yakınız birbirimize, bana acıdığın için mi yanımdasın, kendime bir şey yapabilme ihtimalim mi seni benim yanımda tutuyor, ya da sevgin mi bilmiyorum ama artık yanımda olma, dimdik dikilemeyecek olsam da hayatın karşısına artık ,tekrar emeklemeyi öğrenebilirim. Beni bana bıraktıracak ne çok dengesizlikler yapıyorum görüyorsun ve üzülüyorsun değil mi? Hak etmediğim bir senaryo verdin ve oynamak zorundayım şimdi, lütfen biri çıkıp "dur" desin uyumak istiyorum... Ruhum üşüyor, kalbim yanıyor, ellerim tutmazken gözlerimden kıpkırmızı hayal damlacıkları akıyor, ben bunun için sevmedim seni, üzmek üzülmek istemedim. Kırmak istemedim kırılgan olan kalbimi. Hayatıma son noktayı kendim koymak istemedim. Sadece benim ol istedim. Benim için varolduğuna inanmak istedim inandım da, her güzel şeyin sonu var derler di, ben bunu hiç düşünmedim. Düşündüm ki bizim sonumuz bir çınar altında beraber bitecekti... Olmadı bir tanem, hayata benden çok önce başlamıştın sen ve benim hiç ama hiç hakkım yok benden önce yaşananları silip dağıtmaya, işte bu yüzden şimdi elim bir başkasında... Yaptıklarıma bir anlam yükleyebildiğin zaman ne kendini ne beni suçlayacaksın, beni canlandıran ve ardından dipsiz kör kuyulara atan senin hiçbir suçun yok bende... Tek suçlu sevmek idi, ben sevdim çok sevdim... Sevmek bir ateş oldu bende.... Sana çizmeye çalıştığın yolunda, bensiz ama benden öncekilerle mutluluklar dilemekten başka bir şey gelmiyor elimden. Küçücük minicik gülümseyişi soldurmaya benim hakkım yok, hani demiştim ya geldiğin güne kadar bekleyeceğim diye, sakın gelme beklemeyeceğim. Benim hiç kimsem yok artık, istediğimi yapabilecek kadar özgürüm... Keşke kalbimde olmasa ve acı vermese. Git artık! Senin hala o sokakta olduğunu bilerek burada yaşamak en azından yaşamaya çabalamak çok zor hadi git artık. Ben ne yaptıysam seni öldürmek bendeki seni bitirmek için yaptım yoksa kalbim hala senin... Seni hak eden ben olsaydım yıllar önce beni buluştururdu kader seninle, benim önümde koskocaman bir hayat var sensiz, seninkindeyse gitmenle sevinecek minicik bir yürek onu bekletme git ,ben beklemeyeceğim hayal kurmayacağım artık... Bıraktım hayallerimiz sonsuzlukta yaşasın. Yaşamak istediğimiz şehirde yaşamak istediğimiz gibi yaşatsınlar hayallerimizi başkaları, sana kızsam da sinirden deliye dönsem de bitti artık ne ben geri dönebilirim sana ne de sen açabilirsin kapılarını artık bana, öyle ise durma git... Söz ağlamayacağım artık, aklın bende kalmasın... Adına sevgi denilen bir şey yaşamasam da bir kez daha hayat devam ediyor.... Sadece çok özleyeceğim seni, yapayalnız kalmış gibiyim belki geçecek bunlar ama yokluğuna alışamayacağım hiç kimsem yok olmayacakta, beni benden çok tanıyan bir sen çıkmayacak karşıma. Ben buna üzülüyorum sadece gidişine , gitmek zorunda kalışına değil. Git artık öykü'ne ...Beni de hayallerim ile bırak....