05-27-2007, Saat: 10:35 AM
Kelimelerden alacaklı bir sağır gibiydim.. €nkazlar altında bitmek bilmeyen, çoğalan garip bir ruh halindeydim. Yüzünü ilk defa gören bir çocuk gibi gördüm kendimi… Düşman’ım sensiz geçen yıllara . . Özür dilerim…
ßüyük laflar ederek başladım yine .. Milyonda bir edilebilecek bir bağda buldum seni.. Öyle laflar ettim ki … Yeri doldurulamaz tümceler sarfettim. Sen de öyle… Oysaki ben varlığınla vardım. Yokluğunda bir “hiç” olacağımı çok geçmeden anlamalıydım. . .
Kırık kalplerle doldurdum yüreğini.. Depremler çoğaldı, sel aldı götürdü senden bana kalan özlemi.. Artık anlamı da kalmamıştı gizli ağlamaların. Yokluğunda ödenicek hesabım kalmamıştı. Yüreğimde barındıracak bir sevda kalmamıştı. Aslında; amacı vardı bu gidip gelmelerin…
Sahipsiz, bir başıma aldım elime bohçamı.. Hesapsız kitapsız çıktım yoluma. €vdeki hesap çarşıya uymadı ..
Kırık aynalarda gördüm garip beden ve o bedenle birleşmiş sahipsiz,körpe,saf bir ruh… Daha ne kadar dayanabilecekti oysaki?! Yavaş yavaş çözülüyordu yüreğindeki o ipi…
Alacağım vardı hayattan.. Çok şey vermiştim zavallı bedenimden öylesine.. Öylesine geçmişti tüm yıllarım.. Kim verecekti bunların hesabını?! Kim ödeyecekti hayattan alacağımı?!
Kimse… Hiç kimse kalmamıştı şimdi. ßirbaşıma,öksüz,öylesine yaşamaya devam ediyorum işte.. İşte şimdi; asıl hayat başlıyor. Çok geçmeden yeniden doğmalıyım. Geçmişi silip, belkide hep bebek kalmalıyım. .
Kimse… Hiç kimse kalmamıştı şimdi. ßirbaşıma,öksüz,öylesine yaşamaya devam ediyorum işte.. İşte şimdi; asıl hayat başlıyor. Çok geçmeden yeniden doğmalıyım. Geçmişi silip, belkide hep bebek kalmalıyım. .
Yokluğunla çoğalıyor verdiğin acı.. ßi sana, bi uykuya hasretim! Gözlerimden ister istemez yaşlar akıyor. Özür dilerim…
ßir kelebek gördüm zarifce uçuşuyordu dallardan dala.. Aslında içinde cinayet besliyordu.
ßir balık gördüm kimseye aldırış etmeden, özgürce ordan oraya yüzüyordu. Aslında içinde bir korku besliyordu.
ßir insan gördüm “seviyorum” diyordu.Herşeyden çok… Oysa içinde beslediği duygulardan kimsenin haberi yOk.
ßir balık gördüm kimseye aldırış etmeden, özgürce ordan oraya yüzüyordu. Aslında içinde bir korku besliyordu.
ßir insan gördüm “seviyorum” diyordu.Herşeyden çok… Oysa içinde beslediği duygulardan kimsenin haberi yOk.
Soruyorum şimdi size.. Her şeye rağmen, aldatılmak dahi olsa, Aşkı sevebilir misiniz?? Özlemle yaşayabilir misiniz?? Yalanlara daha fazla kanabilir misiniz? –Kanmalısınız.. Yoksa aşkı bir türlü bulamazsınız . .
Pes ediyorum şimdi.. Yalnızlığımla çoğalıyor yalnızlıklarım.. Kanıyorum yalanlara.. “Seviyorum” diyorum, “Seviyorum” diyor.. İnanıyorum. Hata yapıyorum, ağlıyorum,ağlatıyorum. İşte şimdi; herkesten özür diliyorum….
(ç)alintidir..