05-27-2007, Saat: 12:28 PM
Gözlerimi ilk açtığımda sen vardın yanımda o asil renklerinle yanı başımda. Henüz 3-4 yaşlarında babamla seni izlerken sol yanıma tarifsiz bir acı saplanıyordu. Sonra babamın bir arkadaşı gelip ona; ‘’Yine yenildiniz bırak ulan şu arabacı takımını şu yanındaki ufaklığa yazık büyüyünce ezilecek’’ dediğinde yine sol yanıma ağrı girerdi tarifsiz bir ağrı…
Babama ilk kez arabacı takımının ne olduğunu sorduğumda Babam; ‘’BİZ HALKIN TAKIMIYIZ’’ yanıtını verirdi. O da çok üzülürdü ama belli etmezdi. Onun da sol yanı ağrırdı her ne kadar belli etmese de… Babam bana hep şerefli ikinciliklerden bahsederdi. Her ne kadar aklım tam ermese de o 8 harf 3 heceyi duyduğumda tüylerim diken diken olurdu.
Ne zaman bir yetişkinle karşılaşsam hangi takımı tuttuğum konusunda soru yağmuruna tutulur her defasında bıkmadan o 8 harf 3 heceyi yinelerdim GURURLA. Ve onlar da klasik arabacı takımı söylemlerini ortaya atarlardı ama ben daha dün babamdan öğrendiğim o cümleyi tokat gibi çarpardım yüzlerine;HALKIN TAKIMIYIZ ULAAN..
Şimdi 18 yaşındayım ve karşılıksız bir aşk yaşıyorum on binlerce abi ve kardeşimle birlikte…Ama sol yanım yine çok ağrıyor. Belki bu aralar gittiğimiz her maçtan boynumuz bükük ayrılıyoruz ama tirkaniz be kartalım hani derler ya; çıldırtsan da seninim yalvartsan da seninim tiryakinim işte TİRYAKİNİM…
Bu günlerde her okula gittiğimde; olum hala şu atkıyı taşıyorsun utanmıyor musun? Dediklerinde yine sol yanım çok ağrıyor be kartalım..Ama onlar aşktan ne anlar diyorum kendi kendime.—Deli olum sizin bu taraftarınız nerdeyse küme düşeceksiniz kapalı full çekiyor dediklerinde inkar etmiyorum evet hepimiz deliyiz diyorum sol yanımın tatlı sızısıyla hepimiz kaptan İboyuz. Zaten sevinmek için sevmedik ki diyorum içimden. En kötü dönemimizde derbi kazanıp okula gitmenin tadı da başka oluyor. Feneri 2-1 yendiğimiz maçtan alayına soruyorum; ‘’olum atkılarınız nerede bir mağlubiyet için insan aşkına küser mi? Diyorum… Onlar hiç aşık olmadı ki diye cevap veriyor içimdeki ölümsüz Kartal. Okulun duvarlarına en kötü döneminde adını yazdım diye az daha okuldan atılıyordum okul malına zarar vermekten… Soruyorum müdüre ; hocam diğer arkadaşlar sevdiklerinin adını yazıyor bir şey olmuyor da ben sevdiğimin adını yazınca niye disiplin suçu oluyor? Cevap veremiyor , otoritesini kullanarak susturmakta buluyor çareyi.
Yine arladaşlar soruyor; değer mi olum bir takım için okuldan atılma riskini göze almak? O dünyaya değer diye cevap veriyorum, anlamıyorlar zaten anlamalarını da beklemiyorum.Her kompozisyon sınavında senin adınla süslüyorum kağıdımı. Mehdiyi anlatıyorum uzun uzun. Edebiyat hocam hayran oluyor bu tanınmadığı adama…
Ama bu aralar sol yanım yine çok ağrıyor. Ne zaman bir siyah görsem düşlerimde beyaz beliriyor.Tatlı düşlere dalıyorum ama sol yanımın sızısı bu rüyanın en tatlı yerinde uyandırıyor beni. Beşiktaşlılık nedir diye soruyorum kendi kendime nedir bu ölümüne aşkın sebebi??? Yine kendi içimde buluyorum bu sorunun cevabını…Beşiktaşlılık; En kötü ve kritik dönemde gol yediğinde bile bitmesin dertler s….me kadar Beşiktaşlıyız ölene kadar diye hakırmaktır.Beşiktaşlılık, rakip taraftarların iki yenilgide bütün koltukları sahaya fırlatmasına inat takımı çağırıp, YENİLSENDE YENSENDE TARAFTARIN SENLE ÜZÜNTÜNDE SEVİNCİNDE SENİNLE BİRLİKTE diyebilmektir… Sen en güzel cümlenin en güzel öznesisin BEŞİKTAŞKIM diyebilmektir İngilizlerin kapalıyı ayakta alkışlamasından sonra; Herkes bize, biz sana aşığız diyebilmektir…. Beşiktaşlılık bir hücreye sızan ışıktır. Beşiktaşılık; En korkunç kabusun içinde görülen berrak suları olan yemyeşil bir vadidir.. Sol yanının sızısına aldırmadan hakırmaktır; BEŞİKTAŞIM HAYAT SENSİN DÜNYAM SENSİN diye… Aslında Beşiktaşlılık anlaşılamamaktır… Beşiktaşlılık bir eşkiyanın hayata itiriazıdır. Alayına isyan çeken bir Filistinli çocuğun İsrail tanklarıyla sadece taşla mücadelesidir. Gözlerdeki bir damla yaşta gizlidir Beşiktaş. ve şimdi sana soruyorum BEŞİKTAŞ öl dedin de ölmedik mi gel dedin de gelmedik mi
seviyoruz ulan var mı ötesi
Babama ilk kez arabacı takımının ne olduğunu sorduğumda Babam; ‘’BİZ HALKIN TAKIMIYIZ’’ yanıtını verirdi. O da çok üzülürdü ama belli etmezdi. Onun da sol yanı ağrırdı her ne kadar belli etmese de… Babam bana hep şerefli ikinciliklerden bahsederdi. Her ne kadar aklım tam ermese de o 8 harf 3 heceyi duyduğumda tüylerim diken diken olurdu.
Ne zaman bir yetişkinle karşılaşsam hangi takımı tuttuğum konusunda soru yağmuruna tutulur her defasında bıkmadan o 8 harf 3 heceyi yinelerdim GURURLA. Ve onlar da klasik arabacı takımı söylemlerini ortaya atarlardı ama ben daha dün babamdan öğrendiğim o cümleyi tokat gibi çarpardım yüzlerine;HALKIN TAKIMIYIZ ULAAN..
Şimdi 18 yaşındayım ve karşılıksız bir aşk yaşıyorum on binlerce abi ve kardeşimle birlikte…Ama sol yanım yine çok ağrıyor. Belki bu aralar gittiğimiz her maçtan boynumuz bükük ayrılıyoruz ama tirkaniz be kartalım hani derler ya; çıldırtsan da seninim yalvartsan da seninim tiryakinim işte TİRYAKİNİM…
Bu günlerde her okula gittiğimde; olum hala şu atkıyı taşıyorsun utanmıyor musun? Dediklerinde yine sol yanım çok ağrıyor be kartalım..Ama onlar aşktan ne anlar diyorum kendi kendime.—Deli olum sizin bu taraftarınız nerdeyse küme düşeceksiniz kapalı full çekiyor dediklerinde inkar etmiyorum evet hepimiz deliyiz diyorum sol yanımın tatlı sızısıyla hepimiz kaptan İboyuz. Zaten sevinmek için sevmedik ki diyorum içimden. En kötü dönemimizde derbi kazanıp okula gitmenin tadı da başka oluyor. Feneri 2-1 yendiğimiz maçtan alayına soruyorum; ‘’olum atkılarınız nerede bir mağlubiyet için insan aşkına küser mi? Diyorum… Onlar hiç aşık olmadı ki diye cevap veriyor içimdeki ölümsüz Kartal. Okulun duvarlarına en kötü döneminde adını yazdım diye az daha okuldan atılıyordum okul malına zarar vermekten… Soruyorum müdüre ; hocam diğer arkadaşlar sevdiklerinin adını yazıyor bir şey olmuyor da ben sevdiğimin adını yazınca niye disiplin suçu oluyor? Cevap veremiyor , otoritesini kullanarak susturmakta buluyor çareyi.
Yine arladaşlar soruyor; değer mi olum bir takım için okuldan atılma riskini göze almak? O dünyaya değer diye cevap veriyorum, anlamıyorlar zaten anlamalarını da beklemiyorum.Her kompozisyon sınavında senin adınla süslüyorum kağıdımı. Mehdiyi anlatıyorum uzun uzun. Edebiyat hocam hayran oluyor bu tanınmadığı adama…
Ama bu aralar sol yanım yine çok ağrıyor. Ne zaman bir siyah görsem düşlerimde beyaz beliriyor.Tatlı düşlere dalıyorum ama sol yanımın sızısı bu rüyanın en tatlı yerinde uyandırıyor beni. Beşiktaşlılık nedir diye soruyorum kendi kendime nedir bu ölümüne aşkın sebebi??? Yine kendi içimde buluyorum bu sorunun cevabını…Beşiktaşlılık; En kötü ve kritik dönemde gol yediğinde bile bitmesin dertler s….me kadar Beşiktaşlıyız ölene kadar diye hakırmaktır.Beşiktaşlılık, rakip taraftarların iki yenilgide bütün koltukları sahaya fırlatmasına inat takımı çağırıp, YENİLSENDE YENSENDE TARAFTARIN SENLE ÜZÜNTÜNDE SEVİNCİNDE SENİNLE BİRLİKTE diyebilmektir… Sen en güzel cümlenin en güzel öznesisin BEŞİKTAŞKIM diyebilmektir İngilizlerin kapalıyı ayakta alkışlamasından sonra; Herkes bize, biz sana aşığız diyebilmektir…. Beşiktaşlılık bir hücreye sızan ışıktır. Beşiktaşılık; En korkunç kabusun içinde görülen berrak suları olan yemyeşil bir vadidir.. Sol yanının sızısına aldırmadan hakırmaktır; BEŞİKTAŞIM HAYAT SENSİN DÜNYAM SENSİN diye… Aslında Beşiktaşlılık anlaşılamamaktır… Beşiktaşlılık bir eşkiyanın hayata itiriazıdır. Alayına isyan çeken bir Filistinli çocuğun İsrail tanklarıyla sadece taşla mücadelesidir. Gözlerdeki bir damla yaşta gizlidir Beşiktaş. ve şimdi sana soruyorum BEŞİKTAŞ öl dedin de ölmedik mi gel dedin de gelmedik mi
seviyoruz ulan var mı ötesi