05-29-2007, Saat: 01:33 AM
Karanlık bir odadayım.
Yüreğime senin nefesini çekiyorum.
Aynalar yüzüme gülüyor alaylı alaylı.
Aynalarda sensizliğimi ve bakamadığım yüzünü görüyorum. Ne kadar uzaksın bana?
Başımı çevirdiğimde göremiyorum gözlerini,
oysa kalbimde hissediyorum ,kalbinin kıpırtılarını.
Bir yaz yağmuruydu seni alıp götüren.
Söz vermiştin oysa bir sonbahar akşamı döneceğim diye… kalbime sonbahar geldi… sen yine gelmedin.
Sığındım; biçare sensizliğime, senin yerini tutmasa bile… Yinede bir umut besliyorum
ölümle yoğrulmuş ve sen gittin gideli dallarını köküne salmış ay ışığı ile beslenen yüreğimde
Artık ne güneşin doğmasına izin veriyor nede yağmurun yağmasına yüreğim.
Sen gittin diye…
Çocuksu duygularımla besliyorum gitmesin, terk etmesin diye beni yüreğim.
Sen gittin gideli yıldızlara takılır gönlüm,
Çok uzakta bir sen görürüm hayalimde, koşarım kavuşmak, koklamak, sarılmak için sana;
her adım uçurum olur… ölürüm. Her adım sen olur. Uyanırım; gözlerimden bir damla sen düşer, ağlamaklı olurum.
Gecenin karanlığı korkutur, göz yaşlarım boğar beni.
Sana dokunmak istediğimde uzaktaydın, uyuduğumda gecede, beklerken kayıptın..
Yalan kadar doğru, gerçek kadar acı, dokunacak kadar yakın, göremediğim kadar uzaktın
Sen uzaktın…
Sen uzaklardayken
Ben yıldızları seyrettim
Ben senli hayaller kurdum
göz yaşlarıma sevgimi gömdüm.
Sen uzaklardayken
Ben mum ışığına resmini çizdim.
Mum gibi bu ayrılık erisin diye.
Ben, beni bırakıp gittiğin yoldan hiç ayrılmadım.
Her giden otobüsün arkasından el sallayıp,
Her gelen otobüste inmeni bekledim…
Sen uzaklardayken ….
Ben...
Hep dönmeni bekledim