:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
AGLAYAMADIM.


Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa...
Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek, tutkum hayatı sadece
seninle paylasmaktı.
ANLATAMADIM...




Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden.
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten? Ürperirdin yine,
biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini, gitmek için biriktirdişin bütün cesaretin kaybolurdu.
TUTAMADIM...





Bir yıkım gibiydi gidişin.
Sen adım adım uzaklaşırken benden, çöküp kaldı bedenim olduğu yere.

Nice terk edilişlere dayanan bu yürek, bu kez yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
KALKAMADIM...



Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum.
Hazırdım gidişine. Kaçak zamanları yaşıyorduk. Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense gidişinin ertesi günü hayatima kaldığım yerden devam edecektim.
DEVAM EDEMEDIM..



Bir şey söyledin mi giderken?..
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "Seni Seviyorum" dedin mi?...
"Bekle beni, döneceşim..." diye umut verdin mi?..
Beynim öylesine uğulduyordu ki.
DUYAMADIM...



Nereye gittiğin önemli değildi.
Binlerce km. uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
KURTULAMADIM...



Unutulanların arasına katılmalıydım.
Anıları sandğıa koyup hayatı yeniden yakalamalıydım.
Bu aşk-ı noktalanmalıydım, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
YAPAMADIM...



BIL KI SEVMEKTEN VAZGEÇMEDIM SENI,
BIL KI SENINLE BIRLIKTE, SEVDANI DA TASIYACAGIM YÜREGIMDE,
BIL KI;
SENI ASLA UNUTMAYACAGIM

Biliyorum aslında sen hiç bir zaman gelmedin bana.
Duymuyorsun !
Gitme diyorum sana,gitme !
Çığlıklarım boğuluyor gecenin karanlığında.
Gece korkunç, gece sessiz, gece yalnız...
Sesim kısılıyor
Gidişin bitişi olacak yüreğimdeki heyecanın,
Gidişin sönüşü olacak gözlerimdeki ateşin.
Beni,yüreğimdeki sevgiyi,
Gözlerimdeki bitmek bilmeyen umudu unuttun!
Ama ne olur bunu unutma.
Gidişin dinderemez bu fırtınayı.
Bir fırtınanın ugultusuyla sesleniyorum sana;

Karışık cümlelerin arasından çekip aldım, bana ait olan, seni anlatan yakıcı aşk cümlelerini...
Onlar benimdi çünkü... Haklısın!... Seni anlatıyor ama benim içimden, yüreğimden akıyordu.

Hakettin mi acaba gerçekten?... Sana çok mu geldi o cümleler, kelimeler?...

Vefasızsın sen, belki de aykırısın bu yaşamdaki kimliğinle... Kaskatı bir taş gibi bazen yüreğin, inanamıyorum düşününce...

Nasıl olur?... diye kemiriyor beynimi yaptığın yanlışlar, yaşadığın yaşamlar... Bir çizgin var mı senin bu hayatta?... Yolun, yordamın, amacın?...

Senin ne amacın olabilir ki?... Beni acıtmaktan başka... Söylesene ne yaptım ben sana?... Yani, yani ne geçti ki eline beni inciterek?... Yok ederek...

Oysa ben ne hayallerle başlamıştım herşeye... Güllük gülistanlık bir hayat olacaktı hayallerde... Minik bahçeli, çatı katlı bir ev düşlemiştim ikimize...

Sonbahar hiç gelmeyecekti, kış uğramayacaktı kapımıza... Acılar, kederler, sızılar, ıstıraplar bile unutacaktı bizi... Kalın bir çizgi çizecektik geçmişe...

Geleceği mavi y le karşılayacaktık, bahçeye kan kırmızı güller ekecektik, sulayacaktık her sabah buz gibi sularla...Gece mehtap el sallayacaktı bize... Yakamoz ferahlığında yürüyüşler yapacaktık el ele... Salıncakta masallarla uyuyacaktık sarmaş dolaş...

Ama olmadı... Sayende...
Şimdi herşey siyah... Simsiyah... senin gibi...