06-16-2007, Saat: 02:21 AM
Yazın sıcağında erimeyen,
kıştan etkilenmeyen...
Tek başına yaşamaya alışmış kalpler...
İkinci bir sevgiye
ve
ikinci bir duyguya tahammül edemeyen kalpler...
Acıma hissinden o kadar uzaklaşıp kendine bile acımayan kalpler...
İçi acımayan kalpler...
Tek başına olmayı maharet sayan,
sevmekten ve bağlanmaktan korkan kalpler...
İşte bu kalpler çoktan durmuştur bence...
Buzdan kalpler atmaz...
Buzdan kalpler,
içine başka bir şey almaz...
Kitaplar dolusu duyguyu tek seferde yakan buzdan kalpler...
İnce bir çizgi üzerinde yürür
ve
her dokunduğunu dondurur bu kalpler...
Buzdan kalpler sadece sahibini dondurmaz...
Nereye değse, nereye baksa nereyi sevse buz keser ulaştığı...
Buzdan kalpler en çok da sevmekten korkar ateşten korktuğu kadar...
Yumuşamaktan korkar...
Sevmek erimek demektir...
Sevmek parçalanmak...
Buzdan kalpler en çok da
yitirdikleri aşklarından utanırlar......
Ve
bir de sıcağın ortasında soğukla yaşadıklarından
Muhammed İkbal H.
