06-16-2007, Saat: 10:56 AM
seven kızın romanı...
Ben günah işlemedim,
Sadece seni sevdim!
Yazılmış bütün günahlarımın yükünü atıp sırtımdan, "sevmek günahsa senden olsun günahın en büyüğü" diye dillenip gelmiştim ömrümün hazan baharından kurtularak, kollarına..Acılara göğüs germeye hevesli sinemi çatlatmıştım seni beklerken dualarda, seni dilemiştim sevgiyi gören bütün gözler uykudayken, ben senlilik uykularında..
Ben günah işlemedim,
Kadere boyun eğdim!
Yazılmış olanı yaşamaktı tek beklediğim, ötesini istesem de beceremezdim, ki zaten izin vermezdi buna Güzele olan teslimiyetim..Dilediğim gözlerinde dirilmek, ellerini ellerime uzanmış görmekti..Dokunmak nefse çoğalış, aksi ise aşka artıştı Aşk Sözlüğümde..Uzanmış bir çift eldi arzuladığım, tutunmak için çabaya gerek yoktu..Nasipse sarmalanmış ellerimiz, zaten yakındı..Yakınlık nasipten önce uzaklıktı..Uzaklıkları külfet etmektense yüreğe..senli uykularda dilemenin tadına varmak daha bir keyifli tutsaklıktı..
Hiç sevmedim, bu kadar sevgilim..
Ne gecem var, ne gündüzüm!
Şarkılarda matemi var,
Yarım kalan öykümüzün!
Sevmek dokunmaktı çoğuna göre, dokunmamıştı ellerim seviyorum dediğim kimsenin ellerine..Dokunmak aşka düşmanlıktı bana göre!Ama anladım ki gözlerimle bir çift gözde dirilmeden yaşanmıyordu aşk hiç bir mekan üzerinde..ve ben yaşamadım kendi dilimdeki aşkı sana gelene kadar hiç kimseyle! "Seviyorum" dedim belki birkaç kez..Ama Aşk seviyorum diyememekti kesinlikle..Sarf edemedim sana duygularımı hiç bu iki kelimeyle..Belki de bu yüzden bu kadar güzel, özel ve sıcaktı beslenip büyütülenler..Çünkü hala saklıydı,sıcaktı özünde..Zamanı aşmaktı Aşk..Eskide kalmış Romanları gün yüzüne çıkarmaktı..Her anı Mecnunlu ama bir o kadar Mecnunundan uzaklıktı..Yanındayken bile özlem duymak ona, görmediği her bir anı zulüm diye adlandırmaktı..Mutluluk şarkılarında bile matemi bulmak, doya doya yaşansa da her anıyla romanı Azrail’in kapıya gelmesine kadar yarım bırakmaktı..Yani ayakta durmaya hali olmayan bir Leyla iken her sabaha koşmaya dolu bir güçle uyanmaktı.
Gurur aşkı ziyan eder..
Sözümü tutacağım, seni unutacağım!
Gurur denilen, aşkı ziyan eden en klişe duygudan uzaklıktı bu hayatta en iyi başarabildiğim..ve anlatılmaz bir çelişkiye bu başarımla düşmekti senlilikte en büyük sevincim..Aşkta gurur yapmamak en gurur verici hazdı aşk sözlüğüme göre..ve ben Gururluydum gurursuz aşkımla işte buydu çelişkim!Söz vermiştim, eğer ellerin ellerime uzanmazsa seni unutacağıma..unuttum derken bile hatırlayacak kadar çok unutacaktım seni..Öyle ki en büyük unutulan sen olacaktın yeryüzünün bu yılına kadar ve en büyük unutan ben..Tarih olacaktık belki de geçmişte..bir tozlu sayfada geçecekti adlarımız belki de..ve insanlar adını okuduklarında en büyük unutulan diyeceklerdi ardından ve adım zikredilirken dillerde, unutmak böylesine güzel olur diyeceklerdi soluklanmadan..
Aşk Romandı Eskiden,
Seven Kızın romanı,
Asırlar sonrası dillerde dolanan hoş tınılı bir mısra olacaktı yaşananlar..Dedim ya hep yarım kalacaktı romanımız Azrail kapıyı çalana kadar..Dokunmak şöyle dursun dillendirmek bile hayal kalacaktı belki de, yıllarca aynı yastığa baş koyulsa bile..Aşkı bir buse, gözlerde kilitli bir saat olarak görenler asla anlamayacaktı romanımızı..ve bizim sevinç naraları atarak yarım bıraktığımız romanımızın sonundaki mutluluğu acı diye adlandıracaktı bu talihsiz insanlar..
Şimdi Veda Zamanı!
"Her anıyla seninle yaşanacaktı bu ömür ..Sen olmasan bile" demiştim seni ilk gördüğümde..Yanındayken konuşamamak, sana dokunamamak ızdırapken talihsizlere göre..bu ateş-i aşktı benim dilimdeki aşkın özüne göre..Ateş bile güzeldi yanına sana dair aşk kıvılcımı yanaşıverince..ve anlamsızdı ateş, aşk kıvılcımıyla tutuşmadan beni yakarak kül etse de..Bir ömürdü seninle yaşanan..hep yarım kalan bir romandı düşlerimde gerçek kalan..Azrail utanacaktı hüznü sen olan melekliğimi görünce melekliğinden..
Ve Veda zamanı Azrail’in canıma talip olmasıyla senin ızdırabının başladığı zaman olacaktı.Düşlerimde bu veda anı; Şahadetimden önce bütün bir romanda ilk ve son kez söylediğim Seni Seviyorumla anlamını kazanacaktı..Yarım kalan roman son bulacaktı..Ama mahşerde gözlerimin aradığı yine suretin olacaktı...
bu andan sonra her insanın dilinde
Aşk: Seven Kızın Romanı olarak adlandırılacaktı..
__________________
Ben günah işlemedim,
Sadece seni sevdim!
Yazılmış bütün günahlarımın yükünü atıp sırtımdan, "sevmek günahsa senden olsun günahın en büyüğü" diye dillenip gelmiştim ömrümün hazan baharından kurtularak, kollarına..Acılara göğüs germeye hevesli sinemi çatlatmıştım seni beklerken dualarda, seni dilemiştim sevgiyi gören bütün gözler uykudayken, ben senlilik uykularında..
Ben günah işlemedim,
Kadere boyun eğdim!
Yazılmış olanı yaşamaktı tek beklediğim, ötesini istesem de beceremezdim, ki zaten izin vermezdi buna Güzele olan teslimiyetim..Dilediğim gözlerinde dirilmek, ellerini ellerime uzanmış görmekti..Dokunmak nefse çoğalış, aksi ise aşka artıştı Aşk Sözlüğümde..Uzanmış bir çift eldi arzuladığım, tutunmak için çabaya gerek yoktu..Nasipse sarmalanmış ellerimiz, zaten yakındı..Yakınlık nasipten önce uzaklıktı..Uzaklıkları külfet etmektense yüreğe..senli uykularda dilemenin tadına varmak daha bir keyifli tutsaklıktı..
Hiç sevmedim, bu kadar sevgilim..
Ne gecem var, ne gündüzüm!
Şarkılarda matemi var,
Yarım kalan öykümüzün!
Sevmek dokunmaktı çoğuna göre, dokunmamıştı ellerim seviyorum dediğim kimsenin ellerine..Dokunmak aşka düşmanlıktı bana göre!Ama anladım ki gözlerimle bir çift gözde dirilmeden yaşanmıyordu aşk hiç bir mekan üzerinde..ve ben yaşamadım kendi dilimdeki aşkı sana gelene kadar hiç kimseyle! "Seviyorum" dedim belki birkaç kez..Ama Aşk seviyorum diyememekti kesinlikle..Sarf edemedim sana duygularımı hiç bu iki kelimeyle..Belki de bu yüzden bu kadar güzel, özel ve sıcaktı beslenip büyütülenler..Çünkü hala saklıydı,sıcaktı özünde..Zamanı aşmaktı Aşk..Eskide kalmış Romanları gün yüzüne çıkarmaktı..Her anı Mecnunlu ama bir o kadar Mecnunundan uzaklıktı..Yanındayken bile özlem duymak ona, görmediği her bir anı zulüm diye adlandırmaktı..Mutluluk şarkılarında bile matemi bulmak, doya doya yaşansa da her anıyla romanı Azrail’in kapıya gelmesine kadar yarım bırakmaktı..Yani ayakta durmaya hali olmayan bir Leyla iken her sabaha koşmaya dolu bir güçle uyanmaktı.
Gurur aşkı ziyan eder..
Sözümü tutacağım, seni unutacağım!
Gurur denilen, aşkı ziyan eden en klişe duygudan uzaklıktı bu hayatta en iyi başarabildiğim..ve anlatılmaz bir çelişkiye bu başarımla düşmekti senlilikte en büyük sevincim..Aşkta gurur yapmamak en gurur verici hazdı aşk sözlüğüme göre..ve ben Gururluydum gurursuz aşkımla işte buydu çelişkim!Söz vermiştim, eğer ellerin ellerime uzanmazsa seni unutacağıma..unuttum derken bile hatırlayacak kadar çok unutacaktım seni..Öyle ki en büyük unutulan sen olacaktın yeryüzünün bu yılına kadar ve en büyük unutan ben..Tarih olacaktık belki de geçmişte..bir tozlu sayfada geçecekti adlarımız belki de..ve insanlar adını okuduklarında en büyük unutulan diyeceklerdi ardından ve adım zikredilirken dillerde, unutmak böylesine güzel olur diyeceklerdi soluklanmadan..
Aşk Romandı Eskiden,
Seven Kızın romanı,
Asırlar sonrası dillerde dolanan hoş tınılı bir mısra olacaktı yaşananlar..Dedim ya hep yarım kalacaktı romanımız Azrail kapıyı çalana kadar..Dokunmak şöyle dursun dillendirmek bile hayal kalacaktı belki de, yıllarca aynı yastığa baş koyulsa bile..Aşkı bir buse, gözlerde kilitli bir saat olarak görenler asla anlamayacaktı romanımızı..ve bizim sevinç naraları atarak yarım bıraktığımız romanımızın sonundaki mutluluğu acı diye adlandıracaktı bu talihsiz insanlar..
Şimdi Veda Zamanı!
"Her anıyla seninle yaşanacaktı bu ömür ..Sen olmasan bile" demiştim seni ilk gördüğümde..Yanındayken konuşamamak, sana dokunamamak ızdırapken talihsizlere göre..bu ateş-i aşktı benim dilimdeki aşkın özüne göre..Ateş bile güzeldi yanına sana dair aşk kıvılcımı yanaşıverince..ve anlamsızdı ateş, aşk kıvılcımıyla tutuşmadan beni yakarak kül etse de..Bir ömürdü seninle yaşanan..hep yarım kalan bir romandı düşlerimde gerçek kalan..Azrail utanacaktı hüznü sen olan melekliğimi görünce melekliğinden..
Ve Veda zamanı Azrail’in canıma talip olmasıyla senin ızdırabının başladığı zaman olacaktı.Düşlerimde bu veda anı; Şahadetimden önce bütün bir romanda ilk ve son kez söylediğim Seni Seviyorumla anlamını kazanacaktı..Yarım kalan roman son bulacaktı..Ama mahşerde gözlerimin aradığı yine suretin olacaktı...
bu andan sonra her insanın dilinde
Aşk: Seven Kızın Romanı olarak adlandırılacaktı..
__________________
