06-17-2007, Saat: 09:46 AM
Bugün Orda da Cumartesi mi? ...ღ♥ღ
Gittiğin yer bakışların kadar uzak olmasa,
Gelirdim..
Dön, dön diyebilmek için..
Zalim yolların uzak sevdası.. Sevdana yanıyorum kaç zamandır.. Sen bilmediğim, görmediğim alemlerdeyken ıssızlığıma ağlıyorum. "Ne olur dön.." diyemeyişimde kırılıyor kelimelerim. Sana gelemeyişimde bağlanıyor dizlerim.
Düşlerimden başka hiç bir yerde yoksun artık. Olsan görürdüm, bulsam sarılırdım sıkı sıkı.. Ondan uyanmak istemeyişim kabuslarıma..
Ayrılık bu işte, sende sanki farklı mı zaman?
Bildiğin sonbahar bu aynı rüzgar, aynı hazan..
Ben buralarda düşman olmuşken zamana, günleri ay; ayları yıl sayıyorken adeta, senin dünyanda akıp gidiyor mu saatler?
Hep bildiğin, hep bıraktığın gibi buralar. Mevsim hep kış, hep sonbahar. Bulutlar sevinçleri değil, gözyaşlarını yağdırıyorlar üzerime. Rüzgarlar mutluluğun değil, hüzünlerin elleriyle dokunup geçiyorlar ruhumdan.
Şimdi yaralı olsada, o düşe anlam katan,
Bizdik, bizdik ikimizdik...
Bizi sevda yerimizden vurdu hayat. Düşler karanlık, düşler yaralı.. Bütün hikayeler yokluğa, hiçliğe bırakmış sonunu. Artık sana dair cümlelerimin içinde hep acı var hep gözyaşı..
Bugün burada Cumartesi..
Ben senin saçlarını, suçlar bakışlarını,
Geveze susmalarını bile özledim..
Nasıl anlatsam bilmiyorum sana olan hasretimi. Seni sevdiğim gibi hasretini de seviyorum belki. Bu yüzden içimde bunca varsın hala.. O kadar çoğaltmışım ki içimde seni, kimselerin gücü yetmiyor çekip almaya..
Yüzümü ellerinin arasına alıp susuşların geliyor bazen aklıma.. Ben seninle susmaları da seviyormuşum oysa, hiç haberim olmamış..
Bugün oradada Cumartesi mi?
Sende beni benim gibi özledin mi?
Aynalardan kaçarken özlenmeyi beklemek,
Ne kadar acı, ne kadar komik ve ne kadar bana ait
Değil mi?
Senin olduğun yerlerde karanlıklar kavuşuyor mu aydınlığa? Ben karanlığımda ufacık bir umut ışığı bile göremiyorum. Bir görsem koşacağım o ışığa. Bir yakalayabilsem onu güneş yapacağım dünyama.
Kendimden de kaçıyorum artık.. Yüreğimdeki sesleri işitmek istemiyorum.
Bunca özlediğimi biliyor musun seni? Keşke bilsen..
Sev beni tut bırakma, tutunamadım hayata..
Yalnızlık tak etti oğlum çok uzakta...
Acıyı çıkar yüzümden gül..
Gülmene al beni,
Korkuyorum sev beni...
Tutamadığım bir yaşam benimkisi. Ne ezelim var, ne de ebedim.. Ürkek adımlarımla yolumu bulmaya çalışırken bütün yolların sonu sensizliğe çıkıyor.
Korkularım bırakmıyor bir türlü yakamı..
Korkuyorum seversen geçer mi?
Bu şehir çılgın,
Bu şehir artık bir deli..
Bu şehir çıkmış çileden,
Ben seni görmeyeli...
Çileden çıkmış herşey, ben seni görmeyeli..
Senin şehrinde denizler yok.. Oysa mavinin kokusu en çok sana yakışıyor. Sen gittin ama, buram buram deniz kokan tenini, soluduğum nefese bıraktın gittiğinde..
Bense bir gün, ne zaman olacağını şimdi bilmediğim bir gün.. Bütün umutsuzluklarımı, hüzünlerimi, anlamsızlıklarımı, hiçliklerimi bu şehirde bırakıp, sadece senin sevdanı giyinip üzerime senin şehrine doğru yol alacağım..
İşte o gün, bambaşka bir güne uyanacak sevdam..
Herşey bitecek.. Acılarım, sancılarım, korkularım, gözyaşlarım..
Gittiğin yer bakışların kadar uzak olmasa,
Gelirdim..
Dön, dön diyebilmek için..
Zalim yolların uzak sevdası.. Sevdana yanıyorum kaç zamandır.. Sen bilmediğim, görmediğim alemlerdeyken ıssızlığıma ağlıyorum. "Ne olur dön.." diyemeyişimde kırılıyor kelimelerim. Sana gelemeyişimde bağlanıyor dizlerim.
Düşlerimden başka hiç bir yerde yoksun artık. Olsan görürdüm, bulsam sarılırdım sıkı sıkı.. Ondan uyanmak istemeyişim kabuslarıma..
Ayrılık bu işte, sende sanki farklı mı zaman?
Bildiğin sonbahar bu aynı rüzgar, aynı hazan..
Ben buralarda düşman olmuşken zamana, günleri ay; ayları yıl sayıyorken adeta, senin dünyanda akıp gidiyor mu saatler?
Hep bildiğin, hep bıraktığın gibi buralar. Mevsim hep kış, hep sonbahar. Bulutlar sevinçleri değil, gözyaşlarını yağdırıyorlar üzerime. Rüzgarlar mutluluğun değil, hüzünlerin elleriyle dokunup geçiyorlar ruhumdan.
Şimdi yaralı olsada, o düşe anlam katan,
Bizdik, bizdik ikimizdik...
Bizi sevda yerimizden vurdu hayat. Düşler karanlık, düşler yaralı.. Bütün hikayeler yokluğa, hiçliğe bırakmış sonunu. Artık sana dair cümlelerimin içinde hep acı var hep gözyaşı..
Bugün burada Cumartesi..
Ben senin saçlarını, suçlar bakışlarını,
Geveze susmalarını bile özledim..
Nasıl anlatsam bilmiyorum sana olan hasretimi. Seni sevdiğim gibi hasretini de seviyorum belki. Bu yüzden içimde bunca varsın hala.. O kadar çoğaltmışım ki içimde seni, kimselerin gücü yetmiyor çekip almaya..
Yüzümü ellerinin arasına alıp susuşların geliyor bazen aklıma.. Ben seninle susmaları da seviyormuşum oysa, hiç haberim olmamış..
Bugün oradada Cumartesi mi?
Sende beni benim gibi özledin mi?
Aynalardan kaçarken özlenmeyi beklemek,
Ne kadar acı, ne kadar komik ve ne kadar bana ait
Değil mi?
Senin olduğun yerlerde karanlıklar kavuşuyor mu aydınlığa? Ben karanlığımda ufacık bir umut ışığı bile göremiyorum. Bir görsem koşacağım o ışığa. Bir yakalayabilsem onu güneş yapacağım dünyama.
Kendimden de kaçıyorum artık.. Yüreğimdeki sesleri işitmek istemiyorum.
Bunca özlediğimi biliyor musun seni? Keşke bilsen..
Sev beni tut bırakma, tutunamadım hayata..
Yalnızlık tak etti oğlum çok uzakta...
Acıyı çıkar yüzümden gül..
Gülmene al beni,
Korkuyorum sev beni...
Tutamadığım bir yaşam benimkisi. Ne ezelim var, ne de ebedim.. Ürkek adımlarımla yolumu bulmaya çalışırken bütün yolların sonu sensizliğe çıkıyor.
Korkularım bırakmıyor bir türlü yakamı..
Korkuyorum seversen geçer mi?
Bu şehir çılgın,
Bu şehir artık bir deli..
Bu şehir çıkmış çileden,
Ben seni görmeyeli...
Çileden çıkmış herşey, ben seni görmeyeli..
Senin şehrinde denizler yok.. Oysa mavinin kokusu en çok sana yakışıyor. Sen gittin ama, buram buram deniz kokan tenini, soluduğum nefese bıraktın gittiğinde..
Bense bir gün, ne zaman olacağını şimdi bilmediğim bir gün.. Bütün umutsuzluklarımı, hüzünlerimi, anlamsızlıklarımı, hiçliklerimi bu şehirde bırakıp, sadece senin sevdanı giyinip üzerime senin şehrine doğru yol alacağım..
İşte o gün, bambaşka bir güne uyanacak sevdam..
Herşey bitecek.. Acılarım, sancılarım, korkularım, gözyaşlarım..
