07-28-2007, Saat: 03:57 PM
Bakın komser bey bu olayda benim hiçbir suçum yok.Bu beyefendiyle daha önce ne görüsmüslügüm ne de konusmuslugum var.O gün karımı apar topar hastaneye kaldirmistik;dogum sancisi siddetlenmisti.Ben ilk kez baba olacagim için heyecandan ölüyordum.Bir kadin en fazla yediz dogurabilir ama inanin bana komser bey ben o an dokuz doguruyordum.Heyecandan,stresten kaç paket sigara içtigimi hatirlamiyorum.Son paketi burusturup atmadan önce tek sigaramin kaldigini farkettim.Ancak kibritim bitmisti.Koridorda yana yana ates ararken,kalin çerçeveli gözlügüyle kapi üstlerindeki tabelalari okumaya çalisan iste bu beyefendiyi gördüm.Hersey de zaten bundan sonra basladi..Konusmalarimiz aynen şöyleydi;
“-Pardon beyfendi…Atesiniz var mi?…”
“-Ah doktor beycigim sormayin, hem o var hem de nefes aldikça cigerlerimde bir sizi oluyor.Üsütmüsüm galiba…”
“-Ne doktoru be kardesim!…Sigara içecektim de, kibritiniz var mi diye seettim…”
“-Ah çok pardon!…Kullanmiyorum.”
“-Nasil!?…Siz belki farkinda degilsiniz ama su anda isaret parmaginizla orta parmaginiz arasinda yarisi içilmis bir sigara tutmaktasiniz.”
“-Sigara mi?…Sigaradan bahseden kim.Ben kibrit kullanmiyorum .Hiç kibrit tasimam.Üzgünüm.”
“-Yani çakmak da olabilir.”
“-Bak o var iste.Buyrun…”
“-Tesekkür ederim.”
Sevinmistim.Sonunda su mereti yakabilecektim.Ama ne gezer!…
“-Iyi ama bu bitmis!” dedim üzerinde tuhaf islemeler olan çakmagi göstererek.
“-Biliyorum.” dedi hiç istifini bozmadan.”karimin hediyesi,o yüzden atamiyorum.”
“-Peki be adam bitmis çakmagi bana niye veriyorsun!…”
“-Çünkü siz benden çakmak istediniz.” dedi. O anda çakmagi adamin kafasina firlatmamak için zor tuttum kendimi.Neden sonra bitmek üzere olan sigaraya gözüm ilisti.
“-Sunu alabilir miyim?..”
“-Elbette…”
Tam yakmak üzere sigarami agzima götürecekken bir de ne göreyim… Sinirden,sıktığım yumrugumun içinde tek dal sigaram unufak olmus.”
“-Kahretsin!…Fazla sigaran var mi?…”
“-Hayir.Kullanmiyorum.”
“-Ne?!…Kullanmiyorum ne demek ya!…Bu ne peki?…” dedim yanan izmariti göstererek.
“-Sigara.” dedi.
“-Yok yav!…O mesafeden belli oluyo demek!…Lan hiyar sen benle dalga mi geçiyorsun!Kullanmiyorum diyecegine adam gibi vermiyorum desene!…”
“-Sinirlenmeyiniz beyfendi.Ben sigara kullanmiyorum demedim ki…Ben paket olarak sigara kullanmam.Yoksa sigara içerim.”
“-Bak güzel kardesim!…Anladik esprili bir insansin,esprilerin de çok güzel ama benim su anda hiç gülecek halim yok anladin mi!…” diye kükredim.
Adam suratima ruh gibi bakiyordu.Hafif tebessümünü,yari kisik gözlerini ve o sasilasi sakinligini hiç bozmuyordu.Zaten sinirlerimi daha da ziplatan adamin bu haliydi.Isin en ilginç tarafi ,istedigim cevaplarin hiçbirini alamama ragmen adamin verdigi bütün cevaplar dogruydu.Birden kurumunu yine hiç bozmadan bana birsey söyleme ihtiyaci hissetti:
“-Anladigim kadariyla, kariniz dogum yapacak.”
“-Bunu size söylememistim,nerden anladiniz!…” dedim dislerimi gicirdatarak.
“-Gözlem!…” dedi.
Ya komserim,siz hiç gülme,aglama ve birisini girtlaklama hislerini ayni anda duydunuz mu?…O an ben bu duygulari yasiyordum iste…Adama uzunca bir süre “nasi yaa!…”seklinde bakakaldim.Tam kontrolümü kaybetmek üzereydim ki son bir gayretle kurtarici sorumu sordum:
“-Siz ne için gelmistiniz?”
“-Karım.” dedi.
“-Anladim,sizinki de doguracak yani…”
“-Hayir.” dedi.”benimki aldırmak için geldi.”
“-Aldırmak mi!?…” diye tekrarladim.”kaç aylik peki?…”
“-Altı…”
“-Ne!!!….Alti aylik bebek aldırılır mı!.Cinayet bu,sizi sikayet edecegim!….” diye bagirdim.Sabahtan beri bozulan sinirlerim bu cevaptan sonra büsbütün ayaklanmisti.Hışımla adamin üzerine yürüyordum ki aniden…
“-Sakin olunuz beyfendi” dedi .”siz ne bebeginden bahsediyorsunuz.Karım alti aydir bademciklerinden rahatsiz.Onlari aldirmaya gelmistik….”
…Iste böyle komser bey…Gerisini biliyorsunuz zaten.Son cevabı duyduktan sonra kendimi kaybetmisim.Iki hasta bakıcı gelip de bu adamı elimden alana kadar zavallinin bogazını sıktıgımın farkında bile degildim. Kaldi ki beyefendinin matematik ögretmeni oldugunu bastan bilseydim bu kadar sinirlenmezdim belki de…
“-Pardon beyfendi…Atesiniz var mi?…”
“-Ah doktor beycigim sormayin, hem o var hem de nefes aldikça cigerlerimde bir sizi oluyor.Üsütmüsüm galiba…”
“-Ne doktoru be kardesim!…Sigara içecektim de, kibritiniz var mi diye seettim…”
“-Ah çok pardon!…Kullanmiyorum.”
“-Nasil!?…Siz belki farkinda degilsiniz ama su anda isaret parmaginizla orta parmaginiz arasinda yarisi içilmis bir sigara tutmaktasiniz.”
“-Sigara mi?…Sigaradan bahseden kim.Ben kibrit kullanmiyorum .Hiç kibrit tasimam.Üzgünüm.”
“-Yani çakmak da olabilir.”
“-Bak o var iste.Buyrun…”
“-Tesekkür ederim.”
Sevinmistim.Sonunda su mereti yakabilecektim.Ama ne gezer!…
“-Iyi ama bu bitmis!” dedim üzerinde tuhaf islemeler olan çakmagi göstererek.
“-Biliyorum.” dedi hiç istifini bozmadan.”karimin hediyesi,o yüzden atamiyorum.”
“-Peki be adam bitmis çakmagi bana niye veriyorsun!…”
“-Çünkü siz benden çakmak istediniz.” dedi. O anda çakmagi adamin kafasina firlatmamak için zor tuttum kendimi.Neden sonra bitmek üzere olan sigaraya gözüm ilisti.
“-Sunu alabilir miyim?..”
“-Elbette…”
Tam yakmak üzere sigarami agzima götürecekken bir de ne göreyim… Sinirden,sıktığım yumrugumun içinde tek dal sigaram unufak olmus.”
“-Kahretsin!…Fazla sigaran var mi?…”
“-Hayir.Kullanmiyorum.”
“-Ne?!…Kullanmiyorum ne demek ya!…Bu ne peki?…” dedim yanan izmariti göstererek.
“-Sigara.” dedi.
“-Yok yav!…O mesafeden belli oluyo demek!…Lan hiyar sen benle dalga mi geçiyorsun!Kullanmiyorum diyecegine adam gibi vermiyorum desene!…”
“-Sinirlenmeyiniz beyfendi.Ben sigara kullanmiyorum demedim ki…Ben paket olarak sigara kullanmam.Yoksa sigara içerim.”
“-Bak güzel kardesim!…Anladik esprili bir insansin,esprilerin de çok güzel ama benim su anda hiç gülecek halim yok anladin mi!…” diye kükredim.
Adam suratima ruh gibi bakiyordu.Hafif tebessümünü,yari kisik gözlerini ve o sasilasi sakinligini hiç bozmuyordu.Zaten sinirlerimi daha da ziplatan adamin bu haliydi.Isin en ilginç tarafi ,istedigim cevaplarin hiçbirini alamama ragmen adamin verdigi bütün cevaplar dogruydu.Birden kurumunu yine hiç bozmadan bana birsey söyleme ihtiyaci hissetti:
“-Anladigim kadariyla, kariniz dogum yapacak.”
“-Bunu size söylememistim,nerden anladiniz!…” dedim dislerimi gicirdatarak.
“-Gözlem!…” dedi.
Ya komserim,siz hiç gülme,aglama ve birisini girtlaklama hislerini ayni anda duydunuz mu?…O an ben bu duygulari yasiyordum iste…Adama uzunca bir süre “nasi yaa!…”seklinde bakakaldim.Tam kontrolümü kaybetmek üzereydim ki son bir gayretle kurtarici sorumu sordum:
“-Siz ne için gelmistiniz?”
“-Karım.” dedi.
“-Anladim,sizinki de doguracak yani…”
“-Hayir.” dedi.”benimki aldırmak için geldi.”
“-Aldırmak mi!?…” diye tekrarladim.”kaç aylik peki?…”
“-Altı…”
“-Ne!!!….Alti aylik bebek aldırılır mı!.Cinayet bu,sizi sikayet edecegim!….” diye bagirdim.Sabahtan beri bozulan sinirlerim bu cevaptan sonra büsbütün ayaklanmisti.Hışımla adamin üzerine yürüyordum ki aniden…
“-Sakin olunuz beyfendi” dedi .”siz ne bebeginden bahsediyorsunuz.Karım alti aydir bademciklerinden rahatsiz.Onlari aldirmaya gelmistik….”
…Iste böyle komser bey…Gerisini biliyorsunuz zaten.Son cevabı duyduktan sonra kendimi kaybetmisim.Iki hasta bakıcı gelip de bu adamı elimden alana kadar zavallinin bogazını sıktıgımın farkında bile degildim. Kaldi ki beyefendinin matematik ögretmeni oldugunu bastan bilseydim bu kadar sinirlenmezdim belki de…