Gözyaşları olmadığından değil...
Birileri “Erkekler Ağlamaz” dediği için de değil...
Kalpleri taş olduğundan hiç değil!
Onlar...
Ağlamayanlar değildir;ağlayamayanlardır...
Halbuki o kadar çok isterler ki ağlamayı..
Bağıra bağıra..
Hıçkıra hıçkıra..
Kendini unuturcasına... Ama ağlayamazlar...
Çatlarlar,çatlatırlar yüreklerini de yine ağlayamazlar...
Gözyaşının olduğu yerde “rahmet” olacağını da bilirler oysa...
Bir damla rahmet için,bin damla yaş dökmeye hazırdırlar...
Hazırlanırlar...
Ağlayamazlar...
Anlamsız kahkahalar içinde boğulur hıçkırıkları...
Feryâdı yutar,acıyı içlerine çeker onlar!
İsyân,onlara çok yakındır;yanaşmazlar yanına...
Sabır,onları sevmese de sarılmaya çalışırlar...
Alışırlar her yeni duruma...
Durmadan yarışırlar ve savaşırlar kendileriyle...
Çemberinden geçirirken felek,onların kulağına bir şey fısıldamıştır...
Tam olarak anlatamazlar ne olduğunu;ancak hiç unutmazlar yine de...
Anlatamadıkları için ağlayamazlar..
Ağlayamadıkları için anlatamazlar!
Bir gülün dibine diz çöküp ağlasa onlar...
Gözyaşlarıyla gülün rengine renk katabilirler belki...
Ama yapamazlar...
“Ya solarsa?” derler...
Solarlar belki;ama soldurmazlar!
Herkes onları “ağlayamaz” sanır...
Çünkü hiç kimse göremez,içlerine akan yaşları!
İçerde kaynayanı,yananı,içerdekinden gayrısı bilemez!
Yanaklarından süzülmediği için de kimse silemez gözyaşlarını...
Yaşlarını da bilemezler..
Çünkü onlar,oldukları yaşta değildirler...
Onlar,birbirlerini tanır;birileri onları tanıyamaz!
Onlar mâşuktur...
Onlar âşıktır...
Onlar darmadağın...
Onlar karmakarışıktır!
Mademki bi aşkın var, ne güzel tadını çıkar
herşeye boşver ve aşkı yaşa
İllede büyük aşk olması gerekmez.
Yaşanan her aşk büyüktür, yeterki tadını çıkarmasını bil çok büyük umutlar bağlama,
yarını düşünmeden,günü gününe sev,sevginin tadını çıkar.
Sevgide geleceği düşünürsen aşkı BOMBOK edersin.
sakın haaaaa...
sonsuz monsuz diye herifin başını yeme
Herşeye boşver; öylesine sevki, sevdiğin kişiyi bile umursama
sadece kendin için sev, bencilce yaşa aşkı,bütün maddesiyle
Yaşamdan eline kalala yaşadığın sevgiler kalır sonunda
Asıl olan aşktır yaşamda...
Yüce yüce şeyler düşünme severken,sevgiyi berbat edersin
Çünkü sevginin kendisinden daha yüce bişey olmazki
Sevilmeyince de tastamam boşver o zaman o güzelim YALNIZLIÄžINA sarıl.
o yalnızlıkki bütün sevgilerden daha güzeldir
ve sonunda kollarımızla sararız...
o zaman da hiç üzülmeyeceksin.
çünkü nasıl olsa sığınacak bir yalnızlığımz var.
günün birinde anamız bile bizi bırakır gider,
ama o yalnızlığımız biz yaşadıkça bizi hiç bırakmaz...
SEVERKEN BUNLARI DÜŞÜNME, LÜTFEN YARINSIZ SEVKİ SEVGİNİN TADINI ÇIKARASIN
aziz nesin
Gidişin değil, bir umutla dönersin diye beklemek öldürdü beni..
Bir hoşcakalı çok gördün...
zor geldi hoşcakal demek sana, böyle gitmek
daha kolaydı çünkü, arkada kalanı düşünmeden çekip gitmek,
yakıştı mı sana?Yakıştı mı gidiyorum demeden gitmek?
yakıştı mı veda etmemek ve
çekip gitmek? yakıştı mı ayrılıkla yüzleşmemek?
gittiğini bile söylememek..
Bir hoşcakalı çok gördün..
Bu kolay olanı idi, bunu seçtin...
bencildin, gene kendin için en iyi olanı seçtin, başkasının duyguları seni yine hiçilgilendirmedi...
hoşçakal demek zordu cünkü, vedasız gittin,
sanki geri gelecekmiş gibi gittin, ayrılıkla yüzleşmeden gittin...
ayrılık acı verir çünkü, sanki ayrılmıyormuşuz gibi terk ettin.
Oysa beni gidisin değil, bir umutla gelirsin diye beklemek öldürdü..
Hoşcakal dememiştik, ayrılmamıştık öyle ise, dönecektin, bir
umut vardı hala, rüzgarda savrulan bir mum alevi gibi cılız ama ısrarla yanan bir umut vardı.. İşte beni o umut öldürdü...
gidişin değil.....
Bir gün dönecek diye beklemeler öldürdü beni, başka gölgeleri,
sana benzetmek eritti bedenimi, ayak sesleri, merdiven çıkışlarını
dinledim sen misin? diye...
kapı çalındığında ben koştum, telefon çaldığında,
ilk çalışta elim telefondaydı ilk aylar da...
Gelmedin... Ama hoşçakal da
dememiştin... Gitmiştin... Ama veda etmemiştin...
Gidisin değil, beni döneceksin umudu ile beklemek öldürdü...
Çok geç anladım bencildin...
Artık hiçbir gölge sen değilsin, hiç telefon etmeyeceksin,
dudakların adımı söylemeyi unutmuştur artık, çalan kapılar ve telefonlara ben bakmıyorum kaç zamandır...
Hoşçakal demeden gittin...
kolayı seçtin... dönmeyeceksin...
Yüreğimde artık ne sevgi var, ne umut, ne de bir ağrı...
Yüreğimde taşlaşmış bir HOŞCAKAL var... sana ait...
Onu bir söyleyebilsem, sana veda edeceğim...
Bunca yıl benden çaldığın, hayatımı geri isteyeceğim.
Ve sen,
Hiç anlamayacaksın, hiç bilmeyeceksin...
Beni gidişinin değil, dönersin umudu ile yaşamanın öldürdüğünü...
Hoşçakal demek, ölmekten daha mı zordu?
SonsuzluÄža Özlem
Anlamsızlıklar denizinde kulaçlar atıyoruz belirsizliğe
Sabah hemen geceye dönüyor.....
Sevgi yok, kapanmış son sayfası gönül kitabının
Tadı, tuzu kalmamış zamanları yaşasak ne olacak
Bir ipmi dolasak boynumuza, yoksa bir kutu ilaç mı....
Kim karşılar bizi oralarda? Yıllar önce gidenler mi
Ağıtlar yakılır mı, göz pınarları kurur mu peşimizden
Yok etmek mümkünmü geride kalanların hüznünü
Görmeseler cansız bedeni bulamasalar değişir mi düşünce
Bir umut belki kalbin bir köşesinde
Döner bir gün dönecektir, avuntuları sarar mı geridekileri
Görmeyince zaman küller mi yürekte yanan ateşi
şGözlerinin hasretinde yüregim bosluklarda sesini arıyor...Yankılansa sesin odama ve gözlerin geceme yıldız misali düşse yeter bana..Baska bir sey istemiyorum....Bir tek gülüsün tüm acılarıma iyi gelecek kadar güzel..Ve seninle yasayacagımız güzel günler tüm hayatıma bedel..Bos duvarlara ismini söylüyorum ve seni yıldızlara soruyorum acaba neler yaptı diye...Vurulmusum sana ,gözlerine yanıyorum bir alev topu giibi..Hasretin sanki volkan gibi kösebaslarinda patlıyor..Sensiz düsüncelere dalsam her fikrim kör kursunlara ispat ediyor...Gözlerinden mahrum gecelerim katrana boyanıyor ...Ucurtmalarimi senden haber alır mi diye omuzlarımdan kaldırdım..Yüregimi göcmen kuslarla sana yolladim..Bos gelmeyeceklerdi biliyorum...Yüregini ve gözlerini bırakacaklardı avuclarıma...
Acıların yarınlarda müjde kokan ciceklerdi..Düsünsene karların altındaki citlenbikleri...Aylarca toprakla kar arasında kalırlar..Ama içlerinde hicbir zaman umutsuzluguna yenilmezler.Yaprakları hazani andırsa da icindeki umutlarını sererler dudaklarına..Bahar oldu mu nazlı bir gelin gibi günesin koynuna girerler.. Tüm umutlarını günesle sevda kokan yüreklere sererler...Aynı o misal sende hicbirseye yenilmeyeceksin..Yarınlarını bahar addedip icindeki sevgi yapraklarını yüregime sunacaksin..Her yapragıda ölümüne sevdanin naif durusunu, yalnızlıga karsi dik baslılıgını ve acılara karsı metanetini görecegim..Gördükce sımsıkı saracagım seni..Bırakmayacagim seni acıların kollarına ...Bu kadar kolay pes etmeyecektik fani yaralarımıza...İyilesmesi yılları sürecek acılarına ben her gün nefesimle merhem olacagim..Yavas yavas iyileseceksin...her güneste sana umutları bırakacagim ve gözlerin dünden daha iyi parlıyorsa o zaman daha cok saracagim iyilesmen icin...Tüm acılarina ben kefilim..Yeter ki sen mutluluklara gülümse.
düşlerde kararsızlığın sarnıcında çırpınan gönül nedir bilirmisiniz? Hayır, hayır! Bilemezsiniz. Nasıl bileceksiniz? Güz duygulara yabancısınız...Yaşamadınız ki ! nereden bileceksiniz. İşte bu çırpınışın içinde bir kararın siçimi takılıyor boynuma. Donuklaşan sözcüklerim, sivrilen duygularım kızıl buğulu , bilinmezlikler koyarken düşlerimin önüne... yolunu bulamayan düşünceler eylül vadisinde ki nehirleri damıtıyor...
Gönül ocağımdaki dumansız alevler içimdeki buzullara çarpar da , belki değişir huyum, belki konuşurum diye, takvimleri çözüyorum... adını okuyarak yaşamın...
Tenha zamanlarda karalara boyanıyorum... Nemli yaz-bahar gecelerinin sabahlarında kırağı düşüyor düşlerime...Titrerken şiir yüklü yüreğimin sızlayışları, sevilmeyişin hüzün duvarlarını örüyor duygularıma...
Mevsimler karışıyor...Şimşekler... Ve yakamozları şaşırıyor aktığım denizlerin... Zamanı kül basıyor... Çıngılar derinliklerimde bir kor yığını... Ve yaşamımın yapraklarını ucun ucun yakıyor...
Güz tutkulu düşlerde yangınlara yenik düşüyor sevdalar ve yaşamım... Ve sizler... Sizler; güz düşlerinin kararsızlığı ve umutsuzluğu ne denlidir bilirmisiniz...? Ya güz gönlün sevmek sevilmek adına çırpınışlarını....
Nereden bileceksiniz, yaşamadınız ki bileceksiniz... Güz düşlerinde mavi boncuk terlemez...Zaman bı hasım gibi vurur da geçiverir apansız... Suskunluk ve bekleyiş ölümcül bir sükuttur onda... Dayanamaz ... Nice olumsuzlukların, anıların başkaldırıları ile doludur yüreği... Ve zaman acımasız... bitirir yaşamı kıdım kıdım...
Güz çiçekleri yanıltmasın sizleri. Onlar ilkbaharını yaşayamanların sonbaharı ve ilk baharın unuttuğu çiçeklerdir...Baharına sitemli güzün sararan ve savrulan sarı yapraklarına bakınız...Bakınız bir ağaç nasıl da tükeniyor ucun ucun... Eskiyen günlerin sonrasında. Zaman acımasız....
-II-
Hep özlem içinde yaşayış... Hep kudüm kudüm özleyiş...Bu, yalın zamanlardan nota nota dökülüş... Hiç olmaktan sonsuz oluşa giden altın yol... Elbette en asil, en uzak ve en gerçek yol Yüce yare çıkar. Ama:
''ACI GEREÇEK O Kİ DERMAN UYUR DERT UYANIK
AÄžARAN TANYERİ HALA YÜCE BİR BAÄžRI YANIK...''
deryişince, bakarsınız AŞK BERRAK BİR SU GİBİ akadurur önünüzde..
Bir nota düşer ilkin bu berrak suya. Küçümencik daireler oluşturur ereğince genişleyen... Çağrılarınız yoğunlaşır sesinize ses veren nice ozanları taşır duygularınıza....
Bir yarı gecede, nice gecelerde kulak kesilir, unutla beklersiniz o bir sesin çnıltısını telefonda.Duygularınızın en katıksız yanı size kılavuzluk eder.
Belki de bahtınıza düşlerinizin perisi ya da prensi alır götürür düşlerinizle sizi kendi dünyalarına...
Her başlangıç yeni bir varoluştur doğan yeni umutlara doğru...Her gece ve gündüz yeni bir doğuştur, yeni bir başlangıçtır dünlerin üzerinde...
'AŞAKLARIN OLMUŞ DİYELİM TÜRLÜ GÜNAHI
BİR AŞKI İLAHİ KILAR AYRILMANIN AHI'''
diyor bir ozan. Ayrılıklar da yeni bir başlangıçtır... Önemli olan seven yürek ayrılığa ne denli yanarsa yansın ;kim der ki, hazan var yangınlı yeşil gözlü gecelerde... Bir şey var ilahiliğe ait gibi yüreğinde.... Derim ki kapatmayınız yüreklerinizin kapılarını... Bırakınız görünmez yangınları arşa erişsin yüreğinizin...
SÜRER DE ÖMRE BU HİÇRAN
SEFA BİR AN SÜRMEZ
BU BİR ATEŞ Kİ SÜREKLİ
YAKAR YAKAR DA ÖLDÜRMEZ
O YÜZDEN AŞIKLARIN
GÖÄžSÜ BAÄžRI BÖYLE YANIK
DALIP DA DÜŞLER DENİZİNDE
DÜŞ GÖRENDİR EN UYANIK
Tesellin olmalıyım.
Acılara gülümseyebilmelisin.
Küçük bir tebessümün
Bazen de,
Koca bir yürekten akan
S e v g i n Y a ş a t m a l ı b e n i
emeğine sağlık çok güzel sözleri var...
ben tşk ederim begenmene sevindimm....
.....................................................................Birtanesine
Yüregim seni özlüyo birtanemm
Sensizlik dahada beni alıp götürüyo
Sadece bedenim var ruhum bilinmezlerde
Sen bu kalbin hala birtanesisin...
Bu Resim Küçültülmüştür..! Orjinal Boyut İçin Tıklayın.. Orjinal Boyut 922x625 Ve Boyutu 293KB.