08-04-2007, Saat: 03:10 AM
Doğrudur, sevdim seni, hem de çok, ne yere düşen yaşlarım ne de yolunda yürüyen adımlarım pişman bunun için
Önce birden başladım, adını andığım ilk günden, karmaşanın yeni iyileşmiş yanıyla gördüm maviliğini, sonra tekrar başa aldım kendimi, yukarıya doğru baktığımda görebileceğim yerdeydin.
Ardına iki, adını andığım ikinci gün, aklıma zamanı indirdi sessizliğin, peşine üç dört, derken gülümseyişini gördü yüzüm, morluğu geçmiş bakışıma takıldı hüznün, bal köpüğü gözlerinde bana ait bir sıcaklığın önünde duruyordun, hüznüne yaslanıp kadere dokunuyordun belki de o an.Hiç sormadın, yap dedin sadece, gecenin hatırlayamadığım vaktine gelmeden aşkın kapıdan girdiğini söyledin ilk, çıplak ayaklarımla süpürdüğüm dünü sil dedin, sildim, unut dedin, unuttum, hatırla dedin hatırladım, aldığın her nefeste beni düşün dedin düşündüm.
Çünkü ben de böyle seviyorum dedin,
Sevdin.
Ağlamışsın gözyaşın sileyim
Söyle derdin nedir ben bileyim
Eğer yalnızsan sırdaşın olayım
A yarim can yarim cananım ol
Hiç bırakmadın ellerimi, düşlerime sahip çıktın, benimsin bundan böyle dedin, senin oldum. Sensiz yürümedim hiç, senin olmadığın hiç bir şey benim değildi, İstanbulu içinde seni tuttuğu için evim bildim, acıktım, susuz kaldım ama asla senden vazgeçmedim.
Çünkü ben de seni böyle seviyorum dedin,
Sevdin.
Al beni beni al yarim canlansın anılar
Sar beni beni sar yarim kopsun fırtınalar
Gül beni beni gül yarim dinsin gözdeki yaş
A yarim can yarim cananım ol
Gitme dedin gitmedim, hep sende kalmak için düğümler attım gözlerime, olmadığın resmi beğenmedim, sen yazmadığın sürece hiç bir cümleye gülümsemedim, hep sevdim, önce doğmak sonra ölmekti hayat, arada kalan zamanda yalnızca seninle olmak için yemin ettim.
Çünkü ben de seni böyle seviyorum dedin,
Sevdin...
Ellerim ellerini arıyor
Gözlerim gözlerini soruyor
Yar sensiz günler geçmek bilmiyor
A yarim can yarim cananım ol
Hiç sormadın ama, içimizde bizi yormaya çalışan soruları hiç sormadın, kendim bulurum dedin, bulamadın. Aradın, tıpkı dününde yaptığın gibi yüreğinin bir yerinden sana bakan korkuya kapılıp aradığını göremedin, sıkıştın, kulaklarımı kapattığını bile bile fısıldayarak anlamsız cümleler kurdun, duymadım. Hep iki kişilik düşündüğünü sanıp parçalandıkça yokoldun.
Hiç sormadın, yap dedin sadece..
Önce güvenmeyip kar taneleri arasına gizlenerek bana baktın, düşünmedin belki o tanelerin bir gün eriyip seni açıkta bırakacağını, ama yine de sormadın, sev dedin sadece, bizi çevreleyen karartılardan sen kurtul diyerek kendini feda ettin, bunu yaparken bile sormadın, hani o şarkıdaki gibi; sensizliği nereden bileceksin, sen hiç sensiz kalmadınki...
Her sevincin her kederin
En ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin
Herşeyin bir sonu varsa
Ayrılıkların da sonu var
Yazılar çıktı önüne, gözlerini kanatan cümleler, üçe bölünen bir hayat dedin sonra, o zaman bile sormadın, o an bile sen ben ve deniz dediğimi duymadın, yumuşacık teninden sızan kokunu son nefesime kadar içime dolduracağıma inanmadın.
Derken geçmişin icrası kelepçe vurdu aşka, böcekler ısırıyordu olur olmadık yerimizden, çingene gülüşüne kan pıhtıları toplandı, yine de sormadın, uçurumun kenarında durmuş birbirimizi bize bağlayan ipi sessizce bir ağaca bağlayıp kendini aşağıya atarken bile sormadın...
Bir gün çıkıp geleceksin
İçimde bir ümit var
Yeniden seveceksin
Yıllar var ki ben böyle
Bekliyorum özleminle
Bunca vakit hep tek kaldın. Gelenler, gidenler oldu. Bir şeyler alıp bir şeyler bıraktılar sana, hayattan ne öğrendiysen öyle yaşadın, karanlıkla dost olunacağını sandın, kimbilir bu yüzden hiç sormadın bana, bu yüzden sadece sevmemi istedin.
Çünkü ben de seni seviyorum dedin,
Sevdin...
Anıların umutların kaldı bende
Anlasana anlasana anlasana anlasana
Biraz da gerçekleri anlasana
Korkmadık hiç, bize kalsa daha da korkmayacaktık, bize kalsa doya doya sevdamızla yaşlanacaktık.
Kalmadı ama.
İçimizden çok, hayata takılıp düştük, zaman yoktu, belki artık gücümüz de yoktu kalkmaya, denedik yine de , her hamlede yeni bir ağırlık çöktü üzerimize, kurtulamadık. İkimiz de yerdeyken birbirimize tutunup ayağa kalkamadık... Yağmurlar yağdı peşine, yerdeyken ıslandık, gri sular ateşini söndürdü aşkın, irini aktı geçmişin, kabuklaşmış yaralar yumuşadı, yine de sormadın, dilinin ucuna gelip giden cümleleri vurmadın yüzüme, çünkü tek bir şey öğretmemişti hayat sana, yardım et demeyi acizlik saydın hep, iyiyim, canım acımıyor dedikçe inandırmaya çalıştın kendini.
Gittin, sevdiğimi bile bile gittin, yokluğum anlaşılmaz sandın belki de, bir kaç damla gözyaşını yüzüme bulaştırarak gittin sadece.
Bu gün olmasa da yarın gideceğimi sandın ya da, bıraktın elimi kendi çabanla kalkmaya çalıştın yerden, sırtını döndün, gözlerime bakmadın, nefretini kustun, ama seni sevdiğimi hep bildin.
Sevdin, kendini gördün bende, ilk kez yanılmadın, belki de ilk kez bekleyeceğine inandığın bir sen vardı karşında, senin gibi kokan, kimbilir bu yüzden hiç sormadın...
Senden ayrı günlerimi
Sana nasıl anlatsam ki
Mevsimsiz çiçekler gibi
Yarım kaldım inan ki
Biliyor musun, yarınım yok benim, istesem de yok, zamansızım buralarda, yakındır o hep gitmekten korktuğum yere yolculuğum. Bir elin parmak sayısı kadar az belki...
Okumadığın cümleler kurarken şimdi, keşke sorsaydın diyorum, keşke yalnızca seni gördüğümü görebilseydin diyorum, bir kaç damla kana aldanıp içimizi acıtmasaydın diyorum,
Keşke...
Sensizligin acısını sen nereden bileceksin
Sen hiç sensiz kalmadın ki
Mevsimleri saymadın ki
Yıllar var ki ben böyle
Bekliyorum özleminle
Gidiyorum, ışığını toprağıma gömmeye gidiyorum, kokunu kefenime sarmaya, hani bilsemki tanrı kızmayacak; mavi olsun isterdim beni çevreleyen kalın perde...
Sevdim seni, yenileceğimizi bile bile...
Tanrıya dua ederdim hep; beklediğim gelmeden çağırma beni, bir göreyim, bir duyayım benden aldığın gözlerimi, ne olursun bu duamı kabul et diye.
Geldin işte, seninle gördüm ben, hiç şubat olmadın içimde, hiç karartmadın yüzümü, doya doya baktım gözlerime, doya doya sevdim, yıllarımı çarmıha geren yüreğinde uyurken hiç üşümedim...
Seni doldurdum kadehime, seninle doldum, bütün renklere seninle baktım, senin gibi kaldım; temiz ve duru...
Farkındayım, bilmeyeceksin gittiğimi, yaralı yüzüme bulaşan kokunla yürüdüğümü görmeyeceksin, ki kendi karanlıkların var içinden çıkamadığın, üzerine yığılan koca bir yaşam var,
yaşa, ne olursa olsun güzel yaşa
olur ya, gelirsem o neşter izinden, olur ya düşersem geri sensiz yollara, sözüm söz;
hiç bir şey senden eski olmayacak hayatımda...
hep aynı kalacaksın, hep duru, hep gözlerim,
seninle bakacağım ben yine nefes aldığım her güne...
Anıların umutların kaldı bende
Anlasana anlasana anlasana anlasana
Biraz da gerçekleri anlasana
