08-05-2007, Saat: 10:46 AM
Mavi bir yalnizliksin bende..Denizden rica ederek aldigim bir emanet yuregimin sakli koyunda..Susmak istemesem de susuyorum ve kiziyorum zorunlu uzakliklara..Bir yanlislik olmasin, elbette baristim askin yabanci, huysuz ve uzak diliyle..Ama yine de agir geliyor bazen palamari cozmek ve acilmak kiyisiz limanlara..insaniz sonucta, an geliyor ozluyoruz konaklamayi, kalmayi, “kal” denmesini..Kim istemez yorgunlugunun sicacik ellerle temizlenmesini?..istemem deme, yuzunden aktigim gun sana degdi duslerim, yuzumde resimlenmedin, deme.
erimemek adina butun seker biriktirmelerim,
siz bilmezsiniz, ben bilerim acilari,
kanatmadan..
....
Aglara takilan aglamalarim kadar genc kaldim vedalarda..Balikci motorlarina sakladim huysuz bekleyislerimi..sabah ezanlarinda sabahladim ve tazeledim umutlu dualarimi..Kimseler gormedi birikmisligimi..Dilinden dusmeyen turkulerde agladim, anlamini cozemedigim kelimelerin agit yakan seslerinde..Bilir misin, sarkilar her dilde anlasilir, her dilde aynidir sevmeler..
...
Aglamak istiyorum ama sıkısıp kaliyor goz yaslarim derinlerimde..Benimle hep ugrasan hayati sevdim ve bu yuzden sevginin aci tarafinda yikiliyorum bazen.. ozlemlerimin hep uzakta olmasi buyuttu belki de yuregi ama artik buyumekten de yoruldum..ozne olmayi bekledigim cumlelerin yukleminde sıkısıp kalmak terletti belki de..
...
Canim sıkılıyor ve canimin bir posa haline getirilmesi kimsenin umurunda degil. Zaman zaman kapima ugrayan gitmek arzusu yine zile basti, acip acmamak konusunda kararsizim..Ne istedigimi sorsan, gitmekten yana oldugumu belki de en saf haliyle sana itiraf edebilirim..Nereye mi? Kendime gitmek istiyorum... Duslerime, dokunmak istediklerime, koynunda kalmak istedigime, huzura...Beni benden alan sende dinlendirebilir misin? Bak ne diyor Oguzhan Akay, “ sen buyuk bir aska layiksin cocuk / benimse gidecek yerim yok kendimden baska” Beni elimden tutup kendime getirir misin? Mavi yalnizligim, benden yana duser misin?
seni sevmelerin portakal duragindayim,
soydum duslerimi
ciplak sensizligim carpti aynaya
kapattim ellerimle yuzumu,
acitmadim
Nerede yuzum guluyorsa biraz da oraliyim..Terminaline girdigim her sehirde bir bakis biraktim sulanmak uzere..Yine de bilmiyorum nereye ait oldugumu, aitlik diye bir sey var mi yalnizligim?Deli kanli umudumun tahliyesi icin bir imza da sen verir misin? “belki degil mutlak umudu paylasirdik” diyor Dus Sokagi Sakinleri, umudumu beklerken duvara benimle centik atar misin? Mavi yalnizligim, umudumu paylasir misin?
Ne cok susuyoruz, ne cok ama..oysa kelimelerimiz var dolu dizgin, gozlerimizde yazilan hikayeler var, kosarak gelip de bize sarilan imgelerimiz var, guluslere bagislayan lirik sarhoslugumuz var, islak opuslerle kutsadigimiz siirler var...Ne cok susuyoruz, ne cok kalabaligiz ama..Neyi ozluyorum, neyi ariyorum diye dusunurken, sessizce yanasiyor yanima birisi, basimi salliyorum gecerken kelimelerinin icinden: “....sonra gelip gecen her sabahla oyle susadim ki yuzune yoklugunda...yuzunu ozledim, yuzunu...anlasana...” Derin bir yanit birakiyor suskunlugumda, yuzunu ararken beyhude bir ozlemin icinde. “ insan sevince birdenbire agliyor”, diyor, insan sevince birdenbire susuyor belki..Birdenbire susturuluyor belki de..Mavi yalnizligim, yuzunu ozledim, yuzunu, anlasana..
Sarkilar geciyor yuregimden, usul usul, uslanmadan, dalgalanarak kimi yerde. Uzaklari getiriyor, eritiyor, dinlendiriyor, en azindan bir sure..En azindan sarkilar var mavi yalnizligim, en azindan yalniz degilim notalarin icinde..
soyledigim butun sarkilar sarhos
yalpaliyor notalar dilimde
siseleri ben degil,
cocuklar devirdi ve kacti
yalanlarim ergenlik caginda, bakire..
Yalnizlik aslinda en kalabalik anlarimiz degil mi zaten..duslerimizin kulac attigi zamanlar, kuslarin gogsumuzde uctugu, denizin bedenimizde kopurdugu, vedalarin elini uzatamadigi zamanlar degil mi? istedigin yere gidebilirsin, istedigin kadar uzakta durabilirsin, istedigin kadar susabilir ve istedigin koyda kalabilirsin..Beni merak etme, sarkilarim ve gulumseyen yalnizligim var..Deli eden yansimalarim, her gun yeniden ‘merhaba’ diyen yuregim, sapina kadar haylazlik kokan cocuklugum var..
“mor ozlemlerin daginik yuzlu masaliydin sen,
soylenmeyen
iri ve maviydi zamanlarin
yildiz yildiz ozlemdin, vuruldum cocuk tavrina”
Artik kabuguma cekiliyorum dokmek icin dudagimdaki siirleri..Dudaklarimi islatan taze gulumseyisler doguracagim seni icimde sonsuza dek koruyarak ve kor vedalardan alabildigine uzakta tutarak..Sen sus ama yuregimdeki sesine dokunma, o hep konusmak isteyecek..Biz boyleyiz, dusler ve düs sesleri icinde, kirilgan yanlarimizi bileyerek, sevgiyi keskin tarafindan yasamayi sececegiz. Biz, duslerim ve ben, seni durduk yere ozleyecegiz..Mavi yalnizligim, ozlenmek seni rahatsiz etmez degil mi?
baliklara kanat takarsak, ucururlar mi bizi sularin karanliginda,
merak ediyorum
komik aldanislar kulubunde sarkı soylemiyorum artik,
sana soyluyorum..
erimemek adina butun seker biriktirmelerim,
siz bilmezsiniz, ben bilerim acilari,
kanatmadan..
....
Aglara takilan aglamalarim kadar genc kaldim vedalarda..Balikci motorlarina sakladim huysuz bekleyislerimi..sabah ezanlarinda sabahladim ve tazeledim umutlu dualarimi..Kimseler gormedi birikmisligimi..Dilinden dusmeyen turkulerde agladim, anlamini cozemedigim kelimelerin agit yakan seslerinde..Bilir misin, sarkilar her dilde anlasilir, her dilde aynidir sevmeler..
...
Aglamak istiyorum ama sıkısıp kaliyor goz yaslarim derinlerimde..Benimle hep ugrasan hayati sevdim ve bu yuzden sevginin aci tarafinda yikiliyorum bazen.. ozlemlerimin hep uzakta olmasi buyuttu belki de yuregi ama artik buyumekten de yoruldum..ozne olmayi bekledigim cumlelerin yukleminde sıkısıp kalmak terletti belki de..
...
Canim sıkılıyor ve canimin bir posa haline getirilmesi kimsenin umurunda degil. Zaman zaman kapima ugrayan gitmek arzusu yine zile basti, acip acmamak konusunda kararsizim..Ne istedigimi sorsan, gitmekten yana oldugumu belki de en saf haliyle sana itiraf edebilirim..Nereye mi? Kendime gitmek istiyorum... Duslerime, dokunmak istediklerime, koynunda kalmak istedigime, huzura...Beni benden alan sende dinlendirebilir misin? Bak ne diyor Oguzhan Akay, “ sen buyuk bir aska layiksin cocuk / benimse gidecek yerim yok kendimden baska” Beni elimden tutup kendime getirir misin? Mavi yalnizligim, benden yana duser misin?
seni sevmelerin portakal duragindayim,
soydum duslerimi
ciplak sensizligim carpti aynaya
kapattim ellerimle yuzumu,
acitmadim
Nerede yuzum guluyorsa biraz da oraliyim..Terminaline girdigim her sehirde bir bakis biraktim sulanmak uzere..Yine de bilmiyorum nereye ait oldugumu, aitlik diye bir sey var mi yalnizligim?Deli kanli umudumun tahliyesi icin bir imza da sen verir misin? “belki degil mutlak umudu paylasirdik” diyor Dus Sokagi Sakinleri, umudumu beklerken duvara benimle centik atar misin? Mavi yalnizligim, umudumu paylasir misin?
Ne cok susuyoruz, ne cok ama..oysa kelimelerimiz var dolu dizgin, gozlerimizde yazilan hikayeler var, kosarak gelip de bize sarilan imgelerimiz var, guluslere bagislayan lirik sarhoslugumuz var, islak opuslerle kutsadigimiz siirler var...Ne cok susuyoruz, ne cok kalabaligiz ama..Neyi ozluyorum, neyi ariyorum diye dusunurken, sessizce yanasiyor yanima birisi, basimi salliyorum gecerken kelimelerinin icinden: “....sonra gelip gecen her sabahla oyle susadim ki yuzune yoklugunda...yuzunu ozledim, yuzunu...anlasana...” Derin bir yanit birakiyor suskunlugumda, yuzunu ararken beyhude bir ozlemin icinde. “ insan sevince birdenbire agliyor”, diyor, insan sevince birdenbire susuyor belki..Birdenbire susturuluyor belki de..Mavi yalnizligim, yuzunu ozledim, yuzunu, anlasana..
Sarkilar geciyor yuregimden, usul usul, uslanmadan, dalgalanarak kimi yerde. Uzaklari getiriyor, eritiyor, dinlendiriyor, en azindan bir sure..En azindan sarkilar var mavi yalnizligim, en azindan yalniz degilim notalarin icinde..
soyledigim butun sarkilar sarhos
yalpaliyor notalar dilimde
siseleri ben degil,
cocuklar devirdi ve kacti
yalanlarim ergenlik caginda, bakire..
Yalnizlik aslinda en kalabalik anlarimiz degil mi zaten..duslerimizin kulac attigi zamanlar, kuslarin gogsumuzde uctugu, denizin bedenimizde kopurdugu, vedalarin elini uzatamadigi zamanlar degil mi? istedigin yere gidebilirsin, istedigin kadar uzakta durabilirsin, istedigin kadar susabilir ve istedigin koyda kalabilirsin..Beni merak etme, sarkilarim ve gulumseyen yalnizligim var..Deli eden yansimalarim, her gun yeniden ‘merhaba’ diyen yuregim, sapina kadar haylazlik kokan cocuklugum var..
“mor ozlemlerin daginik yuzlu masaliydin sen,
soylenmeyen
iri ve maviydi zamanlarin
yildiz yildiz ozlemdin, vuruldum cocuk tavrina”
Artik kabuguma cekiliyorum dokmek icin dudagimdaki siirleri..Dudaklarimi islatan taze gulumseyisler doguracagim seni icimde sonsuza dek koruyarak ve kor vedalardan alabildigine uzakta tutarak..Sen sus ama yuregimdeki sesine dokunma, o hep konusmak isteyecek..Biz boyleyiz, dusler ve düs sesleri icinde, kirilgan yanlarimizi bileyerek, sevgiyi keskin tarafindan yasamayi sececegiz. Biz, duslerim ve ben, seni durduk yere ozleyecegiz..Mavi yalnizligim, ozlenmek seni rahatsiz etmez degil mi?
baliklara kanat takarsak, ucururlar mi bizi sularin karanliginda,
merak ediyorum
komik aldanislar kulubunde sarkı soylemiyorum artik,
sana soyluyorum..