uzaklarda bir köyde,kocası-çocuğu doğmadan ölmüş ve tek başına yaşıyan hamile bir kadın vardı..kadın kendisine arkadaş olması için dağda yaralı olarak bulduğu bir ceylanı evine alıp beslemeye başladı...ceylan kadının yanından bir an bile ayrılmazdı..her ne kadar evcil bir hayvan olmasada oldukça uysallaşmıştı..bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğdu..tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak oldukça zordu...günler geçti..kadın bir gün bir kaç dakikalığınada olsa evden ayrılmak ve yavrusun bırakmak zorunda kaldı..ceylanla bebek evde yalnız kalmışlardı..aradan biraz zaman geçti ve anne eve geldi..ceylanı ve kanlı ağzını gördü..anne çıldırmışçasına ceylana saldırdı..ve oracıkta hayvanı öldürdü..tam o sırada içerideki odadan bir bebek sesi duyuldu..anne odaya hızla yöneldi..ve odada beşiği-beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış büyük bir yılanı gördü..
Fevri davranislarimizin telafisi olmayan hatalar yaptirdigini bir kez daha anliyoruz...
Nankorlugu dusunurken insanin nankor olamsi ne kadar aci..Hersey hikayenin icinde soyleyecek fazla birsey yok sanirim..
Paylasim icin tesekkurler...
çok güzeldi gerçekten
ah şu herşeyi anlayıp dinlemeden verdiğimiz kararlar yokmu
hayatımızı nasılda keşkelerle dolu bir hale getiriyor
evet bunu okumuştum önyargılı insanları sevmem bu kadar zormu dinlemek?anlamaya çalışmak ?
sonra peşinden pişmanlıklar geliyor ama iş işten geçiyor..teşekkürler paylaşım için...
Herkezi önyargısız bir hayata davet ediyorum..
Gerçekten önyargılı olmak çok kötü bir olay ...Bu kısa hikayedende anlaşılacagı gibi lütfen önyargılı olmayın ve olayları kişiden dinleyin gözünüzle görün sonra karar verin...
evet işte önyargının sonu evet güzel hıkaye teşekkurler palaşım için
Alıntı:çok güzeldi gerçekten
ah şu herşeyi anlayıp dinlemeden verdiğimiz kararlar yokmu
hayatımızı nasılda keşkelerle dolu bir hale getiriyor
katılıyorum...
rica rderim arkadaşlar ben teşekürederim....
