Bazen hayat o kadar boş ve anlamsız gelir ki, Attığın adım eziyet olur... Hayat bazen o kadar derinden yaralar ki benliğini, Nefes almak bile zor gelir...
Seviyorum, olmazsa yaşayamam dediğin bile çıkıp gittiğinde hayatından,
Daha bi mavi göreceksin gökyüzünü... Sebep oydu diyeceksin bütün karamsarlığıma... Umutsuzluğuma umut olamadı diyeceksin...
Ve sonra... Bişeylerin normal olmadığını düşüneceksin, Bi hayat bu kadar basit olamaz,
Bi aşk bu kadar basit yaşanamaz, Güleceksin... Değişmek isteyeceksin, Her gecenin sabahında, Farklı olmayı umarak... Farklı bir sen olarak uyanmayı dileyeceksin...
Sabah olduğunda, Umutsuz olacaksın... Sabah olduğunda, Mutsuz olacaksın...
Daha kaç gece aynı umutla - umutsuzlukla dalacaksın uykulara kim bilir?
Bazen rüyalarına gitmek isteceksin, değişsin isteyeceksin rüyalarındaki karanlık...
Bazen olduğu gibi kabulleneceksin herşeyi... Hayatı, düşleri, düşüşleri...
Her düşüşün ardında, bi kalkış vardır bileceksin...
Zamanla bütün kötü anılar, kötü anlar, Silinip gidecek belki hafızandan... Zaman zaman güleceksin, Gülüp geçeceksin...
Ben hep düştüm, ama kalkmasını bildim diyeceksin... Yıkıldım ama yılmadım diyeceksin...
Eskiden düştüm ama şimdi hayallerdeyim, demeyide bileceksin...
Gün olur da belki bir gün benden bıkarsan..
Gün gelir de hani bu evden çıkıp gidersen..
Sanma ki senden,
Senin uğruna verdiklerimden,
Geriye bir şey isterim sen ayrılırken..
Sanma ki senin için yaptıklarımın,
Hesabı sorulacaktır senden...
Beni benimle bırak giderken..
Başka bir şey istemem sen ayrılırken...
Bana bir tek beni bırak ne olur..
Gerisi senin olsun...
Bir başka alem seni benden alırsa,
Bir başkasına olur da aşık olursan,
Sanma ki senden,
Senin uğruna verdiklerimden,
Geriye bir şey islerim sen ayrılırken...
Sanma ki senin için yaptıklarımın,
Hesabı sorulacaktır senden...
O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer...
[/SIZE]
