09-01-2007, Saat: 01:58 AM
________00000000000000_______000000000000_________
______000000000000000000__000000000000000000______
____000000000000000000000000000000_______00000____
___0000000000000000000000000000000_________0000___
__00000000000000000000000000000000000________0000_
__0000000000000000000000000000000000000_____0000__
_0000000000000000000000000000000000000000___00000_
_00000000000000000000000000000000000000000_000000_
_000000000000000000000000000000000000000000000000_
_00000000000000000000000000000000000000000000000__
__000000000000000000000000000000000000000000000___
___0000000000000000000000000000000000000000000____
_____00000000000000000000000000000000000000_______
_______0000000000000000000000000000000000_________
__________000000000000000000000000000000__________
_____________0000000000000000000000000____________
_______________00000000000000000000___L___________
__________________000000000000000_____o___________
____________________0000000000________v___________
______________________000000__________e___________
_______________________0000_______________________
AdA
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.
Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş.
Bunun üzerine hepsi, adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.
Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş.
Çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman,
Aşk, yardım istemeye karar vermiş.
Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş.
Aşk,
"Zenginlik, beni de yanına alır mısın?" diye sormuş.
Zenginlik,
"Hayır, alamam. Teknemde çok fazla altın
ve gümüş var, senin için yer yok." demiş.
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki
Kibir'den yardım istemiş.
"Kibir, lütfen bana yardım et!"
"Sana yardım edemem Aşk.
Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin."
diye cevap vermiş Kibir.
Üzüntü yakınlardaymış
ve Aşk, yardım istemiş:
"Üzüntü, seninle geleyim..."
"Off, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var."
Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş
ama o kadar mutluymuş ki,
Aşk'ın çağrısını duymamış.
Aşk, birden bir ses duymuş:
"Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..."
Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş.
Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendini
onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında,
Aşk'a yardım eden, yoluna devam etmiş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgi'ye sormuş:
"Bana yardım eden kimdi?"
Bilgi:
"O, Zaman'dı" diye cevap vermiş
Aşk:
zaman bnanie yardım ettiki die somuş
Bilgi gülümseyerek:
çünkü sadece zaman aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir
______000000000000000000__000000000000000000______
____000000000000000000000000000000_______00000____
___0000000000000000000000000000000_________0000___
__00000000000000000000000000000000000________0000_
__0000000000000000000000000000000000000_____0000__
_0000000000000000000000000000000000000000___00000_
_00000000000000000000000000000000000000000_000000_
_000000000000000000000000000000000000000000000000_
_00000000000000000000000000000000000000000000000__
__000000000000000000000000000000000000000000000___
___0000000000000000000000000000000000000000000____
_____00000000000000000000000000000000000000_______
_______0000000000000000000000000000000000_________
__________000000000000000000000000000000__________
_____________0000000000000000000000000____________
_______________00000000000000000000___L___________
__________________000000000000000_____o___________
____________________0000000000________v___________
______________________000000__________e___________
_______________________0000_______________________
AdA
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.
Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş.
Bunun üzerine hepsi, adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.
Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş.
Çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman,
Aşk, yardım istemeye karar vermiş.
Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş.
Aşk,
"Zenginlik, beni de yanına alır mısın?" diye sormuş.
Zenginlik,
"Hayır, alamam. Teknemde çok fazla altın
ve gümüş var, senin için yer yok." demiş.
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki
Kibir'den yardım istemiş.
"Kibir, lütfen bana yardım et!"
"Sana yardım edemem Aşk.
Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin."
diye cevap vermiş Kibir.
Üzüntü yakınlardaymış
ve Aşk, yardım istemiş:
"Üzüntü, seninle geleyim..."
"Off, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var."
Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş
ama o kadar mutluymuş ki,
Aşk'ın çağrısını duymamış.
Aşk, birden bir ses duymuş:
"Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..."
Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş.
Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendini
onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında,
Aşk'a yardım eden, yoluna devam etmiş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgi'ye sormuş:
"Bana yardım eden kimdi?"
Bilgi:
"O, Zaman'dı" diye cevap vermiş
Aşk:
zaman bnanie yardım ettiki die somuş
Bilgi gülümseyerek:
çünkü sadece zaman aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir