12-14-2007, Saat: 01:03 PM
İçime saplanan bıçakların dilini çözmeye çalışıp kendime ağlıyorum . Sevmelerin en güzel yanını gözlerimin önünden geçirirken yüzün en son görmeyi arzuladıgım simaa dır senin yüzün ! Bütün cennetlerin anahtarıdır gözlerin , En çok sevilen sensin benden yana , Hep seni büyüttüm içimde kocaman oldun artık ağlama ...
Yakışmıyor cennetine yaşların , Bırak üzülen ben olayım senin içinden yanan ateşler benim içimi dışımı kavursun ...
Yeterki sen üzülme , kırılıp incinme cennet gözlüm !
Bırakma pes etme sakın ! olanlan olabilecekler yıkmasın bizi sen bana bir bak göreyim cenneti sen bana bir gül bulayım sevincimi ...
Ben öyle çok üzülmüşümki hiç gülmedimki desem inanmaz dinlemek istemeyen yüzler ... Aslında söyleyememde ben hiç gülmedim diye ...
Çünkü benim yüzüm hep gülerdi gülmek isterdi , İçimi gören gözleri yokki kimselerin gülümseyen suratıma bakan sadece gözlerdi oysa yürekler bakabilseydi içerime böyle mutlu göremezlerdi beni ...
Gelip içimi sormadılar oysa sorsaydılar anlatırdım bir bir herşeyi ...
Sadece senin sevgindi benim yüzümü gerçege bağlı gülümseten ... O büyük heycanı veren gözlerindi ...
Karanlıga bürünüp yine dönmemi istersen kuytu köşelerime yüzüme bakma hiç bir zaman ... Benim senin gülüşlerinin olmadıgı biryerde ışığımda olmazkı zaten ...
Bırakmayı seçme ellerimi öyle bir seçenegin olmasın senin hiç bir yol o şıkka gelmemeli ...
Dedim ya senin gülüşünün olmadıgı bir yerde ışığım olamaz benim karanlık sarar etrafımı kör olur gözlerim görmek istemez hiç bir yüzü ... Sen yoksan neyleyim ben bu gözü , Allahım affet beni sana degildir isyanım , Onadır bu aşk allahım !
Gidenlerin gelmeyişleri ürpertir yüregimi bu yüzdendi ya sana gitme deyişlerim ...
Senin olmadıgın yerde ben nefes alamam ki ,
Oysa sen hiç yoktun ki
Çok uzaklardaydın sen .... Yüzün görmeye hasretim ... Umudumu yıkmış senin mesafelerin ...
Sen hiç yoktun ki ,
Ben bir an hayal etmişim ...
Sadece yoklugunda yaşadıgım şeyleri getirmişim kalemime ...
Nefes alıyorum belki ama asla nefesimi veremiyorum sensiz bu kente !
Sen hiç olmadın
Bense hiç doğmadım ...
Yakışmıyor cennetine yaşların , Bırak üzülen ben olayım senin içinden yanan ateşler benim içimi dışımı kavursun ...
Yeterki sen üzülme , kırılıp incinme cennet gözlüm !
Bırakma pes etme sakın ! olanlan olabilecekler yıkmasın bizi sen bana bir bak göreyim cenneti sen bana bir gül bulayım sevincimi ...
Ben öyle çok üzülmüşümki hiç gülmedimki desem inanmaz dinlemek istemeyen yüzler ... Aslında söyleyememde ben hiç gülmedim diye ...
Çünkü benim yüzüm hep gülerdi gülmek isterdi , İçimi gören gözleri yokki kimselerin gülümseyen suratıma bakan sadece gözlerdi oysa yürekler bakabilseydi içerime böyle mutlu göremezlerdi beni ...
Gelip içimi sormadılar oysa sorsaydılar anlatırdım bir bir herşeyi ...
Sadece senin sevgindi benim yüzümü gerçege bağlı gülümseten ... O büyük heycanı veren gözlerindi ...
Karanlıga bürünüp yine dönmemi istersen kuytu köşelerime yüzüme bakma hiç bir zaman ... Benim senin gülüşlerinin olmadıgı biryerde ışığımda olmazkı zaten ...
Bırakmayı seçme ellerimi öyle bir seçenegin olmasın senin hiç bir yol o şıkka gelmemeli ...
Dedim ya senin gülüşünün olmadıgı bir yerde ışığım olamaz benim karanlık sarar etrafımı kör olur gözlerim görmek istemez hiç bir yüzü ... Sen yoksan neyleyim ben bu gözü , Allahım affet beni sana degildir isyanım , Onadır bu aşk allahım !
Gidenlerin gelmeyişleri ürpertir yüregimi bu yüzdendi ya sana gitme deyişlerim ...
Senin olmadıgın yerde ben nefes alamam ki ,
Oysa sen hiç yoktun ki
Çok uzaklardaydın sen .... Yüzün görmeye hasretim ... Umudumu yıkmış senin mesafelerin ...
Sen hiç yoktun ki ,
Ben bir an hayal etmişim ...
Sadece yoklugunda yaşadıgım şeyleri getirmişim kalemime ...
Nefes alıyorum belki ama asla nefesimi veremiyorum sensiz bu kente !
Sen hiç olmadın
Bense hiç doğmadım ...
