01-04-2008, Saat: 03:11 PM
Yine yoksun burda.
Eş tutupta kendini göçmen kuşlara,
Dev bir kartal gibi havalanarak,
Bilmem kaç bin fersah kanat çırpışı,
[SIZE=4]Uzaklardasın. [/SIZE]
Sen orda, dünyanın öbür ucunda
Bir denizde salınan yelkenli gibi,
Ben burda;
Bir yanım eksik gibi, bir yanım yarım.
Yokluğundan ezilen yüreğim daralarak,
Boynu bükük ardında, garip kalmışım.
Ve ben şimdi;
Dermanımdır diyerek, sığınıp anılara;
Avutmaya çalışarak korkularımı,
Tenimde kollarını, ellerini saçımda,
[SIZE=4]Verdiğin eşyalarda, izlerinde ararım. [/SIZE]
Hadi gel desem;
Gittiğin yollar, gelinen cinsten değil bir solukta.
Korksam; çaresiz, korkularım avutur beni.
Dertlerim sarar derman diye gecelerimi.
Umsam; doğsa diye yine karanlık günlerime gözlerini,
Tükenmedi takvimin yaprakları daha.
Daha; yarısındasın dönülecek zamanı uzakların.
Ve sen şimdi,
Taa 100. boylamındasın dünyanın.
[SIZE=4]Adım gibi biliyorum oysa; [/SIZE]
Bitecek sayılı günü, tarifsiz acıların.
Yine dökecek bulutların tenime, teninin yağmurlarını.
Yine sürecek hükmünü, gözlerin, kanımda en doyumsuz aşkları.
Geri getirecek seni, gizlice anlaştığımız o demirden kuş, ama;
Ne vakit kapasam gözlerimi,
[SIZE=4]Kınından çekilmiş hançerdir tarifsiz korkularım, endişelerim... [/SIZE]
Ellerim yetmez; yorgan diye örterim üstüne yıldızları,
Memleket kuşlarını yarenliğe yollarım.
Yetmez; bir emanet türküsü salarım dağlara,
Toprağa, havaya, okyanuslara;
Ve yetmez daha, dualara kalkar ellerim,
Sığınırım Allah'a,
Kendinden kendinedir emanetim...
