09-17-2006, Saat: 09:23 AM
MEKTUP 2
Mektuplarımın ardı arkası kesilmez demiştim sana.Yine söylüyorum kesilmeyecek.Geçen oturuyodum aklıma sen geldin diye bir saçmalıkla başlamam merak etme zaten hep aklımdasın ya hani o bakımdan (!).Hastalığını hatırladım bir an.Hasta olduğunu öğrenince permeperişan yığılmıştım yere.Okulun mezuniyet gününde cübbe yi kepi giydim.bi telefon .çok kötüymüş üniversiteye sevk etmişler herhalde lösemi demiş doktorlar…….
Duyar duymaz mahvolmuştum.millet kamereya çeken mi dersin resim çeken mi benim umrumda değil.ilk aklımdan geçen ben ona gelinlik giydirecektim ama….oldu.sonuçta yine giydiremedim ya sen ona bak.bizimkisi buruk bir aşk öyküsüydü ama bir yönden de unutulmaz bir başarının öyküsüydü.hastaneye apar topar yatışın,ilik alınması ,göremeyeceğimi bildiğim halde iki gün hiç gitmeden sabahlamam hastane bahçesinde….
Sonucunu bende aldım sende.sen iyileştin çok şükür ben de ayrı düştüm hastalandım.
Senin hastalığından bişey kalmamıştı sende.dualarım kabul oldu ki herhalde sendeki o kan kanseri bana geçti ama bende kan kanseri olarak değil karaciğer kanseri olarak yer buldu kendin de.rengim tamamen değişti.sarardım.sen hastayken senin yanındaydım ya hep şimdi de senin benim yanımda olmanı o kadar isterdim ki inan çok isterdim.annem babam yüzüme bakamıyorlar.hastalığımı bilmediğimi sanıyorlar.her ben anne yada baba dediğimde önümde el pençe divan duruyorlar ve bu benim en sevmediğim şey.içeride ağlayıp ağlayıp sonra da yüzlerini yıkayıp yanıma güler yüzle geliyorlar.bilmiyorum bişeyde diyemiyorum ama bu durumda canımı sıkan tek şey beni acaba gerizekalı mı sanıyorlar bilmiyorum.anlamaz mı sanıyorlar.velhasılı kelam günlerim yatakta kucağımda klavye kolumda serum geçiyor.günlerimden böyle şeyler geçiyor gözlerimin önünden de hayalin.seni ne kadar çok sevmişim.ben bile bilmiyordum.3 ay boyunca Allah’ım ne olur bu derdi ondan al o daha umut dolu onun hayalleri var bana ver bu derdi ben razıyım diye dua etim.sonun da miraç kandilinde olan oldu rüyam da birisi geldi çok istiyordun al o zaman dedi elimede bir torba ilaç verdi giderkende yine yalnız gelicem ama o zaman yalnız dönmeyecem dedi gitti.anlatmadım kimseye ve o hafta rahatsızlandım.tahlillerim kötü çıktıki parça aldılar.şunu bunu yaptılar derken kemoterapiye başladık.
Hiç mi hiç pişman değilim.yine olsa yine aynı duayı ederim.sen yeni arkadaşların yeni çevrende rahat rahat güzelce eğlen.ben razıyım.yeter ki sen mutlu ol.daha ne diyim ne yapıyım.kolay sanma yatakta bağlı ölümü beklemeyi.umudum kalmadı.ahh ahh bi gelsen yanıma bi görsem bi kere daha ama yok.sen de o vicdan merhamet yok zaten de insanlığında kalmamış.
Kendine ediyosun. bi imtihanı atlattın.ama böyle giderse bir diğerinde bu kadar şanslı olmazsın.
Sözlerim sadece sana.kimse için değil.seni seviyorum ki hala millet benim şu durumuma üzülürken ben sana üzülüp sana yanıyorum.ama yine diyorum pişman değilim.döneceğin günü bekliyorum.gözlerim açık kalmadan boş boş bakarak yastıkta ne olur gel ne olur
Eskiden de dediğim gibi prensesim……..