03-30-2008, Saat: 08:57 PM
Bu gece bir başka Ege
Düşlerimin ayazına geldin ya…
Ne olduğunu bilmediğim bir umutla
Biriktim durmak/sızın sana…
Kıyılarıma vurdun son nefesimde
Tut kelepçeli ellerimi
Sevdayı nakşettiğin yüreğime ak
Anlat güzüme hüzünlerini
Üşüyorsun
Özlemleri yak
Gözlerimin dibine bak
Göreceksin
Yokluğunda alışmadım hasretlere…
Kederde boğulan bir gece, acıları sağdığım bulutlar gölgeliyor yıldızlarımı. Zavallı gönlüm ağlıyor günlerdir. Kaç zamandır hapsoldum yokluğuna, kaç yüzyıl oldu bilmiyorum. Yıkılmış hayallerin toprağında uzakları yakın eden bir ağaçtı aşk, her dalı vefa. Tomurcuklanırken kirpiklerimde hüzün, yüreğimi toparladım yapraklarından üzülerek. Her tomurcuk aşka kanayan bir dakikalık mutlulukların ömürlük çiğlerinde hayat buldu.
Yıldızlar yüklenirken izlerini, med - cezir aşkları yakıp sana sevdalandım geç kalarak. Geceler sevişirken günlerle, dudaklarım bir türkü mırıldandı ansızın ve ben inadına “Yürüdüm” yalınayak, varlığının düş sahillerine. Mutluluğun halılarını sermeyecek misin daha yüreğimin yollarına, söyle…
Ey hüzün gözlü hayat,
Yokluğunun denizine uzattım çıplak ayaklarımı. Her yaprağı sana sevdalı güzüme uzattım dalgalı saçlarımı. Hazanın gözbebeklerindeki kızılca kıyamette yandım. Sensizliğin kıyısında sessizce seni izledim hep. Varlığın olmasa da alışmadım yokluğunda hasretlere. Sarılsam da ayrılıklara, hıçkırmadım şarkılarca. Kederlerin seni terk edişiyle mutlandım, ‘senli sevinçlerimi terk etmedim yar’.
İskelede bir hasret vapuru demirliydi hep. Denizler mavi değildi, gökyüzü, düşler, yarınlar hep aynı siyahın kurşuni mateminde. Uyutmadı geceler, uyandırmadı güneşi sabahlar. Gözlerine astım umutlarımı, gülmedi yüreğim sensiz. Seni silmeye yeltendi bir rüzgâr, nerede bende o yürek. Hasretinle karşıladığım her gece içimi kanatan ellerin geldi düşlerime. Dokunma demiştim yüreğime, acırsın, dinlemedin yar.
Tek hatıram yüreğime yazdığım alaturka bir şarkıdır yol ayrımında. Karanlığa okunan her şiir sevdamın gözyaşıdır. Ben seni böyle sevdikçe, kader de, ölüm de, yollar da ayıramaz bizi. Sen de zamanı durdur hadi, hazır değilim daha… Dur gitme, kelepçele ellerini yüreğime. Soldurma gözlerimin rengini, biraz daha geç baharımdan. Yüreğime bas adımlarını. O tanıdık hüzünlere emanet etme yüreğimi, sevdanın mavi denizlerinde şu kara yazımı unuttur bana. Yağmur yağıyor bak, toprak kokuyor, şarkımız yankılanıyor düşlerimin gölgesinde, görmüyor musun yar…
Gönlümün baharı hatırla,
Biz sevdik diye daha bir kırılgan değil miydi karanfillerin kırmızısı… Mumlar yaktık gidenlere, birlikte ağladık şehitlerin ardından anlamsız kalan kelimelere. Aynı hüzünde eşleştirdik gözyaşlarımızı. Düzene lanet ettik seninle… Bir rakıya meze ettik ayrı şehirlerin mehtabını. Aynı hasrete isyan ettik vuslatı düşlerken, ne tez unuttun yar.
Her adımımı yüreğine bastım ve ayak seslerim yürek atışında hayat oldu çokça. Avuçlarından su içtim yandığım vakit. Hayat dedim bir yudum; bir şarkı ile cevap verdin uzaktan “bir damla dedim, sen bana derya verdin” susmadım… Söyledim. Anlamadın… Meşguldün, karanlıklarıma güneş ekmekteydin umutlarımı bağrına basarak. Kalp çarpıntılarına yarenlik ederken sımsıkı kucakladın beni, özgür bıraktım sevgileri. Sevdim susuzluğuma susacak kadar, senden başka her şeyi unutacak kadar seni sevdim, çevir gözlerini gözlerime, içime ak yeniden yar…
Ey yar, tükendim,
Kalmadı hırçınlığı karanlık denizlerimin
Sevda dedim yüreğime yazdım seni
Çok sevdim,
Sen, sevmesen de olur
Lakin bir kez olsun gel
Kanayan yüreğime ellerini bas
Soldurma gözlerimin rengini
Tüketme seninle çoğalan günlerimi
Yüreğimdeki yangınları söndür artık yar…
Ayşegül Tezcan
Düşlerimin ayazına geldin ya…
Ne olduğunu bilmediğim bir umutla
Biriktim durmak/sızın sana…
Kıyılarıma vurdun son nefesimde
Tut kelepçeli ellerimi
Sevdayı nakşettiğin yüreğime ak
Anlat güzüme hüzünlerini
Üşüyorsun
Özlemleri yak
Gözlerimin dibine bak
Göreceksin
Yokluğunda alışmadım hasretlere…
Kederde boğulan bir gece, acıları sağdığım bulutlar gölgeliyor yıldızlarımı. Zavallı gönlüm ağlıyor günlerdir. Kaç zamandır hapsoldum yokluğuna, kaç yüzyıl oldu bilmiyorum. Yıkılmış hayallerin toprağında uzakları yakın eden bir ağaçtı aşk, her dalı vefa. Tomurcuklanırken kirpiklerimde hüzün, yüreğimi toparladım yapraklarından üzülerek. Her tomurcuk aşka kanayan bir dakikalık mutlulukların ömürlük çiğlerinde hayat buldu.
Yıldızlar yüklenirken izlerini, med - cezir aşkları yakıp sana sevdalandım geç kalarak. Geceler sevişirken günlerle, dudaklarım bir türkü mırıldandı ansızın ve ben inadına “Yürüdüm” yalınayak, varlığının düş sahillerine. Mutluluğun halılarını sermeyecek misin daha yüreğimin yollarına, söyle…
Ey hüzün gözlü hayat,
Yokluğunun denizine uzattım çıplak ayaklarımı. Her yaprağı sana sevdalı güzüme uzattım dalgalı saçlarımı. Hazanın gözbebeklerindeki kızılca kıyamette yandım. Sensizliğin kıyısında sessizce seni izledim hep. Varlığın olmasa da alışmadım yokluğunda hasretlere. Sarılsam da ayrılıklara, hıçkırmadım şarkılarca. Kederlerin seni terk edişiyle mutlandım, ‘senli sevinçlerimi terk etmedim yar’.
İskelede bir hasret vapuru demirliydi hep. Denizler mavi değildi, gökyüzü, düşler, yarınlar hep aynı siyahın kurşuni mateminde. Uyutmadı geceler, uyandırmadı güneşi sabahlar. Gözlerine astım umutlarımı, gülmedi yüreğim sensiz. Seni silmeye yeltendi bir rüzgâr, nerede bende o yürek. Hasretinle karşıladığım her gece içimi kanatan ellerin geldi düşlerime. Dokunma demiştim yüreğime, acırsın, dinlemedin yar.
Tek hatıram yüreğime yazdığım alaturka bir şarkıdır yol ayrımında. Karanlığa okunan her şiir sevdamın gözyaşıdır. Ben seni böyle sevdikçe, kader de, ölüm de, yollar da ayıramaz bizi. Sen de zamanı durdur hadi, hazır değilim daha… Dur gitme, kelepçele ellerini yüreğime. Soldurma gözlerimin rengini, biraz daha geç baharımdan. Yüreğime bas adımlarını. O tanıdık hüzünlere emanet etme yüreğimi, sevdanın mavi denizlerinde şu kara yazımı unuttur bana. Yağmur yağıyor bak, toprak kokuyor, şarkımız yankılanıyor düşlerimin gölgesinde, görmüyor musun yar…
Gönlümün baharı hatırla,
Biz sevdik diye daha bir kırılgan değil miydi karanfillerin kırmızısı… Mumlar yaktık gidenlere, birlikte ağladık şehitlerin ardından anlamsız kalan kelimelere. Aynı hüzünde eşleştirdik gözyaşlarımızı. Düzene lanet ettik seninle… Bir rakıya meze ettik ayrı şehirlerin mehtabını. Aynı hasrete isyan ettik vuslatı düşlerken, ne tez unuttun yar.
Her adımımı yüreğine bastım ve ayak seslerim yürek atışında hayat oldu çokça. Avuçlarından su içtim yandığım vakit. Hayat dedim bir yudum; bir şarkı ile cevap verdin uzaktan “bir damla dedim, sen bana derya verdin” susmadım… Söyledim. Anlamadın… Meşguldün, karanlıklarıma güneş ekmekteydin umutlarımı bağrına basarak. Kalp çarpıntılarına yarenlik ederken sımsıkı kucakladın beni, özgür bıraktım sevgileri. Sevdim susuzluğuma susacak kadar, senden başka her şeyi unutacak kadar seni sevdim, çevir gözlerini gözlerime, içime ak yeniden yar…
Ey yar, tükendim,
Kalmadı hırçınlığı karanlık denizlerimin
Sevda dedim yüreğime yazdım seni
Çok sevdim,
Sen, sevmesen de olur
Lakin bir kez olsun gel
Kanayan yüreğime ellerini bas
Soldurma gözlerimin rengini
Tüketme seninle çoğalan günlerimi
Yüreğimdeki yangınları söndür artık yar…
Ayşegül Tezcan