04-24-2008, Saat: 12:54 PM
Yol boyu seni düşündüm... Unutup kendimi, dinlemeyip sesimi, koymaya kalktım yüreğimi bir yaban'ın eline. Oturdukça seni düşündüm. Sustukça seni düşündüm. Seni anlattım... Bedenimi kucaklayıp sımsıkı, kalktım, yürüdüm. Yol uzun, çetin, yorucu... Ama düşleyerek sevdayı yol alırsam , o da biter; bilirim.
SENİ UMUYORUM, BENİ UMURSA..*
Bir donuk fotoğraftan ibaret[tin]. Bir suskun harekete bürün[dün]. Ses oldun ilk defa bu gece, sözlerin ulaştı kulağıma. "Seni çok özle[dim]" dedim; ardından "çok sev[dim]". Çok umursa[dım], çok yan[dım], bir deli aşık[tım], yandı tutuştu beden[im]. Adın yabancı, anlamın yabancı, yüreğin "ben" kadar tanıdık yüreğime, gözlerin gök yüzü kadar derin. Sımsıkı olmalı "sevdim" dediğin sevdiklerin... Üçü de, dördü de kenetlenmeli, sarılmalı birbirine; kucaklamalı birbirini. Hiç olma[dın], olma[dım], olma[dık]. Bilemeyiz o zaman ama öğreniriz birlikte. Umursayalım git[sin]:
€v€t umursayaLIm GiTSinnn...
