06-14-2008, Saat: 04:37 PM
Yalnızlığın bir ritmi vardır.
Tıpkı arabesk bir şarkının en düşük ritmi gibi.
Tıpkı kalbimin atışlarının ritmi gibi.
Sert bir rüzgarla başladı bu karamsar dünyam.
Yüzüme vurulan bir tokatla başladı yüreğimin sızısı.
İhanet en sert tokat oldu yüzüme çarpan.
Ayrılık, sonu oldu mutlu olan sevinçli günlerin.
.. Ve tek bir bakış öldürdü dudağımdaki tüm tebessümleri ..
Kaç zamndır gözyaşı olmayan bir gecem geçmedi. Özledim, geleceğe dair renkli tablolar çizerek uykuya dalmayı. Sonbaharda dökülen yapraklara bile özenir oldum. Eskiden gördüğüm mutlu rüyaların yerini puslu ve gürültülü kabuslar aldı. Anlatmaya çalıştığım fakat anlatamadığım bu halimin tek sorumlusu, sadece bir tek kişi.
O iyi olan yanlarımın katili.
O alnımın isyan dolu çizikleri.
O siyahlara ram oluşumun tek sebebi.
O kalbimdeki kırmızı gülleri simsiyah alevleriyle yakan, yüreğimin bu dünyadaki cehennemi ! ..
Yalan ile tanışmam onun sayesinde oldu. Ömründe yalan söylememiş dil, onun için haykırdı en büyük yalanları. Ayrılık vaktinde söylemiştim, ağlamam ben dayanırım bunlara diye. Yalandı hepsi. Ağladım.. Hemde daha kopmadan senden. Daha o vefasız ve uğruna canım feda gözlerinden çevirmeden gözlerimi. Yıllar oldu görmeyeli o gözleri. Bir bakışımı lutfedeceğim ama karşılığında hiç sonu gelmeyecek şekilde sonsuza kadar her saniye benim için ölecek, dirilip dirilip tekrar öleceksin desen, o bir bakışın yanında bu isteğin, senin için yapabileceklerimin bir tek zerresini oluşturabilir belki. Gidişin ile üzerime çöken bu yalnızlığı senin aşkından daha büyük bir aşk örtebilir sadece.
Beni bu dünyaya bağlayan şey, seninde bu dünyada olmandan başkası değil. Bilsemki öbür aleme yürümüşün koşarak kucaklarım ölümü. Ne güzel bir düğün olur o gün ölüm ..
Yalnızlığımın içinde nokta kadar bir umut kaldıysa, bu dünyada o da bir gün belki olurda çıkarsın diye karşıma ..
Sınırlı kelimelerin hududunu sınırsız duygularla aşamıyorum. Bu yüzden içimde kalıyor anlatamadıklarım. Yani içimde kalıyor dışa vuramadığım yalnızlıklarım. Yinede anlatmak uğruna yapılan bu çabadan anlaşılana göre, varsa eğer ben bu yalnızlığın ve kederin daha alasını yaşadım diyen,
gelsin ellerinden öperim,
gelsin ve aşkı öğretsin bana,
gelsinde bir son versin bu alev alev yanan cehennem gibi yaralarıma.
Gel, her kimsen .
Eğer varsan ve gelebileceksen acele et.
Zira bitmek üzereyim …
Alıntıdır
Tıpkı arabesk bir şarkının en düşük ritmi gibi.
Tıpkı kalbimin atışlarının ritmi gibi.
Sert bir rüzgarla başladı bu karamsar dünyam.
Yüzüme vurulan bir tokatla başladı yüreğimin sızısı.
İhanet en sert tokat oldu yüzüme çarpan.
Ayrılık, sonu oldu mutlu olan sevinçli günlerin.
.. Ve tek bir bakış öldürdü dudağımdaki tüm tebessümleri ..
Kaç zamndır gözyaşı olmayan bir gecem geçmedi. Özledim, geleceğe dair renkli tablolar çizerek uykuya dalmayı. Sonbaharda dökülen yapraklara bile özenir oldum. Eskiden gördüğüm mutlu rüyaların yerini puslu ve gürültülü kabuslar aldı. Anlatmaya çalıştığım fakat anlatamadığım bu halimin tek sorumlusu, sadece bir tek kişi.
O iyi olan yanlarımın katili.
O alnımın isyan dolu çizikleri.
O siyahlara ram oluşumun tek sebebi.
O kalbimdeki kırmızı gülleri simsiyah alevleriyle yakan, yüreğimin bu dünyadaki cehennemi ! ..
Yalan ile tanışmam onun sayesinde oldu. Ömründe yalan söylememiş dil, onun için haykırdı en büyük yalanları. Ayrılık vaktinde söylemiştim, ağlamam ben dayanırım bunlara diye. Yalandı hepsi. Ağladım.. Hemde daha kopmadan senden. Daha o vefasız ve uğruna canım feda gözlerinden çevirmeden gözlerimi. Yıllar oldu görmeyeli o gözleri. Bir bakışımı lutfedeceğim ama karşılığında hiç sonu gelmeyecek şekilde sonsuza kadar her saniye benim için ölecek, dirilip dirilip tekrar öleceksin desen, o bir bakışın yanında bu isteğin, senin için yapabileceklerimin bir tek zerresini oluşturabilir belki. Gidişin ile üzerime çöken bu yalnızlığı senin aşkından daha büyük bir aşk örtebilir sadece.
Beni bu dünyaya bağlayan şey, seninde bu dünyada olmandan başkası değil. Bilsemki öbür aleme yürümüşün koşarak kucaklarım ölümü. Ne güzel bir düğün olur o gün ölüm ..
Yalnızlığımın içinde nokta kadar bir umut kaldıysa, bu dünyada o da bir gün belki olurda çıkarsın diye karşıma ..
Sınırlı kelimelerin hududunu sınırsız duygularla aşamıyorum. Bu yüzden içimde kalıyor anlatamadıklarım. Yani içimde kalıyor dışa vuramadığım yalnızlıklarım. Yinede anlatmak uğruna yapılan bu çabadan anlaşılana göre, varsa eğer ben bu yalnızlığın ve kederin daha alasını yaşadım diyen,
gelsin ellerinden öperim,
gelsin ve aşkı öğretsin bana,
gelsinde bir son versin bu alev alev yanan cehennem gibi yaralarıma.
Gel, her kimsen .
Eğer varsan ve gelebileceksen acele et.
Zira bitmek üzereyim …
Alıntıdır