07-13-2008, Saat: 12:45 PM
Yalnızlığına ağlayan denizlerde ne güneşler battı sensiz.Uzak bir yerlerde beni düşündüğünü bilerek o batan güneşlerde hüznümle seviştim.
Bir güneş yalnızlığı
Denizlerin gözyaşlarında..
Dün karıncaları seyrettim hepsi bir koşuşturmaca yuvalarına kırıntılarını taşıyordu.Aşklarım geldi aklıma ,aşklarımdan arta kalan gözyaşı kırıntılarım geldi.Ne tuaf ben o gözyaşı kırıntılarımı hep bir çiçeğe taşırdım karıncalar gibi, o çiçekte benim yuvamdı , o çiçeği gözyaşlarımla büyüttüm gün gelecek sana kavuşurum umuduyla..Ve o çiçeği ellerine bırakırım umuduyla..
Deniz suyu sürdüm
Karınca yuvası yüreğime
Sonra bir karınca ilişti gözüme bir taşın başında güneşe bakıyordu.O ince gözleriyle, ekmek ufladım önüne almadı.Eğildim gözlerine baktım bakmadı.Yalnız kalmak istiyordu...Sonra bir karınca ısırdı beni ''o kör seni görmez '' dedi .
Bir kez daha canım yandı , kör bir karıncanın yalnızlığında...
Kör bir karınca aşkımız
Yalnızlığında, görmediği güneşlere bakan
Denizden çıkan balığın şiir'i ölmekmiş ,bırak denizlerde yaşasın şiirlerimiz ne onlar bizi görsün ne biz onları biraz daha acısını yaşayalım..
Denizlerde ölüm varmış
Ay ışığı neylesin denize aşıksa
Hadi ne olur bekletme beni ,gözlerimde yine güneşler batıyor.Sigaramda bitmek üzere.Denizden çıkmanı bekliyorum.
İstanbul intihar etmeden gel
Gözlerimizde güneşten kalma hüzünle...