08-25-2008, Saat: 10:47 PM
Hele bir anla aşkı zamanla
Kışlar bahara döner gibidir
Var mı dünyada aşkından başka
Aşk sevdiğim şehirler gibidir
Yaşar
"Aşk sevdiğim şehirler gibidir"
Umarım uzun bir yoldur bu...
Ve umanm bugüne dek karşımıza çıkanlardan ibaret değildir yaşam ve yaşamı yaşam kıldığına inandığımız aşk...
Bana aşkı anlat derler...
Kendimizce bir şeyler toparlarız her defasında.
Ama çoğu el yordamı, göz karandır. Ölçüsü yoktur aşkın ya da aşkla dolu dolu yaşamanın. Herkesin kendine göre bir tarifi var sonuçta. Kimisi bol acılısını sevmekte kimisiyse kremalı bir tatlı olarak almayı tercih etmekte...
Yaş değiştikçe tercihler de değişiyor ve evet, gerçekten her tercih bir vazgeçiş oluyor...
Ben galiba bu işi pek kıvıramadım...
Hoş, kıvırdım, büklüm büklüm ettim diyene de pek rastlamadım ama...
Galiba "aşk için söylenen her söze kandım" evet...
Her şarkıda değilse de bazılarında el kaldırdım...
Kimi şairlerin ve yazarların kimi satırlarından sonraysa yazmamak gerek diye düşündüm...
Sizce de her aşkın ortak tek bir noktası yok mu?
Her aşk tek kişilik değil mi aslında...
Bir aşkta iki kişiye yer yok...
Radyoda şarkı tutar mısınız kendinize?
Ben şarkıları tutar ve hep tuttuğum kişiye kendi dilimden bir ileti sayardım...
Yanlış olduğunu söylediler geçenlerde. Tersi olmalıymış meğer, şarkılardan bir mesaj çıkanlmalıymış...
İki kişinin birbirine baka baka sağır dilsiz kalmasına bir çare yok galiba...
Şarkılardan fal tutuyor insan sonunda...
Bana her defasında içinde İstanbul geçen bir şarkı çıkıyor...
O zaman düşünüyorum da... Aşk her şehirde farklı duruyor. Bazı şehirlere aşk pek uygun düşüyor...
Bu sabah saçlarımı boyadım...
Boya kutularının üzerinde renklerin ismini okurken biri ilgimi çekmişti, viyole, bakır kızılı, patlıcan gibi isimlerin arasında koyu bir kızılı tanımlamak için İstanbul demişlerdi...
Aldım ben de...
İstanbul yaklaşık dokuz yıldır eşlik ediyor her inişime çıkışıma...
Herkes gidiyor, şehir kalıyor...
Şehirden sevgililer geçiyor..
Şehirden sevip kaçanlar, şehirden sevmekten korkanlar geçiyor...
Şehir aşk eşkıyaları tanıyor; tüccarlar, üçkağıtçılar, aldananlar, aldatanlar, cesurlar ve suskunlar görüyor...
Sonunda,
Beyaz bir gecede hayal kırıklıklarıyla dolu eteğini toplamış çıplak ayak dans eden bir kadına dönüşüyor aşk...
Ve kaç yaşına gelirse gelsin, kimin bedenine uğradıysa, derin kesikler bırakıp arka kapıdan sessizce çıkıp gidiyor...
ICLAL AYDIN
Kışlar bahara döner gibidir
Var mı dünyada aşkından başka
Aşk sevdiğim şehirler gibidir
Yaşar
"Aşk sevdiğim şehirler gibidir"
Umarım uzun bir yoldur bu...
Ve umanm bugüne dek karşımıza çıkanlardan ibaret değildir yaşam ve yaşamı yaşam kıldığına inandığımız aşk...
Bana aşkı anlat derler...
Kendimizce bir şeyler toparlarız her defasında.
Ama çoğu el yordamı, göz karandır. Ölçüsü yoktur aşkın ya da aşkla dolu dolu yaşamanın. Herkesin kendine göre bir tarifi var sonuçta. Kimisi bol acılısını sevmekte kimisiyse kremalı bir tatlı olarak almayı tercih etmekte...
Yaş değiştikçe tercihler de değişiyor ve evet, gerçekten her tercih bir vazgeçiş oluyor...
Ben galiba bu işi pek kıvıramadım...
Hoş, kıvırdım, büklüm büklüm ettim diyene de pek rastlamadım ama...
Galiba "aşk için söylenen her söze kandım" evet...
Her şarkıda değilse de bazılarında el kaldırdım...
Kimi şairlerin ve yazarların kimi satırlarından sonraysa yazmamak gerek diye düşündüm...
Sizce de her aşkın ortak tek bir noktası yok mu?
Her aşk tek kişilik değil mi aslında...
Bir aşkta iki kişiye yer yok...
Radyoda şarkı tutar mısınız kendinize?
Ben şarkıları tutar ve hep tuttuğum kişiye kendi dilimden bir ileti sayardım...
Yanlış olduğunu söylediler geçenlerde. Tersi olmalıymış meğer, şarkılardan bir mesaj çıkanlmalıymış...
İki kişinin birbirine baka baka sağır dilsiz kalmasına bir çare yok galiba...
Şarkılardan fal tutuyor insan sonunda...
Bana her defasında içinde İstanbul geçen bir şarkı çıkıyor...
O zaman düşünüyorum da... Aşk her şehirde farklı duruyor. Bazı şehirlere aşk pek uygun düşüyor...
Bu sabah saçlarımı boyadım...
Boya kutularının üzerinde renklerin ismini okurken biri ilgimi çekmişti, viyole, bakır kızılı, patlıcan gibi isimlerin arasında koyu bir kızılı tanımlamak için İstanbul demişlerdi...
Aldım ben de...
İstanbul yaklaşık dokuz yıldır eşlik ediyor her inişime çıkışıma...
Herkes gidiyor, şehir kalıyor...
Şehirden sevgililer geçiyor..
Şehirden sevip kaçanlar, şehirden sevmekten korkanlar geçiyor...
Şehir aşk eşkıyaları tanıyor; tüccarlar, üçkağıtçılar, aldananlar, aldatanlar, cesurlar ve suskunlar görüyor...
Sonunda,
Beyaz bir gecede hayal kırıklıklarıyla dolu eteğini toplamış çıplak ayak dans eden bir kadına dönüşüyor aşk...
Ve kaç yaşına gelirse gelsin, kimin bedenine uğradıysa, derin kesikler bırakıp arka kapıdan sessizce çıkıp gidiyor...
ICLAL AYDIN