09-09-2008, Saat: 05:09 AM
Daha dün gibi hatırlıyorum.
Yerinde duramazdı minicik yüreğim.
O kadar çok koşardı ki,
Şimdi düşününce bile yoruluyorum.
Bir uçurtmam vardı boyum kadar,
Onu uçurmaya mı? onun beni uçurmasına mı? çalışıyordum bilmiyorum.
Onunla beraber koşup duruyordum.
Daha dün gibi hatırlıyorum, çocuktum.
Minicik yüreğimle beraber minicikte bir kalbim vardı.
Ne olursa osun asla kin tutmazdı.
Mesela oyun oynarken arkadaşlarla,
Yapılan haksızlılar karşısında,
Şu küsme muhabbetleri.
Bende hiç olmamıştı.
İçimde saflık denen duygu hakimdi.
Her şey karşısında susuyor, kabulleniyor ve dinliyordum.
Daha dün gibi hatırlıyorum çocuktum.
Yapılan haksızlıklara karşı verilen bir mücadele okumuştum,
Okul kitaplarımda.
Ve bende karar verdim yapılanlar karşısında susmamaya,
Bu mücadelede de ilk kurşunu kendime sıktım,
Kendi kendimi yaraladım.
Daha dün gibi hatırlıyorum, çocuktum.
Her yer kan revan içindeydi.
Alışık değildim böyle şeylere ama alışmak zorundaydım işte.
Yanıma annem geliyordu, ben güçlüyüm git diyordum, ağlıyordum,
Oğlum diyordu; küçüksün
Anne sus diyordum, gidiyordu.
Bakıyordum arkasından içimden gitme demek geliyordu,
Kabullenmiyor sadece susuyordum.
Daha dün gibi hatırlıyorum, büyüyordum.
Büyüyordum çünkü oyunlarda susan taraf ben değildim artık.
Gittiğim her oyunu bozabiliyordum,
Önceden susan ve dinleyen,şimdi konuşan olmayı seçmiştim.
Hiçbir şeye karışmazken, karışmadığım hiçbir şey kalmaz olmuştu.
Ben böyle yaparak büyüdüğümü zannediyordum,
Daha dün gibi hatırlıyorum,yanılıyordum.
Bir süre böyle devam ettikten sonra,
Ufak gözüken hatta hiç gözükmeyen,
Kocaman bir detayı atladığımı gördüm.
Büyüyen dışımdı ve içimde hala bir çocuk vardı.
O çocukla daha yeni tanıştım.
Ve karar verdik her şey karşısında değil,
Sadece haksızlıklar karşısında susmamaya
Birde hayata müdahale etmeden götürdüğü yere kadar gitmeye.
Şimdi bakıyorum da içimdeki çocuk büyümüş görüyorum.
Onunla cevap vereyim diyorum öncelere,
Kayda değer pek bir pişmanlıkta görmüyorum geçmişimde.
Beni tanıdığına inandıklarım zaten bunun bilincinde.
Ve son noktayı içimdeki çocuk koyuyor sözlerime,
Keşke daha önce tanışsaydım seninle.
Yerinde duramazdı minicik yüreğim.
O kadar çok koşardı ki,
Şimdi düşününce bile yoruluyorum.
Bir uçurtmam vardı boyum kadar,
Onu uçurmaya mı? onun beni uçurmasına mı? çalışıyordum bilmiyorum.
Onunla beraber koşup duruyordum.
Daha dün gibi hatırlıyorum, çocuktum.
Minicik yüreğimle beraber minicikte bir kalbim vardı.
Ne olursa osun asla kin tutmazdı.
Mesela oyun oynarken arkadaşlarla,
Yapılan haksızlılar karşısında,
Şu küsme muhabbetleri.
Bende hiç olmamıştı.
İçimde saflık denen duygu hakimdi.
Her şey karşısında susuyor, kabulleniyor ve dinliyordum.
Daha dün gibi hatırlıyorum çocuktum.
Yapılan haksızlıklara karşı verilen bir mücadele okumuştum,
Okul kitaplarımda.
Ve bende karar verdim yapılanlar karşısında susmamaya,
Bu mücadelede de ilk kurşunu kendime sıktım,
Kendi kendimi yaraladım.
Daha dün gibi hatırlıyorum, çocuktum.
Her yer kan revan içindeydi.
Alışık değildim böyle şeylere ama alışmak zorundaydım işte.
Yanıma annem geliyordu, ben güçlüyüm git diyordum, ağlıyordum,
Oğlum diyordu; küçüksün
Anne sus diyordum, gidiyordu.
Bakıyordum arkasından içimden gitme demek geliyordu,
Kabullenmiyor sadece susuyordum.
Daha dün gibi hatırlıyorum, büyüyordum.
Büyüyordum çünkü oyunlarda susan taraf ben değildim artık.
Gittiğim her oyunu bozabiliyordum,
Önceden susan ve dinleyen,şimdi konuşan olmayı seçmiştim.
Hiçbir şeye karışmazken, karışmadığım hiçbir şey kalmaz olmuştu.
Ben böyle yaparak büyüdüğümü zannediyordum,
Daha dün gibi hatırlıyorum,yanılıyordum.
Bir süre böyle devam ettikten sonra,
Ufak gözüken hatta hiç gözükmeyen,
Kocaman bir detayı atladığımı gördüm.
Büyüyen dışımdı ve içimde hala bir çocuk vardı.
O çocukla daha yeni tanıştım.
Ve karar verdik her şey karşısında değil,
Sadece haksızlıklar karşısında susmamaya
Birde hayata müdahale etmeden götürdüğü yere kadar gitmeye.
Şimdi bakıyorum da içimdeki çocuk büyümüş görüyorum.
Onunla cevap vereyim diyorum öncelere,
Kayda değer pek bir pişmanlıkta görmüyorum geçmişimde.
Beni tanıdığına inandıklarım zaten bunun bilincinde.
Ve son noktayı içimdeki çocuk koyuyor sözlerime,
Keşke daha önce tanışsaydım seninle.
Taygun Sezgin
