09-24-2008, Saat: 03:40 AM
Bu sensiz ilk baharım, bıraktığın kadarım
Ne azaldım yokluğunda, ne bir zerre çoğaldım
İşte gittiğinden sonraki ilk bahar geliyor.. Hatırlar mısın bir sonbahar günüydü gittiğin gün.. Sonbahar bitti.. Kış bitiyor.. Bahar geliyor.. Sensiz ilk baharım değil bu bahar.. Ama senin gidişinin ardındaki ilk bahar.. Gittiğinden beri bir değişiklik olmadı bende.. Aynı bıraktığın yerdeyim.. Hala sevgili.. Hala aşık.. Hala AŞKA AŞIK..
Kapı dışarı çıkmadım, mektupları açmadım
Darıldım ben hayata
Sen gittikten sonra uzun süre hiç dışarı çıkmadım biliyor musun?.. Çıkamadım.. Seni soranlara verecek bir cevabım yoktu çünkü.. Arkadaşlarımın yüzüne de bakamadım.. Olaki seni sorarlar diye.. Olaki niye gittiğini sorarlar diye.. Olaki onlar sorunca cevap veremem diye.. Haklıyım ama değil mi? Benim bilmediğimi onlara nasıl söyleyeyim?..
Kapattım perdeleri yaşadım hep eskileri
Belki yüz belki bin defa
Bütün dünyaya sırtımı döndüm sen gittiğinde.. Kapattım dünyaya açılan ne varsa.. Senden kalanlara yetinirim sandım.. Senden kalanlarla yaşarım sandım.. Kimseyi görmek istemedim.. Kimse ile konuşmak istemedim... Defalarca senden kalanlara baktım durdum..
Tek tesellim oldular sararmış fotoğraflar
Onlarda ağlamaklı benim gibi yasındalar
Defalarca senden kalan fotoğraflara baktım.. Senden geriye tek kalan olan fotoğraflara... Fotoğraflarına bakarak teselli aradım kendime.. Bir teselli bulurum sandım.. Ama aldanmışım.. Sana aldandığım gibi.. Nerden bilirdim teselli olur sandıklarımın bana işkence olacağını?.. Nerden bilirdim birgün fotoğlarda teselli arayacağımı?.. Gözlerim doldu her seferinde fotoğraflarına baktıkça... Gözlerim... Belki de rengini unuttuğun gözlerim...
Tek tesellim oldular sararmış fotoğraflar
Onlarda ağlamaklı benim kadar...
Elimde senden kalan tek şey olan fotoğraflara baktıkça ağladım.. Ardından seni düşünerek ağladım.. Ağladıkça ağladım... Biliyor musun ne kadar ağladım?..
SENİN FOTOÄžRAFLARINDA AÄžLADIÄžIN KADAR...
Unutmaki; Kimse Fotoğraf Çekilirken Ağlayarak Poz Vermez!..
Ne azaldım yokluğunda, ne bir zerre çoğaldım
İşte gittiğinden sonraki ilk bahar geliyor.. Hatırlar mısın bir sonbahar günüydü gittiğin gün.. Sonbahar bitti.. Kış bitiyor.. Bahar geliyor.. Sensiz ilk baharım değil bu bahar.. Ama senin gidişinin ardındaki ilk bahar.. Gittiğinden beri bir değişiklik olmadı bende.. Aynı bıraktığın yerdeyim.. Hala sevgili.. Hala aşık.. Hala AŞKA AŞIK..
Kapı dışarı çıkmadım, mektupları açmadım
Darıldım ben hayata
Sen gittikten sonra uzun süre hiç dışarı çıkmadım biliyor musun?.. Çıkamadım.. Seni soranlara verecek bir cevabım yoktu çünkü.. Arkadaşlarımın yüzüne de bakamadım.. Olaki seni sorarlar diye.. Olaki niye gittiğini sorarlar diye.. Olaki onlar sorunca cevap veremem diye.. Haklıyım ama değil mi? Benim bilmediğimi onlara nasıl söyleyeyim?..
Kapattım perdeleri yaşadım hep eskileri
Belki yüz belki bin defa
Bütün dünyaya sırtımı döndüm sen gittiğinde.. Kapattım dünyaya açılan ne varsa.. Senden kalanlara yetinirim sandım.. Senden kalanlarla yaşarım sandım.. Kimseyi görmek istemedim.. Kimse ile konuşmak istemedim... Defalarca senden kalanlara baktım durdum..
Tek tesellim oldular sararmış fotoğraflar
Onlarda ağlamaklı benim gibi yasındalar
Defalarca senden kalan fotoğraflara baktım.. Senden geriye tek kalan olan fotoğraflara... Fotoğraflarına bakarak teselli aradım kendime.. Bir teselli bulurum sandım.. Ama aldanmışım.. Sana aldandığım gibi.. Nerden bilirdim teselli olur sandıklarımın bana işkence olacağını?.. Nerden bilirdim birgün fotoğlarda teselli arayacağımı?.. Gözlerim doldu her seferinde fotoğraflarına baktıkça... Gözlerim... Belki de rengini unuttuğun gözlerim...
Tek tesellim oldular sararmış fotoğraflar
Onlarda ağlamaklı benim kadar...
Elimde senden kalan tek şey olan fotoğraflara baktıkça ağladım.. Ardından seni düşünerek ağladım.. Ağladıkça ağladım... Biliyor musun ne kadar ağladım?..
SENİN FOTOÄžRAFLARINDA AÄžLADIÄžIN KADAR...
Unutmaki; Kimse Fotoğraf Çekilirken Ağlayarak Poz Vermez!..
