:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Vurgun yemiş yüreğim rüyalarda bile senin ismini inliyor...
Yakarıyor Rabbine seni diliyor...
Ben senin;
Başımı göğsüne bastırıp yürekten bir ( of ) çekerek sarışını
Gözlerinin içindeki gülüşü sevdim...
Ben senin;
Bana en kırgın-en öfkeli olduğun anlarda bile Allah'a iyi olmam için dualar etmeni
Beni kendi gözünden sakınarak sevmeni sevdim...
Ben Sen(i) ;
Bir bedenin yaşamak için mecbur olduğu ruh(a) hissettiği o tarif edilemez tutkuyla sevdim..!


Dualarımın sonunda ki âminlerim gibi vazgeçilmezimdin… İnancımdın…
Şimdi bir besmele telaffuzuna bile yetmez oldu gücüm…

Yoksun...
Aynaya her bakışımda yüzümdeki küskünlük gözyaşı... En güzel günlerini sevdiğini yitirmiş bir insanın yüzünde oluşabilecek tüm ifadeler senin yokluğunu simgeliyor...
Ben senmişim aslında...
Kişiliğimdeki Sen(i) sen çıkardın ortaya...
Sen gibi bakıyorum hayat denilen oyuna ..
Yansımamdaki gözlerim gün geçtikçe senleşiyor biraz daha...

Bir gülüşe bin gözyaşı ödeten Rabbim şahit olsun ki;
Cenneti çalsam diyorum ..!
Huzur bulasın diye Cennetten bir parça alıp yüreğine koysam...
Bilirim ki bu benim Cehennemliğime... Seninde bana tutsaklığına sebeptir...

Yüreğimde şimşek gibi çakan isyankâr zamanlarımın bedelini ödüyorum şimdilerde...

Benim yargılanışım farklı olacak.!
Suçum sırf huzur bulasın diye Cennetten sana bir parça çalmak... Cezam kabulümdür…

Bir Kefene İki Can Sığdı ....!!!!

Beni benden iyi bilen yanım; senin günahlarınla beraber yanmaya razıyım Cehennemin keskin ayazında...

Meleklerle restleşirken âlem katında tek meleğin “sen” olduğunu ilan edicem Mahşer halkına...

Gök kubbenin 7. katında - 77 millete - 77 dilden senin ismini haykırarak zikredicem ...

Özüme kelepçelenmiş ruhuma işlenmiş etimle kemiğim arasında yer etmiş aldığım her nefesin derinliğine hükmeden varlık… Masumluğuna hüzün katan her varlık; benim günah defterimde imzama sebep olur…

Sen ki kelebeklerin kanadısın…

Altıncı ayın üçüncü günü; sensiz günlere kucak açışıma denk gelir. Kaçıncı gün bugün bilmiyorum, cehennem zebanileri dert ortağım olmuş. İçimdeki yangını bastırsın diye diyorum ki; “Harlayın ateşi ey dostlar” ......


Sana sitem dolu satırlar yazmak için mesaide kelimelerim. Söylenecek o kadar çok şey var ki sustuklarına dair. Ama olmuyor can, dilimi dikenli tellere sardım konuşsam senden önce ben acırım.


Çok konuştum geceyle seni. Geçmişe yattım acıyı tazelemek adına. Adın doldurdu semayı, her dilek tutuşumda gülüşlerin düştü avuçlarıma. Günlere senin adını koydum, sen erteleri yorgun düşüyorum. Mahmurluklarım senli rüyalardan uyanışlarımdan, sen bakıyor şiş gözlerim. “Düş” düş bitiremiyorum kuyuları. Hangi kuytu köşeye kaçsam, hangi kapıyı çalsam senin gölgen düşüveriyor önüme, tökezliyorum.


Anlatmayı denedim dinlemedin, acımı dindirmedin. Yaylım ateşiydi susan gözlerim, buz gibi sözlerini eritemedim. “Ben nerde yanlış yapıyorum?” sorusunu aldım omzuma, düştüm yollara. Her köşe başında indirip sırtımdan, sordum sevdalı bakan gözlere. Kimse çıkamadı işin içinden. Tılsımı hangi yol ayrımında düşürdüm de küstü bana çocuk masumu gözlerin?


Tereddütlerle bağlandı ellerim sana uzanırken, oysa ben seni sen yapan her şeyinle almıştım gökyüzü diyarıma, şimal yıldızı yapmıştım, yol göstericimdin. Kendi diyarımda kayıp bir bedeviyim şimdi.


Can dedim, gözüm dedim… Kör gözümle can çekişiyorum. Her sözün ucu sana çıkıyor sitem hak getire. İçimi dışarı kustukça kraterler oluşuyor, içlerini dolduracak bir doğallık yok gözlerinden başka. Çekirdek kıvamında kelimelerim. Çöpleri, ayıkladıklarımdan çok...


Elbet benim de payıma bir yağmur damlası düşer bu bahar. Aklanırım senli zamanlardan, kendimle barışır, unutmaya çalıştığın beni kucaklarım. Kırılan, çıt sesini sana duyurmadığım dallarım budandıkça fışkırır, koskoca bir çınar olurum. Bilmeden bir gün gölgemde sakinlersin.


Pıhtılaşmış bulutlar dolanıyor gökyüzü diyarımda. Tek çakımlık sessizliğinle kan yağıyor. Bereketlendi isyan topraklarım. Hınç filizlendi, baş verdi kin. Budayamam… Şimdi sevdanın nadas zamanı. Diyarımda çıplak ayaklarıyla biri geziniyor. Yaşı üç düzine, içi iki....


Tüm şairlere isyanım, hangi yağmur, hangi bahar ?


biraz "is" bulaştı
biraz "sim"
ve biraz da "im" saçlarıma...
parmaklarının bulaştığı gibi is-im-siz;
öyle doğaçlama işte;
başı da sonu da….

Sağol Biriciğim ..

“Belki”ler.. Umutsuz bekleyişler…
Kimin canını yaktım, kimin ah’ını aldım bu denli?
Neden bu kadar acı çekiyorum her defasında?
İçimden ne ırmaklar geçiyor ama susuyorum..
Susuyorum ve bekliyorum.
Bir banka oturmuş, yalnızlığımla sessizce dertleşiyorum.
İçimden geçen herşeyi yalnızca ona anlatabiliyorum.
Tüm sırlarımı ona döküyor,
üç-beş damla gözyaşını avuçlarına koyup oradan uzaklaşıyorum.
Beni takip ettiğini bilsem de ondan uzaklaşmaya çalışıyorum.
Bir gün umutlu olabilmeyi bekliyorum.
Gülümsemeyi, o gün gülümsemesem bile gülümsetecek bir melek bekliyorum..
Bekliyorum ve susuyorum.
Beni bulmasını umutsuzca bekliyorum.
Bazen göz yaşlarım isyan ediyor, terk ediyorlar gözlerimi.
Ama aldırmıyorum.
Yine de bekliyorum.
Gelmeyeceğini bile bile yapıyorum bunu.
Belkilerimden sıyrılmaya çalışıyorum.
Her sıyrılmaya çalıştığımda, uçurumdan düşüp tekrar tırmanıyorum sarp kayaları.
Parçalanan ellerime, kalbime bakmıyorum.
Düşünmüyorum hiçbir yaramı.
Hissetmemeye çalışıyorum acılarımı; kanayan derin yaralarımı.
Hem hızla kan kaybediyorum, hem de susuyor ve bekliyorum…
Bir gün karşılık bulmayı bekliyorum.
Saygıma, sevgime, hislerime, kendime yaptığım iyiliklere bile…
Hayatımı adamayı
Ve istediğim o kişinin hayatının bana adanmasını bekliyorum.
Çok uzun olsa da bu bekleyiş,
hatta gerçekleşmeyeceğini biliyor olsam da çaresiz bekliyorum.
Taklit ediyorum, diğer bekleyip kavuşamadan toprağın olanları..
Sonum onlara benzemesin istiyorum.
Ama el mahkum, yıkılsam da doğrulup bekliyorum.
Defalarca sarsılıyorum, yalpalıyorum.
Rüyalarımın gerçekle olan mesafesini düşünüyorum.
Ama bu mesafe ürkütüyor.
Vazgeçiyorum..
Artık fazla bir şey değil; sadece “yıkılmamayı” diliyorum.
Artık doğrulurken yorulduğumu ve yıprandığımı hissediyorum.
Belki de yıkıldıktan sonra yanlış doğruluyorum.
Yanlış yöne doğru açıyorum gözlerimi.
Ama nafile, kalbime söz geçiremiyorum.
Artık akan yaşların hesabını bile tutmuyorum…
Yalnızca koca bir bekleyiş benimkisi.
Sadece bir “bekleyiş” ten ibaret olduğunu bilsem de bekliyorum…
Bazen “boşver” diyorum.
Savuruyorum tüm dertleri.
Ama geri gelip buluyor beni yine bumerang misali.
Olmuyor, boşveremiyorum..
Umutsuzluğu yeryüzünden silmek istiyorum.
Ben üzülmeyeyim, kimse üzülmesin, ulaşılmazlara ulaşılsın istiyorum.
Uzattığında elimi bir sevinç yakalamak istiyorum.
Aklım ve yüreğim aynı kararda buluşsunlar istiyorum.
Aklımdaki soru işaretlerinden gemiler yapmak
Ve en derin okyanuslara salıp benden uzaklaştıklarını görmek istiyorum.
Hiçbiri özlemeyeceğim, biliyorum…
Kalbime söz geçirmeyi diliyorum..
Dur dediğimde dursun, bitirsin bu yaşamı istiyorum.
Yalnızlığımı hüznümle boğup yok etmek,
Sonra da hüznümü ortadan kaldırmak istiyorum.
Gözümü açtığımda her şey bambaşka olsun,
dertlerimi yazdığım duvar beyaza boyanmış olsun istiyorum.
Çok şey mi istiyorum?
Evet .. Imkansizi istiyorum.


Teşekkür ederim ÇiLEÄžİM (:
SEVİYORUM SENİ