11-06-2008, Saat: 07:38 PM
''Bir insani unutmak
bir insandan vazgeçmek bir insani hayatindan sonsuza kadar çikartmak zorunda kaldin mi hiç?
Hani ölmüs gibi hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi.
Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi sen hala bu kadar sevgili iken?
Özlemek bu kadar özlemek etini kemigini yakarcasina özlemek... çok kötü degil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek ona dokunamamak onu isitememek artik sonunun 'Pi' hali degil mi?
Biliyorsun degil mi?
Ne kadar umutsuz bir arayistir o kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak belki bir kez daha görebilmek için o yüzü belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir yerde demek belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yasamak ne zordur degil mi?
Ne kadar eritir insani farketmeden. Sende biliyorsun degil mi bunlari.? Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu hiç?
Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina.
Güzel bir kafe kesfettiginde güzel bir film seyrettiginde güzel bir sarki dinlediginde güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi paylasamadigin için onunla. Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin mi ortada?
Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi? Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün oldu mu hiç? Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç?
Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir insanin yüzüne sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlar oldu mu hiç?
Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden birisine ask siirleri yazabildin mi? Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara feda oldun mu hiç? içinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin özlemini susuzlugunu açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç?
Kanayan yarasini gördügün ama merhem olamadigin zamanlar. Gücünün hani o tanrisal gücünün bir çocugun aglamasini susturamayacak kadar oldugunu gördügün zamanlar oldu mu hiç? Hiiiiiiiç.... Hiiç... hiç... bir hiç!''
Can Dündar
bir insandan vazgeçmek bir insani hayatindan sonsuza kadar çikartmak zorunda kaldin mi hiç? Hani ölmüs gibi
hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi. Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek
ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi sen hala bu kadar sevgili iken? Özlemek
bu kadar özlemek etini kemigini yakarcasina özlemek... çok kötü degil mi? Bu kadar özleyip onu görememek
ona dokunamamak onu isitememek artik sonunun 'Pi' hali degil mi? Biliyorsun degil mi?
Ne kadar umutsuz bir arayistir o
kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak belki bir kez daha görebilmek için o yüzü belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir yerde demek belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yasamak ne zordur degil mi? Ne kadar eritir insani farketmeden. Sende biliyorsun degil mi bunlari.? Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu hiç?
Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina.
Güzel bir kafe kesfettiginde
güzel bir film seyrettiginde güzel bir sarki dinlediginde güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi paylasamadigin için onunla. Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin mi ortada? Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi? Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün oldu mu hiç? Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç?
Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir insanin yüzüne sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlar oldu mu hiç?
Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden birisine ask siirleri yazabildin mi? Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara feda oldun mu hiç? içinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin
özlemini susuzlugunu açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç? Kanayan yarasini gördügün ama merhem olamadigin zamanlar. Gücünün
hani o tanrisal gücünün bir çocugun aglamasini susturamayacak kadar oldugunu gördügün zamanlar oldu mu hiç? Hiiiiiiiç.... Hiiç... hiç... bir hiç!''Can Dündar
..