11-15-2008, Saat: 08:49 PM
‘SANIRIM’ sözcüğü en çok yüzüne yakışıyordu.Yüzündeki küskün,kedere gür kirpiklerin altından kısık lambalar gibi ışıyan gözlerine,çerçevesine sığmayan,munis,sokulgan,hüzünlü resimlerine.Yaz başıydı gittiğinde.Sersemletici bir rüzgar geçmişti.Seni düşündükçe kanat gibi,tüy gibi,dokunmak gibi uçucu ve yumuşak şeyler geliyordu aklıma.Önceki şiirlerimde kullanmadığım bu sözcük usulca düşüyordu kağıdıma.Belkide ilk kez giriyordu yazdıklarıma .Yaz başıydı gittiğinde.Bir aşkın ilk günleriydi daha.Aşk değil miydi?Bunu o günler kim bilebilirdi ki?Aynı yerde ve aynı insan olmamı isteyen notunu buldum kapımda.Altına 16.00 yazmıştın.Ve 16.04 tü onu bulduğumda.Daha o gün anlamalıydım bu ilişkinin yazgısını,takvim tutmazlığını.Aramızda bir düşman gibi duran zamanı.Daha o gün anlamalıydım.BENİM SANA ERKEN,SENİNSE BANA GEÇ KALDIÄžINI…