:: Duygusuz.com - Dostluk ve Arkadaşlık Sitesi

Sonbaharın ilk yağmuru yağdığı sırada gökyüzüne baktığında hissedilen bir hüzün çöktü yüreğime, gidişini kayıtsız seyrederken ve seyirci kalmaktan başka hiçbir şey elimden gelmezken.

İşte bunun için yapılmış olmalı otogar denen şey dedim kendi kendime, bir hüznü gidenle kalan arasında paylaştırmak için yapılmış olmalı. Hatta bu yüzden yara bandı ve kağıt mendil satan çocukların en çok olduğu yer burasıdır dedim kendime. Bir hüzün ortaklığının gözyaşını silip yaralarını sarmak için ordalar.

Otobüs giderken sızıyı bana emanet ediyordu, sen yolcuydun, taşıyamazdın sızıları, senin yerine ben alıyordum bu yüzden.emanete hıyanet etmeyi ilk kez bu kadar çok istiyordu saçlarının kokusu sinmiş yüreğim; ama seni tutmayı başaramadığı gibi bunu da başaramıyordu yine elinde olmadan.

Sonra düşündüm, insanlar ağlayan kişilere niye hep daha dikkatle bakar, gözyaşı taneciklerinin kimyasını mı araştırıyorlar yoksa ayıp bir şey yapılıyor diye mi düşünüyorlar.

Bir yangının külünü yeniden yakıp geçiyordun sen, otobüsten dalgın bakan gözlerinle ve küllerim, rengini değiştiriyordu gökyüzünün. Aşka meze bir sancının sesi vardı bakışlarında ve ben ilk kez kalbin kadar temiz bir sayfa açamıyordum sevdanın seyir defterine.

Son bir not düşüyordum ben de kendi seyir defterime giderayak; aşkın gizi, gitmek ve kalmak arasında gidip gelmektir…
:

Bir kitapta okudum "Ayrılık neden üşütür insanı" diye soruyor... Sahi neden?

Geceler uzar, yollar uzar, gözyaşları uzar, gökyüzünün mavisi griye uzar... Hiçbirşey bitmek bilmez artık ayrılınca...

Dalgalar hırçınlaşır, yağmurlar hep üstümüze yağar, bütün renkler değişir...

Gözler hep dolu doludur artık, herşey dokunur insana, düştü düşecek yaşlar uzar... Nefesin kesilir, yüreğin sıkılır, aklın karışır... Gönlün karışır...

Bütün dünyaya kapatıp kapılarını öylece donup kalmak istersin, öylece dondurup kalmak herşeyi, soğuklar uzar...

Canınız acır, içinize bir bıçak saplamışlar sanki, yanar da yanar insan... Göğüste bitmek bilmez bir ağrı başlar... Ağızlarda akşamdan kalan acı bir tat, midenize bir taş oturup kalır... Acılar uzar...

Artık ne evlere sığabilirsiniz, ne yollara, ne de yüreğinize.. Uykular haram, sanki bütün şarkılar size söylenmiş gibi olur... Can acıtan şarkılar...

En güzel, en sevecen parçamızı alıp götürür bizden... Bir parça koparıp 'neremizden bilmem' alıp götürür...

Soğuk sopsoğuktur her yer, Ağustos'ta bile üşürsün...
Ayrılık neden üşütür insanı?

<DIV id=word2click><SPAN style="COLOR: darkblue"><SPAN style="FONT-WEIGHT: bold"><FONT face="Comic Sans MS" color=darkorange>Bir günün akşamüstüydü beni bırakıp gittiğin gün batımında sağanak <BR>şekilde yağan yağmurun sesi beni rahatlatırken <BR>senin söylediklerinde kulaklarımda yankılanıyordu... Herkes yağmurun <BR>keyfini sürerken sen beni terk etmiştin <BR>ne çaresiz ne yalnız kalmıştım değil mi?? Oysa ne çok sevmişim seni, <BR>kendimi yalan sözlerle avuturken nasılda aşık olmuşum sana... Şimdi <BR>yoksun yanımda, unuttun belki beni bugün ayrılığımızın ilk günü ama sen <BR>ne kadar da çabuk sildin beni ben yine boynu <BR>bükük kaldım, artık yalan sözler avutmuyor beni, inandıramıyorum <BR>kendimi her günün akşamüstü, her güneşin battığı vakit tekrar <BR>yaşıyorum seni... Yalnızlığın bu kadar zor olduğunu hiç tahmin <BR>edememiştim... Terk edilmenin mi yoksa yalnız kalmanın mı acısı vardı <BR>içimde?? Şimdi kim dinleyecek beni? Kim tutacak ellerimden?? Hayata <BR>nasıl tekrar tutunacağım?? Şimdi düşünüyorum da ben seni <BR>bu kadar çok düşünürken sen beni hatırlıyor musun hiç?? Sen benim <BR>beynimi bu kadar meşgul ederken ben senin aklına <BR>Geliyor muyum? Eğer ki bir gün, bir an aklına gelirsem sana <BR>söylediklerimi hatırla... ''Ben senin yalnızlığını paylaşmak istiyorum, <BR>yaslanmak istediğinde bi omuz olabilmek, sıcak bir el uzatabilmek <BR>istiyorum...'' Sonra istersen sil beni aklından <BR>ama sıcak bir ele hasret kaldığında, her yağmurlu günde, kendini <BR>çaresiz hissettiğin her anda hatırla beni hatırla ve düşün <BR>ben kaybettiğim sen içinde bu kadar çok şey kazanmışken sende <BR>kaybettiğin şu koca aşka yan.! <BR><BR>Ama her şeye rağmen mutlu ol ve kimsenin seni üzmesine izin verme <BR>eğer ki gittiğin yolda bir gün tek kalırsan arkanı dön ve bak <BR>işte orada ben varım...</FONT></SPAN></SPAN></DIV>

Bak yine aynı şarkıyı dinliyoruz… Hayat öyle acımasızmış ki bir kez daha anlıyorum.
Sözleri içimi kemiriyor. Biliyorsun çok inatçıyım. Sözümün üstüne söz getirmiyorum…
Geçenlerde bir arkadaşına seni sordum, bana lütfen sorma dedi. Sanırım sen
tembihlemişsin. Beni sorarsa bir şey söyleme demişsin. Sadece merak etmiştim... Kötü
bir niyetim yoktu. Çıkmazdayız yolumuz yok.

Ben asla saygısızlık etmedim… Neyse aynı konulara girmeyeceğim. Artık seviye
istiyorsan, seviyemi koymasını da bilirim. Senden ricam sende beni kimselere sorma…
Senin sorduklarında aynısını söyleyecekler. Biliyorsun, biliyorsun sonumuz yok.

O şehirde kar yağmış üşümüşsündür… Yüreğin, kalbin de üşümüştür. Çünkü sen sevgiyi
sevgi diye yaşamıyorsun… Ben halen o yollara bakabiliyorum. O şehre geldiğimde
havasını içime çekebiliyorum. Oysa sen daha benim şehrime gelmedin. Bilmiyorsun
buradan nasıl bakılıyor senin tarafına, yine burayı bilmediğin için oradan nasıl
bakıldığını da bilmiyorsun. Ben şehrinizin adını duyduğumda içim burkuluyor… Kötü
oluyorum. Bizim şehrimiz tabiatın kurallarına aykırı davranıyor… Ne yağmur yağıyor,
ne hava soğuk, ne de sıcak. Bir acayip oldu. Anlam veremiyorum.

Ben yaşıyorum yaşadığımız günlerin güzelliğini tekrardan… Rüyalarım bu sefer
karmakarışık. Sabah ne gördüğümü unutuyorum. Ben gittiğin günün değil tanıştığımız
günün ay dönümlerini kutlayacağım. Her aya bir mum eklenecek. Sevgiler bir kişiye
ait değil tabi ki, bir nefes gibidir. Hasta da olsan, gülsen de, ağlasan da onu
almak zorundasın. O olmasa acı çekmeninde anlamı kalmıyor.

Şimdi son sözlerimi yazıyorum… Belki yolda karşılaştığımızda iki yabancı gibi geçip
gideceğiz. Senin ellerini ya da çocuğunun elini tutacak biri olacak yanında, ama ben
seni hep tanıyacağım. Yüzüne bakamasam da arkandan dönüp mutlaka bakacağım. Yine
içimden bir şeyler kopup oracıkta parçalanacak. Sana güzel bir gelecek, mutlu
huzurlu bir yaşam ve hayallerinin gerçekleşmesini diliyorum. Beni bir yabancı gibi
görsen de yüzünün gülümsemeni çok istiyorum. Sen bana bakma ben toparlanırım. Ardına bakmadan güle güle git!..

şimdi bir yabancısın. bunu kabul etmek çok da zor olmamalı. ben bir yabancı değil miydim sanki sana bunca zaman boyunca?
ağır gelen çok şey var aslında. ama bunları söylemeye hakkım yok.
aldanmış olsam da. saflığıma yanmak zorunda olsam da. ve kabullenmek istemediğim bir sürü durumun içinde olsam da, artık yakınmaya hakkım yok.
seni merak etmemeliyim mesela. sen artık kendi yaşamın içinde, kendi mutluluklarını yaşıyorsun. bunu sana çok görmemeliyim. dediği gibi dostun ben artık kendi derdime yanmalıyım ve toparlanmalıyım.
işimi buldum, evimi tutuyorum. tam da beynimin ikiye yarıldığı, uykunun çatlayan başıma bir türlü girmediği, uyuşamadığım, unutamadığım, ağlamanın her türlüsüyle tanıştığım ve her şeyin bittiği o gecenin ardında oldu bunlar. sen çıktın. bir yanım yıkıldı, ama bir yanım yeniden kuruldu.
sanki böyle olması gerekiyordu. benim daha fazla salak rolünü üstlenmemem gerekiyordu. yeni sayfanın böyle açılması gerekiyordu. hayırlı olsun, sana da bana da yeni yaşamlarımız..
ve bu da sana yazacağım son şey olsun. ..