11-21-2008, Saat: 10:18 AM
Zamanların birinde,parlak tüyleri, rengarenk kanatları olan bir kuş varmış.
Bakanları büyüleyen,yaşam sevinci veren göklerde özgürce uçmak için yaratılmış bir hayvanmış.Günün birinde kadının biri bu kuşu görüp ona aşık olmuş,kalbi yerinden fırlarcasına,gözleri heyacandan parlayarak kuşun uçuşunu seyretmiş.
Kuş onu yanına çağırmış ve ikisi birlikte,anlatılamaz bir uyumla uçmuşlar.Kadın kuşa tapıyor,onu kutsal sayıyor,yüceltiyormuş.
Ama günün birinde düşünmüş kadın belki uzak dağları keşfetmek ister diye korkuya kapılmış.Aynı duyguyu başka başka bir kuşla yaşamayacandan korkmuş kıskanmış kuşun uçabilme yeteneğindeni kıskanmış.Kendini yalnız hissetmiş.Ona bir tuzak kurayım,diye geçirmiş içinden.Bir dahaki sefer,kuş tekrar gelirse,artık gidemesin demiş.
Kadın kadar aşık olan kuş,ertesi gün tekrar sevgilisini görmeye gelimiş ne var ki tuzağa düşmüş ve kafese hapsedilmiş.Kadın hergün gelip ,kuşu seyrediyormuş.Vurgunmuş ona ve onu gösterdiği arkadaşları ne şanslı bir insansın diye haykırıyorlarmış.Ne varki,duygularında alışılmadık bir değişim baş göstermiş.Artık sahibi olduğundan,kalbini çalmasına ihtiyaç kalmadığından kadının kuşa olan ilgisi azaldıkça azalmış.Uçamayan,hayatını anlamını dile getiremeyen hayvancık da sararıp soluyor parlaklığını yitiriyor,çirkinleşiyormuş.Kadında artık karnını doyurup kafesini temizlemekle yetiniyormuş.
Günlerden birgün kuş ölmüş.Kadın son derece üzülmüş.O andan itibaren sevgili kuşunu bir an bile aklından çıkaramamış.Ama kafe ysi hatırlayamıyormuş bile.Aklında onu ilkkez,mutluluk içinde bulutlarla yarışırken gördüğü an varmış sadece.
Kendinle başbaşa kaldığı yalnızlıkları artmış.Kuşun onu dış görünüşüyle değil,özgürlüğü,enerjisi ve sürükleyici tavrı olduğunu fark edermiş.Sevgilisinin yokluğunda kadının yaşamı da anlamını yitirdikçe yitirmiş ve sonunda eçel gelmiş kapıyı çalmış.
Niye geldin diye sormuş kadın,ölüme.Tekrar onunla birlikte göklere uçabilesin diye,yanıtlamış ölüm.Neden ama ölüm diyebilmiş kadın.
Yaşamı özgür bırakabilseydin eğer,ona olan sevgin,bağlılığın hayranlığın artardı ona kavuşabilmek onunla yeniden uçabilmek için bana muhtaçsın.
Paulo COELHO
Bakanları büyüleyen,yaşam sevinci veren göklerde özgürce uçmak için yaratılmış bir hayvanmış.Günün birinde kadının biri bu kuşu görüp ona aşık olmuş,kalbi yerinden fırlarcasına,gözleri heyacandan parlayarak kuşun uçuşunu seyretmiş.
Kuş onu yanına çağırmış ve ikisi birlikte,anlatılamaz bir uyumla uçmuşlar.Kadın kuşa tapıyor,onu kutsal sayıyor,yüceltiyormuş.
Ama günün birinde düşünmüş kadın belki uzak dağları keşfetmek ister diye korkuya kapılmış.Aynı duyguyu başka başka bir kuşla yaşamayacandan korkmuş kıskanmış kuşun uçabilme yeteneğindeni kıskanmış.Kendini yalnız hissetmiş.Ona bir tuzak kurayım,diye geçirmiş içinden.Bir dahaki sefer,kuş tekrar gelirse,artık gidemesin demiş.
Kadın kadar aşık olan kuş,ertesi gün tekrar sevgilisini görmeye gelimiş ne var ki tuzağa düşmüş ve kafese hapsedilmiş.Kadın hergün gelip ,kuşu seyrediyormuş.Vurgunmuş ona ve onu gösterdiği arkadaşları ne şanslı bir insansın diye haykırıyorlarmış.Ne varki,duygularında alışılmadık bir değişim baş göstermiş.Artık sahibi olduğundan,kalbini çalmasına ihtiyaç kalmadığından kadının kuşa olan ilgisi azaldıkça azalmış.Uçamayan,hayatını anlamını dile getiremeyen hayvancık da sararıp soluyor parlaklığını yitiriyor,çirkinleşiyormuş.Kadında artık karnını doyurup kafesini temizlemekle yetiniyormuş.
Günlerden birgün kuş ölmüş.Kadın son derece üzülmüş.O andan itibaren sevgili kuşunu bir an bile aklından çıkaramamış.Ama kafe ysi hatırlayamıyormuş bile.Aklında onu ilkkez,mutluluk içinde bulutlarla yarışırken gördüğü an varmış sadece.
Kendinle başbaşa kaldığı yalnızlıkları artmış.Kuşun onu dış görünüşüyle değil,özgürlüğü,enerjisi ve sürükleyici tavrı olduğunu fark edermiş.Sevgilisinin yokluğunda kadının yaşamı da anlamını yitirdikçe yitirmiş ve sonunda eçel gelmiş kapıyı çalmış.
Niye geldin diye sormuş kadın,ölüme.Tekrar onunla birlikte göklere uçabilesin diye,yanıtlamış ölüm.Neden ama ölüm diyebilmiş kadın.
Yaşamı özgür bırakabilseydin eğer,ona olan sevgin,bağlılığın hayranlığın artardı ona kavuşabilmek onunla yeniden uçabilmek için bana muhtaçsın.
Paulo COELHO